<p>Hi lieve mama's - mama's to be,</p><p> </p><p>Er is iets wat ik even van mijn hart wil. Morgen ben ik 37 weken zwanger, en ik merk dat ik het allemaal best pittig vind. Vooral mentaal en het omgaan met de lichamelijke klachten vind ik een uitdaging. Ik merk dat ik snel overprikkeld/ paniekerig raak en daarom weinig energie heb. Ik probeer daarom keuzes te maken waar ik wel en niet mijn energie aan verspil. </p><p> </p><p>Nou ben ik er achter gekomen dat een aantal van mijn vriendinnen nog iets van een babyshower wilden organiseren. Super lief van ze, maar ik voel hier geen puf voor. Toen ik dat aangaf kreeg ik van 2 van hun vrij nare reacties. Zoals "nu al geen energie, dat word wat" en "Ik voel me ook niet altijd goed maar daar moet je je overheen zetten". Dit terwijl ik al moeite had mijn probleem met ze te delen. Ik voel me hierdoor ontzettend onbegrepen en ga me zelfs zorgen maken of dit wel normaal is? Is het echt zo gek dat ik niet zo'n behoefte voel voor sociale contacten op het moment? En hoe dealen jullie met de lichamelijke klachten zoals vage buikpijn en eventuele mentale dingen? </p><p> </p><p>Liefs </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Emotioneel wrak & onbegrip
- Onderwerp starter Maleficent
- Startdatum
Wat vervelend. Heb jij met de klachten wel besproken met je verloskundige? Ik denk dat zij een betere inschatting kan maken, of het de vermoeidheid/klachten is/zijn die er bij hoort/horen of misschien toch wat anders en daarvoor ook hulp inschakelen.
Met betrekking tot je vriendinnen, iedereen ervaart een zwangerschap anders dus dat zij je niet begrijpen is misschien daar wel aan te wijten. Ik had het ook zwaar en ik probeerde mensen naar mij te laten komen zodat ik het huis niet uit hoefde. Ze hielpen mij dan ook wel eens met een boodschap bijv. Het kostte energie maar ik kreeg er ook energie van terug, dus dat is fijn! Goed je grenzen blijven aangeven en proberen te kijken naar wat de mogelijkheden zijn heeft mij toen geholpen.
Met betrekking tot je vriendinnen, iedereen ervaart een zwangerschap anders dus dat zij je niet begrijpen is misschien daar wel aan te wijten. Ik had het ook zwaar en ik probeerde mensen naar mij te laten komen zodat ik het huis niet uit hoefde. Ze hielpen mij dan ook wel eens met een boodschap bijv. Het kostte energie maar ik kreeg er ook energie van terug, dus dat is fijn! Goed je grenzen blijven aangeven en proberen te kijken naar wat de mogelijkheden zijn heeft mij toen geholpen.
Hoi,
Met 37 weken nog een babyshower? Hell to the NO! Bij mij deden ze het toen ik 6,5 maand zwanger was, dat ging prima. Voel je niet schuldig, hadden zij maar eerder actie moeten ondernemen.
En die emoties? Heel normaal, mijn tweede trimester stond in het teken van emotionele rollercoasters. Je bent bezig met het maken van een nieuw mensje, dat is niet niks! De hormonen gieren door je lijf.
Mijn advies: doe lekker waar je zelf zin in hebt!
Met 37 weken nog een babyshower? Hell to the NO! Bij mij deden ze het toen ik 6,5 maand zwanger was, dat ging prima. Voel je niet schuldig, hadden zij maar eerder actie moeten ondernemen.
En die emoties? Heel normaal, mijn tweede trimester stond in het teken van emotionele rollercoasters. Je bent bezig met het maken van een nieuw mensje, dat is niet niks! De hormonen gieren door je lijf.
Mijn advies: doe lekker waar je zelf zin in hebt!
Oh ik vind dat je je niet aanstelt hoor. Met 37 weken had ik er ook niet aan moeten denken.
De opmerking "nu al geen energie? Dat wordt wat" vind ik ook heel dom - sorry. Ik had een ongecompliceerde kwaalloze zwangerschap, maar met 37 weken was ik écht wel behoorlijk door mijn energie heen hoor. En daarnaast: spaar de energie júist voor als je baby geboren is.
Met andere woorden: je bent echt niet raar dat je dit zo voelt en ik vind het juist sterk dat je dit zo aangeeft.
De opmerking "nu al geen energie? Dat wordt wat" vind ik ook heel dom - sorry. Ik had een ongecompliceerde kwaalloze zwangerschap, maar met 37 weken was ik écht wel behoorlijk door mijn energie heen hoor. En daarnaast: spaar de energie júist voor als je baby geboren is.
Met andere woorden: je bent echt niet raar dat je dit zo voelt en ik vind het juist sterk dat je dit zo aangeeft.
[quote quote=10337152]Wat vervelend. Heb jij met de klachten wel besproken met je verloskundige? Ik denk dat zij een betere inschatting kan maken, of het de vermoeidheid/klachten is/zijn die er bij hoort/horen of misschien toch wat anders en daarvoor ook hulp inschakelen. Met betrekking tot je vriendinnen, iedereen ervaart een zwangerschap anders dus dat zij je niet begrijpen is misschien daar wel aan te wijten. Ik had het ook zwaar en ik probeerde mensen naar mij te laten komen zodat ik het huis niet uit hoefde. Ze hielpen mij dan ook wel eens met een boodschap bijv. Het kostte energie maar ik kreeg er ook energie van terug, dus dat is fijn! Goed je grenzen blijven aangeven en proberen te kijken naar wat de mogelijkheden zijn heeft mij toen geholpen.[/quote]
Bedankt voor je reactie! Ik heb het aangegeven bij de vk & heb nu al een tijdje afspraken met een haptonoom om er over te praten. De vk denkt dat het vrij normaal is maar denkt dat het goed is om het met iemand te bespreken om erger te voorkomen. Waar ik overigens volledig achter sta & zelf ook iedereen zou aanraden.
Van mijn vriendinnen hebben er ook pas 2 een kindje. Waarvan 1 zo'n nare reactie gegeven had. Zelf heeft ze mij dagelijks huilend gebeld in haar zwangerschap, denk dat dat het voor mij nu nog pijnlijker maakt dat uitgerekend zij doet alsof ik me aanstel ect. Zo voelt het in ieder geval.
Fijn dat jij een goede manier gevonden hebt om de balans te bewaren. Zelf denk ik dat ik ook iets moet vinden wat energie geeft, en niet alleen neemt.
Bedankt voor je reactie! Ik heb het aangegeven bij de vk & heb nu al een tijdje afspraken met een haptonoom om er over te praten. De vk denkt dat het vrij normaal is maar denkt dat het goed is om het met iemand te bespreken om erger te voorkomen. Waar ik overigens volledig achter sta & zelf ook iedereen zou aanraden.
Van mijn vriendinnen hebben er ook pas 2 een kindje. Waarvan 1 zo'n nare reactie gegeven had. Zelf heeft ze mij dagelijks huilend gebeld in haar zwangerschap, denk dat dat het voor mij nu nog pijnlijker maakt dat uitgerekend zij doet alsof ik me aanstel ect. Zo voelt het in ieder geval.
Fijn dat jij een goede manier gevonden hebt om de balans te bewaren. Zelf denk ik dat ik ook iets moet vinden wat energie geeft, en niet alleen neemt.
[quote quote=10337154]Hoi, Met 37 weken nog een babyshower? Hell to the NO! Bij mij deden ze het toen ik 6,5 maand zwanger was, dat ging prima. Voel je niet schuldig, hadden zij maar eerder actie moeten ondernemen. En die emoties? Heel normaal, mijn tweede trimester stond in het teken van emotionele rollercoasters. Je bent bezig met het maken van een nieuw mensje, dat is niet niks! De hormonen gieren door je lijf. Mijn advies: doe lekker waar je zelf zin in hebt![/quote]
Bedankt voor je reactie!
Fijn om van iemand anders te horen dat het oké is om me zo te voelen.
Bedankt voor je reactie!
Fijn om van iemand anders te horen dat het oké is om me zo te voelen.
[quote quote=10337155]Oh ik vind dat je je niet aanstelt hoor. Met 37 weken had ik er ook niet aan moeten denken. De opmerking “nu al geen energie? Dat wordt wat” vind ik ook heel dom – sorry. Ik had een ongecompliceerde kwaalloze zwangerschap, maar met 37 weken was ik écht wel behoorlijk door mijn energie heen hoor. En daarnaast: spaar de energie júist voor als je baby geboren is. Met andere woorden: je bent echt niet raar dat je dit zo voelt en ik vind het juist sterk dat je dit zo aangeeft.[/quote]
Bedankt voor je reactie! Super lief. Heel fijn om begrepen te worden.
Bedankt voor je reactie! Super lief. Heel fijn om begrepen te worden.
Ik was toen ook al aan het 'cocoonen'. Ik wilde even lekker alleen zijn. Ik had geen puf om veel te ondernemen. Ik snap wel dat je met 37 weken geen babyshower meer wil!