<p>Hoi!</p><p>Ik ben afgelopen donderdag bevallen van onze zoon via een geplande keizersnede. Alles is super goed gegaan, en het gaat nog steeds heel goed met ons, alleen ik merk dat het geven van borstvoeding mij ontzettend uitput. Het is een ‘pittig’ mannetje, in de zin van dat hij het goed laat merken als hij het ergens niet mee eens is. Verder hoor je hem overigens ook bijna niet, tot nu toe een redelijk duidelijk kereltje dus!</p><p>Doordat het een keizersnede was is mij direct verteld dat het op gang brengen van de borstvoeding iets langer kon duren. In het begin had ik inderdaad helemaal geen melk, onze zoon heeft in het ziekenhuis toen nog veel bijvoeding gekregen uit de fles (eigenlijk uitsluitend uit de fles, want er kwam bij mij nog niks op gang). Eenmaal thuis is mijn bv goed op gang gekomen - stuwing, alles - mede door het geduld en de hulp van onze kraamhulp - die aandacht was er uiteraard in het ziekenhuis niet, want daar hebben ze geen tijd voor. Heel fijn! Alleen onze zoon wordt nijdig en raakt compleet gefrustreerd zodra hij honger heeft en wordt aangelegd. Het kan liggen aan mijn onervarenheid met aanleggen, maar wat het precies is weet ik niet (onze kraamhulp (ook lactatiekundige) zegt dat het ook te maken kan hebben met mijn borsten, dat die voor hem ‘moeilijk’ zijn ofzo). Wat ik zelf misschien denk ik een combi, toen hij net geboren was wilde hij direct drinken, maar er kwam dus niks op gang bij mij. Toch bleef in het zkh het verzoek hem te blijven aanleggen en niet bij te voeden (zonder uitleg hóe ik hem goed kom aanleggen, wist ik veel), ik heb het idee dat hij aangelegd worden misschien nu associeert met dat het niet lukt?</p><p>Anyways, ik heb van tevoren altijd gezegd bv lijkt me top, maar als het niet lukt is het ook geen probleem, en zo sta ik er nog steeds in. Ik merk dat hoe het nu gaat mij, onze baby en mijn vriend compleet opbreekt en dat vind ik het niet waard. Het is namelijk niet zo dat na strijd onze zoon uiteindelijk wel genoeg drinkt, meestal zijn er tig pogingen en uiteindelijk alsnog een flesje gekolfde melk voor nodig hem tevreden te krijgen. Het verstoort op deze manier mijn kraamtijd, ik zie gewoon op tegen elke voeding en s nachts is het al helemaal op deze manier (krijsen, overstrekken, geruststellen, weer aanleggen en de hele riedel begint opnieuw) niet te doen.</p><p>Nu vroeg ik me af.. zijn er dames met ervaring met alleen maar kolven? Het voelt ergens verkeerd nu te stoppen met alle bv, want het kolven gaat heel makkelijk bij mij, productie is goed - het lijkt gewoon alleen geen match tussen mijn borsten en onze zoon (haha). Maar ik ben benieuwd hoe ik het dan zou moeten doen qua tijden (vaste tijden?) en hoeveelheid (hoeveel geef je hem dan en hoeveel kolf je af?), en welke kolf hiervoor geschikt zou zijn (ik huur nu).</p><p>Alvast bedankt!</p>