Even advies gevraagd over irritant gedrag van zus....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Allemaal,

Misschien ben ik wel een zeikerd hoor, maar ik ben zo geirriteerd over het gedrag van mijn zus en ook indirect van mijn moeder.
Van vroeger heeft mijn moeder nog spullen van mij staan (tekeningen, schoolboeken en speelgoed) Nu schijnt het zo te zijn dat er van mij veel minder is dan van mijn zus... Tja dat had ik al wel verwacht omdat mijn zus altijd al werd voorgetrokken.

Ik moet nog een keer naar mijn   moeder om spullen uit te zoeken, dat had ik al met haar afgesproken. Nu had ik mijn zus vandaag aan de telefoon en ze is dus vandaag naar mijn moeder geweest en heeft alvast de lego uitgezocht....
Dus een deel dat van haar zou zijn blijft bij mijn moeder (mijn zus heeft geen kinderen en wil die ook niet) en het deel dat van mij was kan ik meenemen. Nu ben ik er niet bij geweest en daar baal ik wel van.
Ik had ridderlego en technisch lego en dat is niet echt leuk voor een meisje (ik vond het wel leuk, maar toch)
En de rest blijft dan bij oma liggen om er daar mee te spelen (we komen daar heel weinig, dus vind dat echt onzin)

Ik ga dus binnenkort naar mijn moeder toe om even spullen uit te zoeken en weet nu al dat als er echt minder speelgoed over is van mij dat ik dan boos wordt.

En nog een klein dingetje...Ik ga binnenkort naar de sinterklaasintocht met mijn moeder en haar vriend bij hun in het dorp en nu had ze dat mijn zus verteld en moet ze ook weer mee. Terwijl ik echt met mijn man en dochtertje wilde gaan naar mijn moeder en vriend (mijn man gaat dus ook echt niet mee als zij er is en ik vind het ook niet leuk).
Klinkt vast heel kinderachtig, maar zij ziet mijn moeder heel vaak en ik wil ook wel eens gewoon gezellig met mijn moeder zijn zonder dat zij de aandacht opeist.
Vorige week was mijn moeder hier en dan komt ze ook weer aanzetten terwijl ze haar de vorige dag nog had gezien.
Ze moet gewoon altijd er bij zijn omdat ze altijd aandacht wil.

Graag jullie eerlijke ongezouten mening hoe ik hier mee om moet gaan. En vooral hoe ik naar mijn moeder toe moet reageren...

groetjes Mariska
 
Pfoe, ik wordt al benwauwd als ik het lees...
Wat een rot situatie!

Heeft het zin om er een keer een serieus gesprek met je moeder over te hebben? gewoon allemaal eruit gooien wat je dwars zit (niet boos, maar gewoon beheerst en rustig) Dan weet ze hoe jij je voelt en houdt ze daar misschien rekening mee?

Wat dat Sinterklaas betreft. Ik vind zowizo dat je naar de Sinterklaas intocht MET je man moet gaat en je kleine, en wie er dan verder nog mee gaan is allemaal leuk. maar dit is het een gezinsuitje voor papa mama en kindje :) Dus als je man niet mee gaat zou zoiets hebben van, dan allemaal maar niet en in je eigen woonplaats naar de Sint!

Ik vind het een lastige zaak, ik ken t btw van dat speelgoed opruimen. Ik had vroeger wel 20 barbies, later gingen die naar mijn zusje om te spelen. Later heeft mijn zusje ook gesorteerd wat er "weg kon" en ja hoor, alleen haar favourite poppen en haar kleren waren er nog, AMPER nog wat van mij, ik was echt pissig! mijn moeder baalde er goed van toen... maar mijn moeder is iemand die bij wijze van spreken tot op de ct bij houdt wat ze aan Birgit uitgeeft zodat ze hetzelfde kan doen als ze nog meer klein kinderen krijgt hehehe

nou strekte meid
x
 
Een moeilijke situatie. Als ik het "zonder gevoel" als buitenstaander bekijk zou ik als advies geven: geen zorgen over maken, dat is het niet waard, maar wel tegen je moeder en je zus zeggen dat je het niet leuk vind dat jullie niet samen het speelgoed uitgezocht hebben. Je kan zeggen dat je nu het gevoel hebt "tweede keus" te zijn en dat je niet de kans hebt gehad om ook je mening over het speelgoed te geven over de verdeling. Ten eerste is het leuk om het samen te doen. Dan kun je herinneringen ophalen en ten tweede (het belangrijkste) je hebt het gevoel er evenveel over te zeggen. Je moet proberen rustig te blijven en vooral niet kwaad te worden. Als je het op een rustige manier zegt maakt dat volgens mij het meest indruk. Ik vind dat je in ieder geval iets van moet zeggen. Ik denk vaak: als je niks zegt, wordt er ook geen rekening met je gehouden. Jij bent er ook, je mag je mening laten horen. Er is echt niks mis mee als je dit zegt. Ik bedenk dan altijd van tevoren "ook al levert het niks op, (ook al gaan ze het speelgoed niet opnieuw verdelen) je hebt toch je stem laten horen.
En vaak ik het zo dat mensen er niet eens bij stilstaan hoe een ander erover denkt. Het kan best zo zijn dat je moeder en zus er niet eens bij stil hebben gestaan dat jij het heel vervelend kan vinden als je achteraf je speelgoed uit mag gaan zoeken. Daarom is het belangrijk dat je het toch zegt. En rustig blijven. Je frustratie is natuurlijk heel normaal, maar die laat je hier op het forum horen en eventueel tegen je man, maar vooral niet tegen je moeder en zus. Dan kom je rustig en doordacht over.
Je maakt er dan ook geen scene van. Er onstaat geen ruzie als je niet kwaad wordt. Dan kunnen ze er ook beter over nadenken. Als je ruzie erover gaat maken wordt het een drama. Als je het gezegd heb moeten ze zelf maar weten wat ze ermee doen.

Dan naar Sinterklaas gaan vind ik moeilijker. Ik kan ook wel begrijpen dat je moeder het leuk vind om met beide dochters te gaan. Ik zou toch met mijn moeder en zus gaan denk ik. Als ik het echt heel erg zou vinden, zou je het tegen je zus kunnen zeggen. Dat je ook tijd wil met je moeder alleen. Dat ze dat toch zeker wel moet begrijpen omdat zij altijd al met je ma alleen op pad gaat.

Ik hoop dat je mijn verhaal niet te uitgebreid vind en dat je er wat aan hebt!
Groetjes Babybelle
 
Hoi,

sorry eigenlijk geen advies hier, heb ook geen zus. Wel schoonzussen! maar kan me wel voorstellen dat je er van baalt.
Probeer je over dat speelgoed niet te druk te maken, het zijn maar spullen en wat Feline niet weet/kent dat mist ze ook niet. Schrijft wel heel makkelijk op zo maar begrijp wel dat dat niet zo makkelijk is hoor...helemaal als je zus helemaal geen kinderen heeft/wil. Wij hebben verder eigenlijk niet echt speelgoed van eerder meegenomen hiernaar toe, vind dat wel jammer maar weet in elk geval dat er 4 nichtjes/neefje nu wel mee spelen dus dat maakt een hoop goed.
lastig wat je zus/moeder betreft, misschien idd een goed idee om het er een keertje met je moeder over te hebben.

Groetjes en sterkte ermee.

 


quote: Evelution reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('01-11-2008 21:57:49'));

Pfoe, ik wordt al benwauwd als ik het lees...
Wat een rot situatie!

Heeft het zin om er een keer een serieus gesprek met je moeder over te hebben? gewoon allemaal eruit gooien wat je dwars zit (niet boos, maar gewoon beheerst en rustig) Dan weet ze hoe jij je voelt en houdt ze daar misschien rekening mee?

Wat dat Sinterklaas betreft. Ik vind zowizo dat je naar de Sinterklaas intocht MET je man moet gaat en je kleine, en wie er dan verder nog mee gaan is allemaal leuk. maar dit is het een gezinsuitje voor papa mama en kindje :) Dus als je man niet mee gaat zou zoiets hebben van, dan allemaal maar niet en in je eigen woonplaats naar de Sint!

Ik vind het een lastige zaak, ik ken t btw van dat speelgoed opruimen. Ik had vroeger wel 20 barbies, later gingen die naar mijn zusje om te spelen. Later heeft mijn zusje ook gesorteerd wat er "weg kon" en ja hoor, alleen haar favourite poppen en haar kleren waren er nog, AMPER nog wat van mij, ik was echt pissig! mijn moeder baalde er goed van toen... maar mijn moeder is iemand die bij wijze van spreken tot op de ct bij houdt wat ze aan Birgit uitgeeft zodat ze hetzelfde kan doen als ze nog meer klein kinderen krijgt hehehe

nou strekte meid
x

Ik wil dus ook het liefst met mijn man.... We hebben wel de week erna op zijn werk sinterklaas hoor, dus dat is ook leuk. En er over praten is wel lastig want er is al zo veel gebeurd met voortrekken enzo. Ik kan mijn emoties dan niet voor me houden...
En dat speelgoed gaat mij er ook om dat van haar er nog heel veel is en van mij niets... En zij heeft geen kinderen, dus dat vind ik zo stom.
Mijn moeder ziet trouwens niet hoe mijn zus is.... echt irritant

Bedankt voor je reactie en ideeen wat ik kan doen!
X



 
Hoi Babybelle,

Het zeggen is het probleem, ik weet namelijk nu al dat ik kwaad wordt en moet huilen, omdat het al mijn hele leven zo gaat. Ik ben ook al bij een psycholoog geweest hiervoor. Maar het blijft steeds weer terugkomen met nieuwe dingen...
En inderdaad ik had het heel leuk gevonden om het samen te doen (en dan eens samen met mijn moeder zonder de aandachttrekkende zus erbij)

En het op een rustige manier zeggen omdat dat meer indruk maakt lukt me denk niet. Maar sowieso kan ik zeggen wat ik wil, maar mijn zus heeft toch altijd een streepje voor bij mijn moeder en mijn moeder ziet het niet of wil het niet zien.
Mijn moeder en zus vinden het veel te leuk om het samen te doen...

En als ik het tegen mijn zus zeg dat ik liever met mijn moeder wil weet ik al wat er gebeurt, ze is helemaal down en dan moet ik maar lief doen tegen mijn zus....
(even een voorbeeld verhaal:     Toen ik zwanger was van Feline wisten we na de echo dat het een meisje was. We verspraken ons steeds dus iedereen wist het al. Mijn zus wilde het niet weten en werd zelfs KWAAD, ja echt waar. Toen ik me versprak..... Toen heb ik me ook nog versproken over de naam omdat mijn man en ik die tegen elkaar al gebruikten en mijn zus was heel boos. Mijn moeder vond dat ik maar rekening met haar moest houden. Na de bevalling heeft ze foto's gemaakt en die meteen aan allemaal mensen laten zien (niet de mooiste foto's van Feline) terwijl ik dat toch zelf wil doen.... En mijn moeder een mapje geven met foto's van mijn dochtertje.... Dat wilde ik gewoon zelf doen met een mooie kaart erbij....   )

Mijn verhaal is ook weer uitgebreid.... Bedankt ook voor jouw reactie en ideeen!

groetjes MAris
 
Hoi Alberdien,

Ik weet dat het maar spullen zijn hoor, maar het is zo kenmerkend dat ik zowat niks heb van mijn jeugd en zij wel....
En zoals je ook kunt lezen aan mijn verhaal aan Babybelle is er al heel wat meer voorgevallen.
Ik zou het inderdaad niet erg vinden om met haar te delen als ze kinderen heeft.
Mijn moeder ziet ook echt niet hoe mijn zus is... Ik heb mijn moeder gezegd dat mijn zus altijd werd voorgetrokken. En toen zei mijn moeder dat ze dat niet vond en dat ze mijn zus anders behandelde dan mij omdat mijn zus makkelijker was. (ik vroeg gewoon om een ijsje en kinderen die vragen.......worden overgeslagen. Mijn zus ging dan op stap met mijn moeder en die vroeg niet en kreeg wel. En dat dan thuis zeggen tegen mij en dan zeggen: Ja als je niet vraagt krijg je wel....)
Zelfs mijn stiefzussen en stiefbroertje en mijn moeders vriend zien dat zij werd/wordt voorgetrokken!!
Nu ik toch zit te zeuren: Ik was altijd chronisch verkouden (nu nog wel) en haalde mijn neus vaak op. Mijn zus vond dat irritant en zat mijn de hele tijd schopjes te geven. (mijn moeders vriend was erbij!!)
Toen mijn moeder kwam hield ze op. En ik werd me toch kwaad dat ik haar helemaal lens heb getrapt (ik was 14 ongeveer) en ik kreeg op mijn kop.....

Dank je wel voor je idee erover en inderdaad het is maar speelgoed, maar voor mij weer zo confronterend hoe het altijd is gegaan en waarschijnlijk zal blijven gaan.

groetjes Maris

 
Mijn advies is: Lekker met je man naar Sinterklaas gaan ( ook met je kindje natuurlijk!!)

Mijn zus is ook altijd voorgetrokken. Maar dit komt denk ik ook doordat mijn middelste zus is overleden, en ik het idee heb dat ik daar de vervanging van was) Ik heb bijvoorbeeld nog geeneens een babyalbum. Voor mijn trouwen heeft mijn vader alsnog een babyalbum gemaakt, dat was dan wel weer lief. Maar het is toch wel vreemd dat je van je oudste kind wel een babyalbum maakt, en van de jongste niet. Tuurlijk kan het zijn dat je wat minder foto's hebt, maar dan nog....

Met dat speelgoed weet ik het niet hoe je dat zou moeten oplossen, zeker omdat je zelf al aangeeft in een gesprek heel emotioneel te reageren. Maar misschien toch het gesprek maar aangaan, dat je het niet zo leuk vind dat het speelgoed zonder dat jij erbij was verdeeld word.

Dat voortrekken zal je hele leven wel blijven, en dat is moeilijk, maar ik heb me er toch maar bij neergelegd. Ik heb ook nog wel eens momenten waarop ik er niet tegen kan. Zeker omdat ik heel anders ben dat mijn familie. Mijn ouders en zus houden van koken, in een koor zingen, zijn nogal gelovig, met veel kerkbezoek, handwerken, klassieke muziek, zijn hoogopgeleid e.d. Ik ben maar een simpele diender, ga niet naar de kerk enz. Kerstdagen en andere dagen waarop de familie bij elkaar is zijn voor mijn man en mij echt een verplicht nummertje, omdat wij eigenlijk niks te vertellen hebben wat hun interesseert.   Ik zat vroeger bij de fanfare, mijn ouders zijn nooit wezen kijken, terwijl ze naar ieder concert van mijn zus haar koor gaan.

Ach, dan denk ik maar bij mezelf, ik heb een mooi gezinnetje, een gezellige schoonfamilie. En ik denk dat jij ook eerst aan je eigen gezinnetje moet denken. Familie krijg je er maar bij moet je maar denken.



 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan