hoi meiden,
op het moment heb ik even een dipje. Ik ga het even met jullie delen in de hoop dat ik me er wat beter door voel...beetje egoïstisch maar ach...
We hebben hier thuis een lastige situatie. Marc heeft al vanaf februari ontzettende last van zijn rug en inmiddels weten we dat het een dubbele hernia is. Hij kon al vanaf februari weinig meer, maar sinds vorig weekend (niet afgelopen zaterdag maar de zaterdag ervoor) is het helemaal mis. Hij kan nu echt niets meer en heeft erg veel pijn. Hij kan niet zitten, nauwelijks lopen en ligt dus bijna de hele dag plat op bed of op zolder op de harde slaapbank.
Vorige week was hij bij de neuroloog en die wou dus nog 6 weken afwachten! Maar na het vorige weekend heb ik het ziekenhuis gebeld omdat het echt zo niet gaat en gelukkig kunnen we deze vrijdag al terecht om te kijken wat er operatief mogelijk is.
Het hele huishouden en Sarah komt dus nu al een tijdje op mij neer en dat breekt zich nu dus een beetje op. Ik kan er hier thuis weinig over kwijt want Marc heeft het al zwaar genoeg en voelt zich ook al schuldig genoeg dat hij nu niets kan. Maar ik zit er ook wel doorheen eerlijk gezegd. Doordat ik nu weer zwanger ben heb ik helaas ook last gekregen van bekkeninstabiliteit en kan dus zelf ook niet te veel. En al die hormonen maken het er hier ook niet gezelliger door...
Ik weet dat er ergere dingen zijn en dat we het over het algemeen super goed hebben, maar moest het wel even kwijt. Bedankt voor het 'aanhoren'.
Tamar
op het moment heb ik even een dipje. Ik ga het even met jullie delen in de hoop dat ik me er wat beter door voel...beetje egoïstisch maar ach...
We hebben hier thuis een lastige situatie. Marc heeft al vanaf februari ontzettende last van zijn rug en inmiddels weten we dat het een dubbele hernia is. Hij kon al vanaf februari weinig meer, maar sinds vorig weekend (niet afgelopen zaterdag maar de zaterdag ervoor) is het helemaal mis. Hij kan nu echt niets meer en heeft erg veel pijn. Hij kan niet zitten, nauwelijks lopen en ligt dus bijna de hele dag plat op bed of op zolder op de harde slaapbank.
Vorige week was hij bij de neuroloog en die wou dus nog 6 weken afwachten! Maar na het vorige weekend heb ik het ziekenhuis gebeld omdat het echt zo niet gaat en gelukkig kunnen we deze vrijdag al terecht om te kijken wat er operatief mogelijk is.
Het hele huishouden en Sarah komt dus nu al een tijdje op mij neer en dat breekt zich nu dus een beetje op. Ik kan er hier thuis weinig over kwijt want Marc heeft het al zwaar genoeg en voelt zich ook al schuldig genoeg dat hij nu niets kan. Maar ik zit er ook wel doorheen eerlijk gezegd. Doordat ik nu weer zwanger ben heb ik helaas ook last gekregen van bekkeninstabiliteit en kan dus zelf ook niet te veel. En al die hormonen maken het er hier ook niet gezelliger door...
Ik weet dat er ergere dingen zijn en dat we het over het algemeen super goed hebben, maar moest het wel even kwijt. Bedankt voor het 'aanhoren'.
Tamar