Emotionele periode: hebben jullie er ook last van?

A

Anoniem

Guest
Hallo meiden!

Lang geleden dat ik iets 'gepost' heb maar ik moet nu echt iets kwijt: Op de een of andere manier word ik erg emotioneel als ik naar foto's van Stijn kijk van de eerste dagen. Ik overval mezelf ermee en ik snap er niks van. Vorige week kreeg ik van mijn schoonmoeder een zelf geschilderd schilderij waarop Stijn stond, nagetekend van een foto toen hij een paar dagen oud was. Ik barstte in snikken uit en kon het niet inhouden!Wat erg! Hebben meer meiden hier last van? Normaal ben ik niet zo erg, maar nu... Ik heb het ook als ik naar de foto's van jullie kinderen kijk van de eerste dagen en van nu...Het lijkt wel een soort afscheid van het afgelopen jaar wat zo geweldig was! Ik hoop dat ik niet de enige ben...

Groetjes,
Laura
 
ik denk dat je gelijk hebt hoor! Dat het een soort afscheid is van het eerste jaar waarin zo veel is gebeurd en veranderd! Goed meelezen hier en je leest dat er veel meer meiden zijn die dit rond deze tijd hebben!

Ik jank al bij de puppy-reclames, maar dat zijn gewoon opnieuw rondwelende hormonen met een nieuwe zwangerschap!!!

-X- Marieke
 
Hoi Laura,

ik herken het heel erg. Vooral met mijn oudste heb ik dat heel erg gehad. Meike is nu twee weken een jaar en het is wel wat minder maar ik kijk ook echt met weemoed terug.....

Toch was Meike haar eerste jaar heel zwaar voor ons en ook voor haar. Ze heeft zoveel ´lullige ´ dingen gehad maar dat lijkt helemaal over (afkloppen!!).

Ik zie wel aan Meike dat ze lekkerder in haar vel zit en dat is echt pas na haar verjaardag gekomen.

Als ik het bevallingsverhaal lees en de foto ´s zie pak ik doos tisseus er echt wel bij, het is toch nog zo dichtbij....

Groetjes Renske mv Meike 12-07-06
 
Hiya mommas,

Oh hou op schei uit! Ik ben ook zo'n ontzettende huilmuts geworden hahaha. Ik had dat nooit, en och mijn arme man...kijk maar uit als ik ongesteld moet worden haha. Voor de zwangerschap had ik mischien wat acne en een beetje slappe rug, nu is het voluit hormonen oorlog in mijn lijf.

Haha ik zie er nu al naar uit wat een schaamteloze reactie ik ga hebben als Max straks naar de kleuterschool gaat, breng denk ik een hele doos kleenex mee :)

Ajuus, ilja
 
ik ga nu al bijna, bij de gedachte al,  ... dus nee, je bent zeker niet de enige hoor.
Zal zeker te maken hebben met het afsluiten/verwerken/plek geven van het afgelopen jaar. Het is nu al erg bij mij en Stijn is pas 7 september jarig, boehoehoee

Gelukkig zitten er ook veel tranen van geluk bij anders zou het ondragelijk worden voor de pappa van Stijn. Die weet inmiddels precies waar de gevoelige snaar zit en kan ’m zelfs oproepen (vind ie grappig, haha).
 
hier is het iedere avond weer raak.
Ik was gister aan het shoppen en zag dat ik binnenkort al niet meer bij de baby kleding meer hoef te kijken.
nou bijna aan het huilen.
zit foto's te kijken en ben aan het huilen.
ik was weer de kleertjes aan het kijken die ze de eerste weken aan had (maatje 44 was nog te groot) en ik weer huilen.
Ik ging de flessen weggooien en ik weer huilen.
iedere dag wel weer om iets.
maar je sluit nu ook zoveel af.
zal zaterdag (dan wordt ze 1) ook wel huilen worden.
en manlief zit me dan aan te kjiken zo van waar zal ze nu weer om huilen.
maar het afgelopen jaar was zo ontzettend mooi en heftig.
groetjes sylvana
 
hoi
ook hier heel herkenbaar,net als vele hier.
Mila wordt in september 1 jaar.ik denk de laatste tijd heel veel terug aan het afgelopen jaar.het was allemaal zo bijzonder en wonderlijk,maar zooooo snel gegaan!
voor mijn gevoel te snel,maar dat is het eerste jar he.
ze kan de laatste weken ineens zoveel meer,ik ben echt verbaasd wat een dametje het wordt en ben natuurlijk ape trots.
Ze is z,on verijking in ons leven.
het hoort er bij die gevoelens, al praten de mensen om je heen er niet zo snel over.
Maar ik heb het ook hoor.
gr piewie-mama van Mila 16-9-06
 
Ook ik kan zo af en toe echt helemaal in huilen uitbarsten. Vooral nu we echt de babykleertjes aan het uitzoeken zijn en  aan het weggeven zijn aan stichting Polen. Ook toen ik gisteravond samen met Jorick zijn babyalbum aan het bekijken was gingen er weer veel traantjes over mijn wangen.

Het gaat echt zo snel. Morgen komt er definitief een eind aan de mogelijkheid om ooit nog eens zwanger te zijn. Mijn man laat zich morgen helpen. Dus bij ons is het echt nu definitief. En ik moet zeggen dat ik het toch eigenlijk helemaal niet zo leuk vind dat dit gaat gebeuren. Maar ach we hebben er lang over nagedacht en over gesproken en qua gezondheid kan mijn lichaam nu echt geen zwangerschap meer aan.

Waarschijnlijk ben ik morgen dus ook echt een dweil....

Groetjes Jolanda, trotse mama van Jorick en Milan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan