Esmeeke bedankt

A

Anoniem

Guest
voor je advies. Zelf liep ik eerlijk gezegd ook wel met die gedachte, maar naar Eric toe wist ik niet goed hoe ik het aan moest pakken, zeg maar.Toevallig had Bas vorige week gevraagd naar de videoband van onze bruiloft, en ik heb altijd gezegd, als ze iets vragen ga ik een eerlijk en duidelijk antwoord geven, maar toen hij vroeg naar band had ik het er wel moeilijk mee. Had zelf de band al zeker 8 jaar niet meer gezien, juist omdat er heel veel mensen die op onze bruiloft waren, al zijn overleden in de tussentijd. Toch heb ik de band aangezet, en ook   uitgelegd wie de mensen weren enzo, dat was best heel moeilijk, maar heb het toch gedaan. Naderhand kwam Eric erbij en hij vond dat ik daar nog even mee moest wachten. Daardoor wist ik nu ook niet hoe te reageren. Toen ik jouw reactie las, las ik eigenlijk hoe ik dacht, dus toen heb ik het toch met Eric besproken. Heb hem mijn gedachte uitgesproken, en toen vond hij het eigenlijk ook goed zo. Hij is nu heel erg in zichzelf gekeerd, en heel spraakzaam is hij eigenlijk nooit. In ieder geval nogmaals bedankt voor de goede woorden, op het goede moment zeg maar.   groetjes Wendy
 

Hoi Wendy,

Dergelijke situaties zijn áltijd moeilijk en lastig..
Maar met alles geld, hoe langer je er omheen blijft draaien hoe moeilijker het je jezelf ook maakt. Soms kan de waarheid heel confronterend zijn, en het is dan ook helemaal niet erg als de "ontvanger" er even van onderste boven is. logisch eigenlijk.. Geef hem/haar daar dan ook even de ruimte voor om het een plekje te geven, ze komen daarna vanzelf weer met vragen of worden vanzelf weer spraakzaam.

Dus als je op de juiste manier confronteerd dan ben je duidelijk, eerlijk en weten beide partijen waar ze aan toe zijn. Teveel info hoef je in eerste instantie ook niet te geven, het stukje "dat er ruzie is" is dan meestal al voldoende. Het waarom er van komt met de tijd dan wel naar behoefte, of als ze iets ouder zijn en er naar vragen..

Als je steeds iets moet verzinnen om om de situatie heen te draaien kost gewoon ontzettend veel energie en laat je steeds erg slecht voelen. Dus zoals je zegt even tanden op elkaar, uitleggen en je voelt vanzelf een groot deel van je bagage van je schouders glijden..

Iedereen is anders en reageerd anders. Als ik naar mezelf kijk als ik niet lekker in mijn vel zit of met gedachte rondloop wordt ik ook stiller en wil ik ook liever met rust gelaten worden. Op het moment dat ik wat dingen op een rijtje heb, of bv een kwaadheid is gezakt, zoek ik die persoon vanzelf weer op en stel de vragen die ik nodig heb om te relativeren. Je kunt immers niet goed "informatie" verwerken als je emoties de overhand hebben. Je hoort wel wat er gezegd wordt, maar je slaat het niet op en reageerd vaak dan weer meteen  om zogezegd het laatste woord te hebben..
En ja,.. dat wakkert het vuurtje vaak alleen nog maar aan.  

Je ziet maar weer dat je gewoon naar je gevoel moet luisteren. Dat je misschien moet huilen tijdens een videoband is helemaal niet erg!! Lekker laten gaan. Als je kinderen vragen waarom je huilt kun je ook weer gewoon zeggen dat je verdriet hebt omdat je mensen op de video ziet die je heel erg mist. Mama's zijn ook mensen..

Een dikke kus!

Esmé mv Kay
 
Hij is heel erg stil. Gisteravond is hij er met 'n paar vrienden evenuit geweest. Hij is gaan karten. Gisteravond is mijn oma van bijna 83 ook niet lekker geworden, de dokter is uit gekomen. Schijnt dat ze een maagontsteking heeft, en daar al zeker 2 weken mee lief. Eigenwijs kunnen die oudjes zijn, he? Ik ben net klaar met Thijs. Heb een handafdrukje gemaakt met vingerverf, doe ik ook dadelijk als Bas en Iris thuiskomen met hun, dan ga ik naar een vriend van Eric die is bloemist, en zal de handjes aan een roos maken, en los verpakken, en gaat die dan bezorgen. Zo weten ze in ieder geval dat we er wel iets mee doen, en hebben de kids toch bewust ook iets voor hem gedaan. Ik weet natuurlijk niet of dit in goede aarde zal vallen, maar dat weten we snel genoeg. Het enige wat we weten is dat hij thuis in hun eigen etalage ligt opgebaard, dus bij ons aan de overkant. Ook heeft Eric de begrafenis ondernemer gebeld maar die mag helemaal niets zeggen, dat heeft zijn moeder zo geregeld. Dus ook al zou hij naar de uitvaard willen gaan, er is besloten dat hij niet welkom is. Heb Eric er wel op aangesproken omdat hij dit voor zichzelf toch ook moet kunnen afronden. We zullen het wel ver zien. Groetjes Wendy
 

Ik weet natuurlijk niet wat zich vroeger heeft afgespeelt, maar ik zou me er dan ook niet verder aan opdringen... Als dit hun keuze is dan hebben jullie, hoe moeilijk ook, dit te accepteren. Misschien ook niet het juiste moment om weer toenadering te zoeken daar nu bij iedereen de emoties hoog zijn opgelopen en men ook niet veel meer kan hebben..

Een lieve actie wat betreft de handjes en de rozen.. Of het in goede aarde valt kan ik natuurlijk niet weten, dat blijft een gok....

Ik begrijp alleen het stukje niet dat het contact door gebeurtenissen  van vroeger is verbroken en jullie nu ineens er alles aan willen doen om weer contact te krijgen.. Als ik je eerdere verhalen lees en wat ik er dan zelf uit op maak zou ik die behoefte niet eens meer hebben.. Natuurlijk is het heel confronterend als dan ineens diegene sterft en je met veel vragen achterblijft, daarbij blijft het toch je vader of moeder. Maar toch.. Waarom zijn ze dan ooit zo met je omgegaan... Je was/bent hun kind..
Moelijk hoor,..

Ik hoef natuurlijk geen details te horen, zat gewoon even hardop te denken. Ik weet natuurlijk niet hoe het is en hoe het voelt om in dergelijke situatie te zitten, maar ik weet wel dat niemand mij of mijn gezin zo mag behandelen!!
Daar kroop ik écht niet meer voor door het stof!!

X Esmé








 

je mag me altijd mailen hoor als je het even hoog hebt zitten,..

postvoorkay@hotmail.com




 
Hoi, waarom denk je dat we toenadering zoeken? De handafdrukjes hebben we voor gekozen zodat Bas en Iris ook zelf   bewust iets hebben gedaan, meer voor hun eigen herrinnering. Eric en ik hebben het erover gehad of hij wel naar een eventuele begrafenis zou willen, maar dan voor zijn eigen gevoel, (het was toch zijn vader)dat hij wél correct heeft gehandeld. Hijzelf heeft zoiets van: toen hij jouw(lees mij) gedreigd heeft 5 jaar geleden, heb ik al afscheid van hem genomen. Daarna zijn ze gagaan, en nooit meer terug gekomen.   Naderhand toen hij wist dat zijn vader ziek was heeft nij nog wel geinformeerd hoe het was, maar toen werd hij ook weggestuurd. Ook met de geboorte van Thijs hebben we totaal niks gehoord van die kant. Als ik zou willen, zou ik denk ik een soap kunnen schrijven.   groetjes Wendy
 
Hoi Esmeé, Misschien ben je er vanavond niet? In de tussentijd weten we wel waar de begrafenis zal zijn, via een bekende die in Sittsrd woont, daar stond het wel in een krant, Eric werd niet vernoemd, wel dat hij opa was?......Ja, op papier wel, jaMaar in werkelijkheid heeft hij niet een gereageerd op de geboorte van zijn kleinzonen, zowel Bas als Thijs niet. Groetjes Wendy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan