Ervaringen Hg (hyperemesis gravidarum)

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve dames

ik ben op zoek naar meer dames die kampen met Hg of het hebben gehad. Ik was helaas de sjaak 9 jaar geleden dat ik zwanger was van mijn eerste. Nu ben ik zwanger van de tweede en helaas weer de lul. Ik ben nu 7 wkn zwanger en kan niks meer. Alles is teveel trap op lopen etc meeste van de tijd breng ik liggen door op de bank. Bij mn eerste zwangerschap het ik een week in het ziekenhuis gelegen wegens uitdroging en was 12 kilo afgevallen. Dit wil ik proberen te voorkomen. Heb nu emesafene voorgeschreven gekregen.. het idee een pilletje voor je gaat slapen zodat je niet misselijk wakker wordt en dan nog 1 in de ochtend voor de rest van de dag. Die van de avond voor je naar bed gaat, gaat helaas niet op. De ochtend gewoon doodziek ben ook bang dat hij al uitgewerkt is dan. Dus nu proberen alleen de ochtend 1 in te nemen voor de rest van de dag. Ik heb mazzel dat ik geen baan heb (ben mantelzorger van mijn meervoudig geh. Dochter) dus kan gelukkig momenten op de bank doorbrengen. Dit is geen klaag bericht hoor maar hopelijk wat mensen met de zelfde ervaring en misschien wat tips? De gember en de crackertjes tips werken helaas niet haha!

liefs
 
Hoi hoi,

ik zit er op dit moment ook midden in:( heb ook echt helaas geen tips voor je. Ik ben verschillende keren met spoed opgenomen geweest en nu afgesproken met het zkh dat ik 2x per week kom voor een korte opname zodat ik aan het infuus kan liggen. Dit werkt erg goed bij mij en zo houd ik me vocht redelijk goed! Ik heb ook dieet voeding gekregen misschien dat dat ook iets voor je is?

Liefs
 
Hallo,

Ik heb het ook helaas. Ik ben nu 17 weken zwanger en ben inmiddels 4 keer een week opgenomen geweest door uitdroging. Door het continu overgeven is mijn slokdarm enorm beschadigd. Het doet zo een enorme pijn de hele dag en nacht door. Net of er achter mijn borstkas brandwond heb. Hierdoor kan ik weinig eten en drinken. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet eten zodat de pijn niet erger wordt. Heeft iemand ervaring mee?

Voor de rest omdat ik grote angst heb opgebouwd voor eten en weer overgeven en pijn durf ik niet te eten. En om deze reden zijn een dietist en een psycholoog ingeschakeld, maar de psycholoog heb ik echt niets aan. Hij heeft geen tips of advies. Van de dietist moet ik drinkvoeding drinken wat ik bijna niet weg krijg.

Ik zit hier zo erg mee en ik weet ook niet wanneer een keer licht is aan het einde van de tunnel. Ik huil dagelijks en ik voel mij zoo depressief. Mijn omgeving is gelukkig heel lief maar niemand voelt wat voor pijn ik heb.

Ik wens dit niemand toe:(
 
Jeetje dames, heftig! Ik heb ook HG. Ben nu 23+3 zwanger, ben 2x opgenomen geweest vanwege uitdroging en ondervoeding. Ik zat aan de emesafene én primperan. Inmiddels alleen de emesafene. Ik spuug nog élke ochtend, maar kan, zodra de zetpil werkt, wel weer eten en het ook binnenhouden. Wat overigens niet wil zeggen dat ik niet misselijk ben. Dat gevoel is bijna altijd aanwezig.

Het spugen in de ochtend zorgt vaak nog voor een diep zwart gat waar ik mezelf niet altijd even makkelijk uit kan trekken. Daarom ben ik onlangs begonnen met het maken van een positiefboek over m'n zwangerschap. Met alleen maar mooie en fijne momenten in beschreven, met foto's en andere plaatjes. Wanneer ik me dan weer zo slecht voel lees ik in m'n boek. Misschien een idee voor jullie.

Veel sterkte voor jullie!!



Liefs, Laura
 
Hoi allebei

wat verschrikkelijk heftig ik voel met jullie mee

houd vol en zoek inderdaad de kleine positieve dingen wat je misschien nog wat energie kan geven

ik ben bijna 15 weken en nog steeds aan de emasefene maar het misselijke gevoel is inderdaad hele dag aanwezig. Naast dit heb ik ook nog heftige migraine erbij gekregen en lig soms dagen op bed... Wat ik vooral lastig vind is de mensen in je omgeving die zich niet verdiepen in wat je hebt en dus roepen je moet er even doorheen hoor, het is voor een goed doel. Niet alleen lichamelijk maar psychisch ook erg zwaar soms... Dikke knuffel voor jullie

 
Shabnam ik vergeet te antwoorden op je vraag

ik heb geen ervaring met wat jij zegt (slokdarm) lijkt me super heftig ik zou echt niet weten wat je zou moeten eten... Dingen als vla? Melk? Ik weet dat kamillethee heelt maar ik kan geen thee drinken sinds deze ellende dus weet niet of jij dat weg krijgt... Sterkte meid
 
Hallo Damens,

Bij mijn oudste heb ik ook 9 maanden lang HG gehad, 8x opgenomen geweest in het ziekenhuis. Bij onze jongste precies hetzelfde, ook 6x opgenomen geweest. Echt van alles geprobeerd, allerlei medicatie, maagonderzoek, een zonde, zelfs een heel psychisch onderzoek (ze dachten dat het puur tussen m'n oren zat). Ik heb overal aan meegewerkt, als die misselijkheid en braken maar minder werden, er kwam niks uit, en niks hielp, behalve vocht via het infuus. Uiteindelijk heb ik thuis een infuus gekregen met thuiszorg en dat ging stukken beter. Wel sneuvelde het infuus steeds en moest ik weer terug naar het ziekenhuis om een nieuw infuus te laten prikken, maar dat had ik er wel voor over.

Het vervelendste vond ik de reacties van verschillende artsen/verpleegkundigen, je merkt dat zij ook met hun handen innhet haar zitten en eigenlijk niet veel voor je kunnen betekenen, maar ik merkte vooral dat ze dan ook twijfels krijgen aan je eerlijkheid. En je verdriet proberen weg te wuiven met zinnen als; 'ach, met 12 weken voel je je stukken beter' en daar lag ik dan weer met 12 weken; 'ja, bij sommigen duurt het iets langer, maar met 14/16 weken is het echt wel over hoor!' Nou niet dus!! Tijdens mijn bevalling was ik nog aan het spugen...

meiden, ik WEET hoe het voelt, ik weet wat het is.. je gunt het je ergste vijand niet eens... ik kan alleen zeggen, wees sterk, en weet waar je het voor doet.. ondanks dat het nu even niet zo voelt. Gelukkig was ik bij beide bevallingen een een half uur na de bevalling zo springlevend als wat, ik had nergens meer last van. Zo gek!

Nu ben ik zelf 6 weken in verwachting van onze nummer 3... en ik ben mega onzeker, want op een paar vlagen van misselijkheid en erge vermoeidheid heb ik NERGENS last van.. ik ben nu alleen maar aan het piekeren van gaat het allemaal wel goed? Waarom ben ik niet misselijk? Zou de misselijkheid nog komen dan? Oh! Ik wordt gek van mezelf.. zo onzeker, dat ik bijna zou willen dat ik nu HG had, want dan wist ik dat het goed zat (geloof me, dat wens ik nu alleen tot de eerste keer spugen, en denk dan; Ooh ja.. zo voelde dat..)

nou ik kan wel uren verder typen, maar ik brei er een eind aan. Ik wens jullie ontzettend veel kracht toe want 9 maanden HG is het ergste wat je kan overkomen. Houd vol, en de positieve punten benadrukken is inderdaad een hele goede!

Veel Liefs, Marloes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan