A
Anoniem
Guest
hallo allemaal,
ik heb net op het april forum een heel lang verhaal getypt maar zal nu even de korte versie doen...
voor wie het niet heeft gelezen, ik heb gister een miskraam gehad, verloor een paar druppeltjes bloed, echo gehad en er was geen vruchtje te zien....zou 7,2 weken zijn dus dit was heel vreemd.
toen dachten ze dus dat het helemaal in het begin bij de celdeling al mis was gegaan en ik nog 3 weken een soort van schijnzwanger was...vanacht erge buikkrampen gehad en nu droogde ik me vanochtend af na het douchen en ik voelde ineens wat uit mijn lichaam glijden en plop daar lag ons "kindje"van dus wel 7 weken op de grond.
klinkt misschien raar dat ik het al een kindje noem maar zo zag het er echt al uit, natuurlijk niet die duidelijke vormen maar zag echt een staartje en beentjes en lijfje precies zoals je op de plaatjes ziet bij 7 weken...ben ergens wel op gelucht, ondanks dat het heel naar was om te zien, maar had echt een bedonderd gevoel bij het idee dat het niet verder dan de celdeling was gekomen en ik al die tijd dacht dat er iets in mij groeide...dit was dus wel degelijk zo...
aan de ene kant voel ik me nog erg verdrietig omdat het blije gevoel nu weg is en je hele leventje toch draaide om de zwangerschap en dat allemaal voorbij is.
aan de andere kant weet ik ook dat we al binnen 4 maanden zwanger waren en dat het gewoon heel veel voorkomt en er genoeg mensen zijn die niet eens zwanger kunnen raken...
volgende week lekker op vakantie en we mogen gelijk weer bezig.
tuurlijk neem ik de tijd om het te verwerken maar voel me ook wel sterk genoeg om al weer heel veel zin heb om weer opnieuw zwanger te raken en hoop dat het snel weer lukt!
in ieder geval bedankt voor alle lieve reactie 's!
liefs leetje
ik heb net op het april forum een heel lang verhaal getypt maar zal nu even de korte versie doen...
voor wie het niet heeft gelezen, ik heb gister een miskraam gehad, verloor een paar druppeltjes bloed, echo gehad en er was geen vruchtje te zien....zou 7,2 weken zijn dus dit was heel vreemd.
toen dachten ze dus dat het helemaal in het begin bij de celdeling al mis was gegaan en ik nog 3 weken een soort van schijnzwanger was...vanacht erge buikkrampen gehad en nu droogde ik me vanochtend af na het douchen en ik voelde ineens wat uit mijn lichaam glijden en plop daar lag ons "kindje"van dus wel 7 weken op de grond.
klinkt misschien raar dat ik het al een kindje noem maar zo zag het er echt al uit, natuurlijk niet die duidelijke vormen maar zag echt een staartje en beentjes en lijfje precies zoals je op de plaatjes ziet bij 7 weken...ben ergens wel op gelucht, ondanks dat het heel naar was om te zien, maar had echt een bedonderd gevoel bij het idee dat het niet verder dan de celdeling was gekomen en ik al die tijd dacht dat er iets in mij groeide...dit was dus wel degelijk zo...
aan de ene kant voel ik me nog erg verdrietig omdat het blije gevoel nu weg is en je hele leventje toch draaide om de zwangerschap en dat allemaal voorbij is.
aan de andere kant weet ik ook dat we al binnen 4 maanden zwanger waren en dat het gewoon heel veel voorkomt en er genoeg mensen zijn die niet eens zwanger kunnen raken...
volgende week lekker op vakantie en we mogen gelijk weer bezig.
tuurlijk neem ik de tijd om het te verwerken maar voel me ook wel sterk genoeg om al weer heel veel zin heb om weer opnieuw zwanger te raken en hoop dat het snel weer lukt!
in ieder geval bedankt voor alle lieve reactie 's!
liefs leetje