Erectieproblemen: zelfinseminatie?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
Na bijna twee jaar proberen om zwanger te worden hoop je dat je alle tegenslag wel achter de rug hebt... maar nee, het kan altijd een graadje erger.
Ik ben nieuw op het forum, dus hier heel in het kort mijn 'geschiedenis' en mijn verhaal:
Vorig jaar juni heb ik een baarmoederfoto laten maken waaruit bleek dat mijn eileiders potdicht zaten. Bijna 2 maanden later, op 30 juli, bleek er tijdens een kijkoperatie toch niets aan de hand. Kennelijk had ik een spastische reactie op de contrastvloeistof van de baarmoederfoto vertoont. Goed nieuws dus! De eerstvolgende cyclus ging ik vol goede moed met kersvers doorgespoelde eileiders in en ook startte ik met chinese kruiden om mijn cyclus te verbeteren (ik ben erg onregelmatig en de 2e fase mocht wat langer en met hogere temperaturen worden). Direct werd ik zwanger! Maar helaas werd dit op zes weken al een miskraam. Dat was eind september. De laatste twee maanden ben ik opeens weer heel positief, de kruiden hebben mijn cyclus duidelijker verbetert en ik heb echt weer even het gevoel dat het binnenkort opnieuw zal gaan lukken. Echter, sinds we terug van vakantie zijn (eind januari) heeft mijn vriend erectieproblemen. De eerste twee maanden is het nog wel 'gelukt' allemaal, maar de druk wordt steeds hoger en het gaat nu dus echt niet meer. Het is zo ontzettend frustrerend, alsof er steeds weer iets nieuws gevonden wordt om ons tegen te zitten. Nu ga ik morgen sowieso weer een afspraak maken met m'n gyn, omdat wij na een half jaar na mijn miskraam met inseminatie zouden kunnen beginnen als ons 'geduld op zou zijn' zeg maar, met zijn zaad is namelijk alles prima. Maar de tijd daarvoor overwegen we zelfinseminatie, alhoewel mijn vriend het met dit idee nog wel wat moeilijk heeft. Daarnaast willen we natuurlijk sowieso zijn probleem oplossen, maar ik hoop dat het wegnemen van de druk van de moetjes ons een stukje op weg kan helpen. Heeft iemand van jullie hier ervaring hiermee?
Ohja, ik wordt bijna 34, dus die 'klok' tikt ook.
Pe

 
HI,
Mijn man heeft vorig jaar ook een tijdje last gehad van erectieproblemen. Ik wist zeker dat dit psychisch was en dat er niets mis was met zijn ding. Waarom zou na 10 jaar het opeens niet meer lukken. Ik heb toen besloten om ovulatietesten te gebruiken en dan het alleen die avond als de test positief zou zijn het te doen. De rest vd maand deden we het alleen als we zin hadden. Verder hadden we een leuk kamasutra dvd-tje besteld om hem te helpen te relaxen. Het heeft absoluut geholpen!! Gelukkig want we werden er behoorlijk depresief van en het was echt psychisch!
Helaas nog niet zwanger maar dat ligt aan zwak zaad...

succes!
 
Hoi,

Kan me voorstellen dat het vervelend voor hem is.(en voor jou)  Ik snap alleen de meerwaarde van zelfinseminatie niet. Dat is toch helemaal beladen lijkt mij.
Inseminaties in het ziekenhuis is in dit soort situaties ook geen pretje voor hem. Mijn man moet het zaad voor de IUI in het ziekenhuis in een kamertje produceren.
Ik denk dat je net als hierboven geschreven een opwindend filmpje moet regelen en misschien eens lekker relaxen door bv een vakantie. De druk die te hoog is verlagen dus.

Sterkte!
inge
 
Hallo allebei,

Dat is nu net het gekke. na een heerlijk relaxte vakantie van bijna vier weken (ECHT relaxed, want het waren weken waarin er geen moetje aan te pas zou komen omdat het precies tussen twee ovulaties inviel zeg maar), is het begonnen. Daarvoor was er niks aan de hand, en tijdens de vakantie is zelfs alle initiatief van hem uit gekomen. In tegenstelling eigenlijk tot de tijd ervoor. Misschien was de eerste 'misser' een jetlag-probleem en het feit dat hij er van baalde weer thuis te zijn en zo.., maar dat heeft hem dan zo onzeker gemaakt dat het steeds erger werd. Hij wordt wel opgewonden en wil wel, maar hij blijft niet hard of wordt ook niet hard genoeg om te kunnen penetreren. Klaarkomen is geen probleem, vandaar dat ik aan die inseminatie dacht. Misschien was het ook wel de domper weer aan 'moetjes' te moeten geloven na drie weken 'vrijheid'. Voordat we aan kinderen wilden beginnen hadden we alles behalve een erg actief seksleven, dus vanaf het begin vieren de moetjes bij ons hoogtij. Niet dat ze vervelend zijn (integendeel), maar toch, het blijven moetjes. Wij zijn er ook vast van overtuigd dat het psychisch is, maar lastig blijft het natuurlijk wel. Ik heb ook weer ovulatietesten besteld, maar dan met het oog op die zelfinseminatie.
Inderdaad is het wel heel erg beladen, ook voor mezelf. Ik probeer het allemaal maar nuchter, misschien met een knipoog te bekijken, maar het blijft lastig. Ik weet ook nog niet of we het echt gaan doen. Ik heb alles ervoor in huis (vandaag een spuitgje gehaald bij de apotheek onder het mom van bijvoeden van m'n kat) , maar ik wil niks forceren. Ik wil het pas doen als we ons er allebei in kunnen vinden.
Zo'n filmpje heb ik ook wel aan gedacht, maar dat doen we nooit (saai stel :)) en lijkt ook allemaal zo gekunsteld. Zo lang al samenzijn en je dan over dat soort dingen zo ongemakkelijk en geremd voelen. Gek hoor. Maar misschien moet ik het maar eens voorstellen.
In ieder geval gaan we 17 mei naar de gyn, dat was ik toch al van plan zo na een half jaar weer zonder resultaat. Op de een of andere manier lijkt inseminatie in het ziekenhuis anders, minder erg dan thuis met zo'n potje en spuitje klooien.

Nouja, we hebben een hoop om over na te denken. Bedankt voor jullie reacties en ik houd jullie op de hoogte.
liefs,
Pe
 
Hoi Pe,

Tja dan weet je ook niet meer wat je moet doen he!?
Ik ken wel iemand die zwanger is geworden vanzelfinseminatie. Ik vraag me alleen af of je daar wel aan moet beginnen nu je vriend zo onzeker is. Misschien is het voor hem fijner als jullie eerst zijn probleem oplossen.
Wij zijn ook een vrij saai stel hoor wat normaal geen sexfilpjes huurt maar geloof me het helpt echt al is het kort door de bocht. Neem gewoon eens wat op van de tv   's avonds laat en probeer het gewoon een keer. Los met die remmen in bed! (hahaha)
Als jullie de medische molen in zouden moeten en jullie moeten behandeld worden dan is er ook een kans dat hij in het ziekenhuis moet klaarkomen. Ziet hij daar dan niet tegenop?
Misschien is er wel een fysieke reden? Ik zou het eens voorleggen aan de dokter.

Sterkte en succes!
lfs inge

 
He Inge,

komend weekend zitten we lekker samen in een huisje op de Veluwe. Hebben we alle tijd voor elkaar om eens rustig te praten. Alhoewel dat altijd moeite kost, want mijn vriend is niet zo'n prater. En gelukkig ook geen moetjes... want m'n eisprong is afgelopen weekend of maandag voorbij komen denderen, onverwachts vroeg voor mijn doen. Met twee mislukte pogingen vrijdag en zondag, vandaar dat bij mij de emoties nogal hoog opliepen. Ik probeer het wel wat te relativeren, maar lastig met al die zwangerschappen om me heen en het gevoel dat ik op het moment heel erg vruchtbaar ben (tja, waar ik dat zelfvertrouwen opeens vandaan heb gehaald...), maar daar dus geen gebruik van kan maken.
Enfin, ik vraag me af of ik niet wat te hard van stapel ben gelopen met m'n zelfinseminatievoorstel van afgelopen weekend, dus ga dat eerst maar eens melden :) het gaat er inderdaad om dat m'n vriend zich goed moet voelen bij het idee. Wellicht voelt hij meer voor het filmpje (haha) en wil hij liever eerst zijn probleem oplossen. Ik vrees dat ik in deze gewoon heel veel geduld moet oefenen. Ik geloof dat hij met het ziekenhuis niet zo'n problemen heeft. Voor de spermatest toen mocht hij het gewoon thuis doen, wij zijn snel in het ziekenhuis. Dus dat scheelt. En ik heb een hele fijne, nuchtere gynaecoloog (vrouw), waarvan ik gewoon denk dat het sowieso fijn is even met haar te praten. Ik geloof dat hij dat ook wel wil, maar ga het nog maar eens opnieuw aan 'm vragen. Het heeft geen zin hem ergens toe te forceren.
Een dokter ziet hij niet veel heil in (er is niks lichamelijks mis zegt 'ie), en ik heb hem al het telefoonnummer van mijn shiatsu-masseuse gegeven (wie niet waagt, wie niet wint, is goed tegen de stress en andere blokkades), maar ja, hij moet zelf bellen. Pfff. geduld is een schone zaak. Hoe lang roep ik dat al als het op zwanger worden aan komt?
Voor 17 mei nog 1 kansje, deze maand is helaas aan onze neus voorbij gegaan, en dan hopelijk een nieuwe (succesvolle?) fase.

Hoe gaat het met jou overigens? heb je al heel wat keertjes voorbij zien komen op het forum. Jij bent met IUI bezig?

liefs,
Peggy
 
Hoi Peggy,

Goed idee om eerst even rust in de tent te krijgen. Jullie gaan dus lekker een weekend relaxen!! Lekker!!

Is je man eigenlijk al eens naar de dokter geweest met zijn 'probleem' want misschien zit er wel een simpel te verhelpen fysieke reden achter. (ja ik roep ook maar wat hoor)
Mijn man heeft voor de testen ook thuis mogen produceren en wij wonen 10 minuten (incl parkeren) van het ziekenhuis af maar voor de behandeling zelf moest hij produceren in het ziekenhuis. Er gelden gewoon andere regels voor dan voor het testen. Hangt ook weer van de kwaliteit af en dat is bij jullie goed dus dan kan het zijn dat het thuis man. (er gaat veel verloren tijdens de reis en aangezien mijn man te weinig heeft moet het in het ziekenhuis)

Wij zijn inderdaad bezig met IUI. Aankomende zondag is mijn NOD en krijgen we dus de uitslag van de behandeling die we 2 weken geleden hebben gehad.
Rotperiode dus.

lfs inge

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan