Ervaringen inleiding

[ProudMamaJ]

Ik ben met precies 37 weken ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging. Het is mij heel erg meegevallen. Het was me eerste kindje dus kan het niet vergelijken met een normale bevalling. 
De avond ervoor kreeg ik een ballonnetje het plaatsen was iets pijnlijk maar vooral daarna had ik wel wat krampen maar gelukkig uiteindelijk best goed geslapen. De ochtend werd gecontroleerd en de ballon had goed gewerkt. Om 9 uur me vliezen gebroken en aan de weeënopwekkers en op het hoofdje van onze dochter werd de ctg aangebracht.  Om 10 uur had ik de eerste echte weeën en toen ging het snel. De weeën kwamen snel achter elkaar. Om 10 voor half 1 mocht ik persen en goed kwartier later was me dochter er. 
Een bevalling is denk ik altijd zwaar. Maar het inleiden is me heel erg meegevallen. 
Heel veel succes met de laatste loodjes! 

 

[Mamariëlle]

Ik ben afgelopen week met 38 weken ingeleid wegens zwangerschapsdiabetes. Volgens mij had ze nog niet zo heel veel zin om te komen. In eerste instantie hebben ze 2 dagen een ballonnetje geplaatst omdat mijn baarmoedermond nog heel ver naar achteren stond en niet voldoende ontsluiting had. Deze hebben uiteindelijk weinig effect gehad, dus op dag 3 kreeg ik een hormoonveter ( de hormoonveter en de gel die in dit topic genoemd worden zijn vergelijkbaar) voordeel hiervan is dus dat je lichaam de hormonen niet zelf hoeft te maken. Het ballonnetje heeft normaal als functie dat je lichaam door druk die hormonen gaat maken. Deze stap is nodig als er dus nog helemaal geen ontsluiting is en dergelijke. Van de veter kreeg ik al wat weeën en deze heeft uiteindelijk 4cm opgeleverd. Voldoende om de vliezen te kunnen breken. Hierop omdat ik nog steeds wel een beetje weeen had eerst gekeken of ze vanzelf op gang kwamen. Dit was niet het geval waarna de wee opwekkers werden gestart. Maar hoewel geen weeenstorm vond ik ze best heftig en rond 4 uur wist ik ze niet goed meer te handelen. En bleek ik nog steeds maar ronde de 4-5 cm ontsluiting te hebben. Dus toen voor de ruggeprik gegaan. Hierop kwam er weer schot in de zaak en rond kwart voor 10 mocht ik gaan persen. Ik dacht dat een ruggeprik dan altijd uit ging, maar ik mocht deze ook gedurende het persen gebruiken, en voelde de persweeen ook nog steeds voldoende rond half 11 in de avond is onze dochter geboren. Hoewel een lang traject wat je bezig houdt, vond ik de begeleiding in het ziekenhuis echt wel fijn, en heb ik er geen negatieve gevoelens over. Ruggeprik was iets wat ik eigenlijk niet wilde omdat ik dit heel eng vond, maar viel mij uiteindelijk alles mee, en heeft er denk ik voor gezorgd dat het allemaal goed gekomen is. Ik weet echt niet hoe lang het anders geduurd zou hebben. Ik snap dat je er tegenop ziet, maar het beste is om er open in te gaan. Ik denk wel dat het fijn is als je kindje toch zo’n 37-38 weken wel in je buik gehad heeft. Wij genieten nu in elk geval een een lief meisje al iets meer dan 24 uur... en zij heeft er alleen maar baat bij gehad dat ze eerder is gehaald. Woog na 38 weken en 3 dagen 3925 gram...