emoties tijdens zwangerschap

A

ANONYMOUS_USERNAME

Toen Nederland woensdag moest voetballen, en het Volkslied van Nederland begon, moest ik ineens kei hard janken omdat ik het zooooooo zielig vond dat ze zouden gaan verliezen. gelukkig wonnen ze. niet te geloven wat die hormonen met je doen....

Hebben jullie nog leuke voorbeelden?
 
Ik jank ook bij zielige muziek. In de supermarkt op de achtergrondmuziek, is ook heel genant.

Toen ik net zwanger was en ik nog naar de sportschool gind moest ik daar soms ook bijna janken als er een emotioneel liedje op de radio was. Ik lag dan echt mn tranen in te slikken tijdens de grondoefeningen. Ik schaam me nog.
 
Ik kan echt nachten wakker liggen van dierenleed. Toen met dat doden van die zeehondjes een paar weken terug, ik kon wel blijven huilen. Ik voelde helemaal mee met die zeehondenmoeders.
 
Ik huil de laatste tijd veel in de auto. Ik rijd nog best veel en als ik ineens aan mn kindje denk dan gieren de hormonen door mn lijf (van geluk en of angst en opwinding tegelijk). In de auto ben ik alleen en kan ik lekker uitgebreid janken. Alleen hopen dat ik dan niet in de file kom want dan ziet iedereen me natuurlijk!
 
Ik huil heel onvoorspelbaar. Als ik in bed lig en mn vriend zegt dat ie van me houdt. Daar kon ik altijd normaal op reageren maar nu wordt ik daar helemaal emotioneel van.

Of als we aan tafel zitten te eten, of als een collega een beetje afstandelijk doet. Kortom, ik jank eigenlijk overal om!
 
ik huilde eigenlijk voor mijn zw.schap veel meer dan nu...heel raar eigenlijk. ik ben nu heel druk en vrolijk...
maar laatst lag ik in bed en moest ik gewoon ff huilen. ik ging tegen mijn vriend aan liggen en die trooste mij heel lief! ik weet echt niet waarom ik moest huilen, er was geen enkele aanleiding...
ik zei nog zo zielig onder het huilen: waarom moet ik nou huilen...toen zei hij: gewoon omdat je daar behoefte aan hebt.
liefs van sandy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan