Ervaringen samen slapen

<p style="text-align: left;">Hoi allemaal,</p><p>Mijn dochter van 15 maanden slaapt, omdat we nog in verbouwingen zitten, nog steeds bij mij op de kamer. Ik leg ze wakker weg en ze slaapt zelfstandig, zonder problemen, in. Sinds een paar maanden wordt ze ‘s nachts wenend wakker en is ze enkel rustig te krijgen door ze bij mij te nemen. Om zelf ook voldoende nachtrust te krijgen neem ik ze meestal bij mij in bed. Ik merk een aantal voordelen aan dat samen slapen en overweeg dit altijd toe te passen. Ik heb er al een aantal zaken over gelezen maar het volgende is mij nog niet duidelijk:</p><p>Hoe zit het met dat zelfstandig inslapen en samen slapen? Ik vind het belangrijk dat ze alleen kan inslapen en wil dat niet teniet doen door samen te slapen</p><p>Hoe werkt het met het dan met het middagdutje?</p><p>Heeft iemand hier ervaring mee? En meer algemeen, wat vinden jullie de pro’s en contra’s van samen slapen?</p><p> </p><p> </p>
 
Heb je er aan gedacht dat je dan nooit meer een nachtje weg kunt? Of haar kunt laten logeren? 
Ze zal haar mama nodig hebben om te kunnen slapen... 
 
Zou er eerlijk gezegd niet aan moeten denken. Scheelt dat onze dochter altijd in haar eigen bedje slaapt. Als ze bij ons in bed zou liggen denkt ze dat het feest is en gaat ze alleen maar gek en druk doen. 
Weet niet of je een partner hebt, maar lijkt me dat je ook nog wel tijd met elkaar wilt besteden zonder dat je kindje erbij is. Ik ben dol op m'n dochtertje maar ben ook blij als ze savonds in bed ligt en we ff rust hebben tot de volgende ochtend. 
Snap wel dat je als ze snachts wakker wordt weer snel wilt verder slapen, maar op die leeftijd zijn ze al slimmer dan je misschien denkt en weet ze het ook dat als ze begint te huilen, jij haar bij je neemt. Wat kan betekenen dat je de komende paar jaar nog met een kind in je bed ligt. 
Maar je moet vooral doen waar je je prettig bij voelt. 
 
Met mijn eerste zoon heb ik ook de “fout” gemaakt door met hem te gaan liggen en te gaan slapen. Hij kon niet zelf in slaap vallen en ik moest perse met hem op mijn bed gaan liggen en zo viel hij in slaap en kon ik hem wegleggen als hij in een diepe slaap was. Het heeft jaren geduurd hij sliep altijd met mij tot de grote frustratie van me partner. 
Toen me tweede zoon was geboren had ik zo iets van dit ga ik niet weer doen. Die heeft echt leren slapen in zijn bed. Hij is nu 2,5 en die slaapt echt niet bij mij in bed, hij maakt er een feest van. Als het bedtijd is gaat hij zonder gezeur naar bed. 
 
Het blijft wel de bedoeling dat ze, zoals nu, alleen naar bed gaat en zelfstandig inslaapt.

Ik ben er daarom wel niet tegen ze snachts de geborgenheid te geven waar ze naar vraagt, maar ik wil ze daardoor uiteraard geen slaapproblemen bezorgen.
Zou dit een fase kunnen zijn? Hoe zouden jullie het dan aanpakken? Laten huilen? Daar heb ik het zelf heel moeilijk mee...
 
 
Heerlijk om zo tegemoet te komen aan de behoefte van je dochter aan nabijheid en geborgenheid! Uiteindelijk zal ze de hele nacht zelfstandig willen gaan slapen. Laten huilen of leren zelf te slapen is echt niet nodig. Misschien kun je je op Facebook aanmelden bij het moederforum, ik denk dat je daar veel bruikbare tips kunt vinden/krijgen.
 
Er zijn genoeg ouders die samen met hun kinderen slapen! Als dat voor jou goed voelt, gewoon doen. Op een bepaalde leeftijd willen ze graag op hun eigen kamer slapen, dus het zal sowieso maar voor een paar jaar zijn. Je kunt altijd nog een tussenfase inlassen als je er weer mee wil stoppen, dat je een peuterbed aan jullie bed vastmaakt en later ergens anders in jullie kamer en dan op de eigen kamer. Er zijn zelfs extra grote familiebedden te koop voor ouders die graag samen met hun kindjes slapen.
 
Zelf geen ervaring mee, ik wil dat echt niet.
Maar een vriendin van me heeft een kindje van 3 jaar en ze slapen altijd samen, vanaf dat hij baby is. Klinkt heel leuk, en in het begin sliep hij ook keurig zelf in maar ondertussen zijn ze zover dat hij weigert in te slapen zonder mama erbij. Ze moet er dus ALTIJD bij liggen, kan nooit een avondje weg want dan slaapt hij gewoon NIET. Ze hebben een speciaal bed zodat hij er veilig naast kan liggen.
Daarnaast komt er daar voorlopig geen tweede kindje want waar moet die dan slapen? Met zn vieren in 1 bed gaat niet, en hun zoontje slaapt echt NIET in zn eentje.. ik ben bang dat het nog wel wat jaartjes duurt voordat dat zover is.
Dus denk er goed over na, als je ooit een tweede kindje wilt, hoe pak je dat dan aan?
En dat jongetje slaapt ook niet op het kinderdagverblijf, dat is al drama vanaf dag 1. Want hij is compleet in paniek als hij alleen wordt gelaten in bed. 
Het klinkt dus allemaal heel schattig en lief, maar er zitten ook heel veel nadelen aan.. weet waar je aan begint.....
 
Terug
Bovenaan