Hoi Dames,
Echt super bedankt voor de reacties! Op de een of andere manier put ik daar weer wat energie uit, En bekijk ik t van een andere kant.. ik ben er nu niet meer intens mee bezig. Volgende week begint de "standaard week" weer, dan kan ik het waarschijnlijk ook wat van me af zetten.. Niet dat het dan voorbij is, maar als ik het wat kan relatieveren kan ik het ook wat beter overdenken.
Therapie heb ik al eens aangedragen, toen ik de vorige keer in een enorme dip zat.. hij vond het een goed idee dat ik daar heen ging, maar hij gaat daar voor geen goud heen. Nou dan heeft het niet zoveel zin, ik denk dat hij geen zin heeft om bepaalde zaken op te rakelen.. beetje jammer, maar ik krijg hem echt niet mee.
Ik ben ook echt een voorstander van praten en er voor vechten hoor, maar ik heb het er ook met mijn moeder over gehad en die droeg eerst ook de zaken aan die ik ook kon bedenken.. Onze basis is niet helemaal goed denk ik.. ik heb heb ook soms een beetje het gevoel dat ik 2 kids heb, ik moet in bepaalde situaties heel erg nadenken over hoe ik dingen ga formuleren omdat hij het anders erg zwart wit kan opvatten..
Maargoed ik ga niet over één nacht ijs, ik maak er het beste van en praat er af en toe over en wacht idd die 5 mnd af. Als ik weer op ploffen sta zal ik hier mijn hart luchten, dat heeft me echt goed gedaan!
Ik heb met mezelf afgesproken dat ik pas bij m weg zou gaan als ik echt met mijn hele lichaam het gevoel heb dat dat het beste is, dat echt die knop is omgegaan en ik voel dat er geen discussie over mogelijk is en ik dus echt achter mijn keus sta, zolang ik dat niet heb probeer ik er voor te vechten.
nogmaals thanxs!!!!!
Evelien
