A
Anoniem
Guest
Ik herken het ook helemaal, hoor. Afgelopen week was ik Isis haar boterham aan het geven en om de zoveel tijd probeer ik eens of het haar lukt om zélf de stukjes te pakken en op te eten. Tot nu toe lukte dat dus NIET (stukjes op de grond, op haar kleren, fijngeplet tussen de kinderstoel of in haar haar gesmeerd...) maar ineens had mevrouw het door. Ze at dus zeker de helft van de boterham helemaal zelf op zonder dat ik er iets voor hoefde te doen. Het ene moment zat ik haar aan te moedigen en te glimmen van trots ("goed zo Isis, hartstikke goed gedaan!!"
en het volgende moment zat ik te grienen als een klein kind... ("boehoehoe, binnenkort heb je mama helemaal niet meer noohoodig!"
En het idee dat ze over zes weekjes een jaar wordt... ik kan er echt niet bij! Ik had toch een baby'tje??
Al met al is het afgelopen jaar gewoon zoooooo hard gegaan dat ik het niet bij kan benen, haha! Maar als ik naar dat blije koppie kijk ben ik elke keer weer zó verliefd, zucht... En ja hoor, daar ga ik weer...
Myrna, mv Isis (05-09-2006)
En het idee dat ze over zes weekjes een jaar wordt... ik kan er echt niet bij! Ik had toch een baby'tje??
Al met al is het afgelopen jaar gewoon zoooooo hard gegaan dat ik het niet bij kan benen, haha! Maar als ik naar dat blije koppie kijk ben ik elke keer weer zó verliefd, zucht... En ja hoor, daar ga ik weer...
Myrna, mv Isis (05-09-2006)