Even een oppepper nodig!

[JolandeK]

Wauw, Wolkjes,
Wat heb je dat toch allemaal mooi verwoord. Zo mooi dat ik er een traantje van moet laten. Want wat je zegt is natuurlijk helemaal waar. Wat maken die kilo’s, dik hoofd, spataders, straie en weet ik veel allemaal nog uit als je daarvoor in de plaats een kindje op de wereld mag/kan/gaat zetten. 
Bedankt voor die oppepper die ik ook net even nodig had
 
 

 

[V i o]

Heel simpel, ondanks het feit dat er dingen tegenzitten, wees blij dat je al de 29 weken hebt gehaald  

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Inderdaad Wolkjes, wat heb je dat mooi gezegd! Fijn dat jullie zo lief reageren. En inderdaad, klagen mag! Maar voel me al snel een enorme zeur.. 
Vorige week heeft mn collega me ook nog eens enorm bang gemaakt. Ik had het een beetje van me af kunnen zetten maar vandaag weer een flinke dip. Ik had verteld dat mijn bloeddruk altijd aan de hoge kant is maar de vk er verder nooit iets van zegt. Toen zei ze dat ik het toch in de gaten moest houden met het oog op het hellp-syndroom. Nooit van gehoord dus gaan googlen...... heel slecht idee, i know! 
Helaas kan ik me ook nog wel herkennen in bepaalde symptomen. Wat het nog enger maakt. Iemand bekend met dit syndroom?
Ik denk dat ik volgende week maandag mn hart maar eens ga uitstorten bij de vk. Mn man is er dan bij ivm de 30 weken echo die we krijgen. Die kan me wel een handje op weg helpen. Tot nu toe ging ik alle controles alleen en gaf altijd als antwoord dat het wel zn gangetje ging. 
Wish me luck om nu toch maar heel eerlijk te zeggen dat ik me niet goed voel en er een beetje doorheen zit!  
Fijn dat ik hier toch mn frustratie mag neerplanten dames, doet me ook al erg goed! ?

 

[Wolkjes]

Het gevoel van zeuren is zeker wel herkenbaar, xJuni. Ik wilde ook niet klagen.
Achteraf had ik beter naar mijn lichaam moeten luisteren. Ik voelde me al twee weken een beetje ziek worden, maar het zette niet echt door. Toen ik snachts iedere 5 minuten moest plassen en er niks kwam heb ik de huisarts gebeld. Ik wilde een controle op blaasontsteking. Om 10:00 uur kon ik terrecht. Niet wetende wat we achteraan kwam.. ik werd die dag opgenomen in het ziekenhuis met pre-eclampsie. 12 uur later had ik mijn dochter in mijn armen. Ik ben ingeleid. Mocht je het willen weten, ik zou het zo weer doen!
Wacht niet tot je volgende afspraak als je je slecht voelt. Laat je bloeddruk even meten en je urine testen op eiwitten. Dan weet je hoe het er voor staat en krijg je rust in je hoofd.

 

[Joosjeee]

Hi xjuni, 
je verhaal klinkt herkenbaar hoor!! Ik sportte 4 x per week ongeveer en dat ging op den duur niet meer omdat ik bij 24 weken een drain kreeg in mijn zij vanwege een niersteen. Weg werk, weg sporten, weg alles waar ik veel energiebron kwijt kon en van kreeg. 
Toen de drain eenmaal eruit was dacht ik helemaal happy dat ik alles weer kon oppakken. Maar helaas, mijn lichaam moest nog flink bijkomen van alles en het sporten (lees sporten op submaximaal niveau in de gym zoals ik gewend was) lukte nog steeds niet. Uiteindelijk ben ik gaan zwemmen, het voelde heel suf in het begin maar uiteindelijk was het wel lekker. Je hebt weinig last van je buik en je kan je lekker vrij bewegen. 
Verder zou ik je willen adviseren om juist tegen je verloskundige heel eerlijk te zijn over hoe je je lichamelijk en mentaal voelt. Ze is er voor om jou hierin te helpen en begeleiden! Maar als je steeds mooi weer blijft spelen omdat je het gevoel hebt dat dat hoort/moet dan kan ze je niet helpen. 
Heel veel succes nog met de komende weken en ik hoop voor je dat het lukt om het nog een fijne tijd te laten zijn. 

 

[Niempje]

Goedemorgen!
Het kan ook erg zwaar zijn een zwangerschap! Daar kunnen mensen zich op verkijken en wij zelf als vrouw ook.
Ook ik dacht wel even alles te kunnen blijven doen. Maar je moet gewoon telkens stapjes terug doen.

De bloedonderzoeken voor rhesus heb ik ook gehad. Gelukkig hoef je je daar niet druk om te maken. Ik kreeg voor de bevalling en na de bevalling een injectie en klaar was het.

Tuurlijk staan er berichten op het forum van andere meiden die heel moeilijk zwanger worden. Dat is natuurlijk niet leuk en dan kan ik ook verdrietig worden voor hun. Alleen is dit nu voor jou belangrijk en moeilijk. Je hoeft dan niet te denken anderen hebben dit..
Wat betreft werken, als je nog kunt dan zou ik zeker gaan. Afleiding en anders wordt je wereld misschien wel heel klein.
Wat betreft sporten, kun je geen 'bank' oefeningen doen? Haal een kettlebel of losse gewichtjes en ga daarmee zittend oefeningen doen.
Zo ben je niet heel intensief bezig maar wel gewoon bezig.

Veel succes nog, probeer er toch nog wat van te genieten en denk aan de momenten dat je je kleine voelt bewegen en straks op de wereld zet.

 

[Niempje]

Ohja, wat ik nog wilde zeggen.
Als je er mentaal echt doorheen zit, praat dan met je vk. Laat jezelf gaan en ga bij haar een potje huilen. Dit lucht al zo veel op!