Kan er helaas ook over mee praten,is niet leuk meer.en er gaat dan ook bijna geen dag meer voorbij dat ik niet huilt.om een kleine woordenwisseling met mn vriend begin ik al.ook kan ik soms erg weinig hebben.vooral van vriend en dochtertje vind dat later weer zo erg dat ik me een waardeloos mens voelt en me afvraagt of ik het straks wel aankan.mn vriend zeg ook steeds vaker dat hij wou dat het maar zo ver al was.ja word toch allmaal zwaarder he.3dagen werken in de zorg.kindje van bijna 3.huishouden (met poetsdrang)en verbouwing huis.en 9juli trouwen.tja dan wordt het soms echt te veel!en dan baal ik weer van mezelf dat ik zo overspannen reageer.maar gelukkig heb vriendje lief er begrip voor.die hormonen ook!!!!!!!
liefs jootje
