even flink slikken

A

ANONYMOUS_USERNAME

lang getwijfeld over het wel of niet plaatsen van dit topic.
vandaag toch de behoefte het te doen.

enige tijd geleden moest ik voor controle naar de ha. ik heb nu al ruim een jaar enorm last van reuma. tijdens de zwangerschap begonnen en nooit weer weg gegaan. mijn rug is er slecht aan toe, en zal altijd een zwak punt blijven.
je moet het zien als dat mijn lijf voor de zwangerschap op 100% sterkte zat. en nu na de zwangerschap op 80%.
meer zal het niet worden.
waar het op neer komt is dat het mij/ons medisch gezien wordt afgeraden om nog een 2de keer zwanger te worden.
met mijn lichaams sterkte op maar 80% is dat niet verstandig. de gevolgen, of mogelijke kunnen erg zwaar zijn.

ik dacht dat ik het redelijk geaccepteerd had. maar vaak als ik naar pascal kijk wordt ik erg verdrietig dat we dit nooit meer mee zullen maken. zelfs nu ik dit type maakt het me erg verdrietig.
ik probeer erg intens van alles te genieten, maar ben soms bang dat ik me later dingen niet meer kan herinneren. dat zal langzaam aan wel minder worden denk ik. die angst.

pffffffff, sorry, moest het toch even kwijt.

smooty
 
Lieve smooty,
Wat herken ik jouw verhaal!!
Als eerste wil ik je vertellen dat het heel lang duurt voordat je zoiets accepteert. Ik heb zelf ook een vorm van reuma, fibromyalgie, en wij stonden inmiddels alweer 7 jaar geleden op hetzelfde punt als jij en je man...... en kijk waar ik nu ben bij de Maart 2011 mama's!!
Mijn reuma stabiliseerde zich in de loop der jaren na de zwangerschap van Margo en na 5 jaar namen wij de stap om tóch weer te proberen zwanger te worden. Ondanks mijn WAO graad van 25/35% afgekeurd, ondanks de pijn die ik had, ondanks het feit dat het beter was van niet.....Ik werd meteen zwanger en kreeg een miskraam op 9 weken....Toen het zwanger worden daarna maar niet wilde lukken gooiden we bijna de handdoek in de ring, ik was tenslotte inmiddels 39 en de fibro werd er niet beter op. We besloten tot maximaal 3x IUI..... Bij de eerste keer was het raak gelukkig. Nu hebben we Connor in ons hart en gezin gesloten. Maar wat heb ik veel pijn, en wat kost het me moeite maar wat is het me waard! Ik heb nog genoeg vertrouwen in mijn lichaam om te denken dat ik grotendeels zal herstellen. Het gaat wel weer een hele tijd duren, dat wel. En wat heb ik een dijk van een vent, die alles achter mijn rug oppakt wat ik niet kan/kon of laat/liet liggen! Zonder hem was 't me nooit gelukt. Wij stonden op hetzelfde punt als jullie en hebben het idee van een tweede in de koelkast gezet met de deur op een kiertje.
Wat ik met mijn verhaal wil zeggen: Pascal is nog zo jong, verlies de moed niet! Vertrouw op je lijf, leer het opnieuw kennen en accepteer dat je niet meer alles kan! (dat kost jááááren, bij mij 7 jaar!) en bekijk het in de loop van de tijd. Geniet van je kleine mannetje met volle teugen en neem jezelf in acht, meer kan je niet doen.
Sterkte meid het is een k*** tijd om doorheen te moeten, maar jullie komen er sterker uit!

Liefz Esz
 
smooty wat erg, voel echt met je mee en dan voel ik me k*t omdat ik nooit meer een baby zal krijgen omdat we er al 4 hebben schaam me er bijna door. hoop dat je toch wat kracht kunt halen uit het verhaal van Esz. moet zeggen dat bij mij op school ook een moeder heeft die veel last heeft van reuma maar nu toch ook een tweede heeft gekregen. ze heeft er last van ja maar ze is dolgelukkig da ze toch nog een kindje heeft gekregen. wens je heel veel sterkte met verwerken en vergeet bovenalles niet te genieten van je kleine mannetje
 
Hola smooty.
Ik ben ook niet de sterke met mijn lichaam sinds de geboorte van Juliaan is mijn hele licham en rug niets beter gewoorden.
Ik wil ook in de toekomts een tweede kind,maar voorlopig gaat niet.
Er zijn veel verhalen dat geen tweede kind mogelijk is.....maar blijf positief want jou lichaam kan jou verrasen en voor dat jij weet ben je sterk genoeg om jou droom waar te maken.geef jou lichaam de tijd.
veel succes.


en hoe jij meer denk en wens....hoe langer woord!
geniet van jou kind en man......en komt de dag dat jullie zullen zeggen wijn zijn klaar voor :)

 
@ allemaal.
nog nooit heb ik mij zo gesterkt gevoelt als door jullie reacties en verhalen.
en ik heb heeeeeel zachtjes en heeeeel stiekum durven zeggen; wie weet......ooit.

dank jullie wel
dikke knuf
smooty
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan