Volg je gevoel en laat de verwachtingen die anderen hebben geen reden zijn om aan een tweede kindje te beginnen. Jij moet het groot brengen en vooral het eerste jaar is best heftig. Sven is nu 10 weken en nu pas besef ik weer dat het ook zo pittig was met Loïs. Dat had ik helemaal weg geromantiseerd. Het is pittig een baby. Vergt heel veel tijd, energie en je moet je aandacht echt weer verdelen.
Ik ben dolblij met Sven maar aan een derde hoef ik echt niet te denken. misschien komt die er wel niet. Voorlopig niet iig. Bij loïs wilde ik na een halfjaar al wel weer zwanger worden. Hebben we toen niet gedaan omdat mijn man het nog niet zag zitten, maar als het aan mij had gelegen..... ik verlangde na 3 maanden alweer om zwanger te zijn.
Na de geboorte van Sven is dat allemaal heel anders geworden. een niet helemaal zorgeloze zwangerschap, een bevalling om van te dromen, maar wel veel onrustige avonden en nachten, een zieke baby na 7 weken..... Nee... dat romantische plaatje wat ik had is nu wel bijgesteld. Het is best zwaar. Je bent weer ontzettend gebonden en je gaat niet snel meer de deur uit. Ik kan er nu al naar verlangen dat van 7 tot 7 gaat slapen en wat groter wordt. Dat baby-gedoe is toch niks voor mij al dacht ik bij Loïs dat ik wel wilde dat ze altijd klein zou blijven. Maar nu ze 2,5 is vind ik dat vele malen leuker dan dat hulpeloze en dat ze alleen nog maar kunnen huilen als ze iets willen... pff.. ...
Als je geen verlangen hebt naar een tweede begin er dan niet aan.... het eist weer ontzettend veel van je! En dat moet je er echt voor over hebben.
liefs
Ik ben dolblij met Sven maar aan een derde hoef ik echt niet te denken. misschien komt die er wel niet. Voorlopig niet iig. Bij loïs wilde ik na een halfjaar al wel weer zwanger worden. Hebben we toen niet gedaan omdat mijn man het nog niet zag zitten, maar als het aan mij had gelegen..... ik verlangde na 3 maanden alweer om zwanger te zijn.
Na de geboorte van Sven is dat allemaal heel anders geworden. een niet helemaal zorgeloze zwangerschap, een bevalling om van te dromen, maar wel veel onrustige avonden en nachten, een zieke baby na 7 weken..... Nee... dat romantische plaatje wat ik had is nu wel bijgesteld. Het is best zwaar. Je bent weer ontzettend gebonden en je gaat niet snel meer de deur uit. Ik kan er nu al naar verlangen dat van 7 tot 7 gaat slapen en wat groter wordt. Dat baby-gedoe is toch niks voor mij al dacht ik bij Loïs dat ik wel wilde dat ze altijd klein zou blijven. Maar nu ze 2,5 is vind ik dat vele malen leuker dan dat hulpeloze en dat ze alleen nog maar kunnen huilen als ze iets willen... pff.. ...
Als je geen verlangen hebt naar een tweede begin er dan niet aan.... het eist weer ontzettend veel van je! En dat moet je er echt voor over hebben.
liefs