Even een reactie van een april-moeder.
Mij is ooit ( of eigenlijk de laatste 7 jaar) verteld dat ik een eventuele-baby wens beter kon vergeten. Dit omdat ik, toen ik 32, een hartinfarct& een beroerte & epilepsie heb gekregen. Na jaren geleefd te hebben met, de toch stiekeme, wens hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we het weer voorgelegd aan mijn specialisten. Ze bekeken me alsof ik gek was geworden en vervolgens hebben we twee uur zitten luisteren naar een gyn. die een waslijst had mbt risico's. Na al die jaren ken ik zelf wel alle risico's en hebben besloten er op te wagen. ( wel nadat mijn man en ik echt alles goed samen hebben besproken, we op een lijst stonden en we ook echt konden zeggen dat we eventuele gevolgen zouden/willen dragen). Binnen een maand was ik zwanger en tot ieders verbazing heeft mijn lijf en ons dochtertje zich voorbeeldig gedragen. Als we alleen naar de artsen hadden geluisterd had er nu niet een ontzettend mooi meisje boven liggen slapen. Natuurlijk hebben we geluk gehad, het had anders kunnen gaan. Maar als je samen sterk staat, risico's en eventuele gevolgen overziet en denkt deze te kunnen dragen, zou ik nooit zomaar....nooit zeggen. Natuurlijk zijn mijn beperkingen niet weg, natuurlijk is het niet altijd makkelijk, maar als je een sterk team bent kom je ver. Heel veel sterkte met je gezondheid en situatie, neem de tijd en rust om alles een plaats te geven.
Mij is ooit ( of eigenlijk de laatste 7 jaar) verteld dat ik een eventuele-baby wens beter kon vergeten. Dit omdat ik, toen ik 32, een hartinfarct& een beroerte & epilepsie heb gekregen. Na jaren geleefd te hebben met, de toch stiekeme, wens hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we het weer voorgelegd aan mijn specialisten. Ze bekeken me alsof ik gek was geworden en vervolgens hebben we twee uur zitten luisteren naar een gyn. die een waslijst had mbt risico's. Na al die jaren ken ik zelf wel alle risico's en hebben besloten er op te wagen. ( wel nadat mijn man en ik echt alles goed samen hebben besproken, we op een lijst stonden en we ook echt konden zeggen dat we eventuele gevolgen zouden/willen dragen). Binnen een maand was ik zwanger en tot ieders verbazing heeft mijn lijf en ons dochtertje zich voorbeeldig gedragen. Als we alleen naar de artsen hadden geluisterd had er nu niet een ontzettend mooi meisje boven liggen slapen. Natuurlijk hebben we geluk gehad, het had anders kunnen gaan. Maar als je samen sterk staat, risico's en eventuele gevolgen overziet en denkt deze te kunnen dragen, zou ik nooit zomaar....nooit zeggen. Natuurlijk zijn mijn beperkingen niet weg, natuurlijk is het niet altijd makkelijk, maar als je een sterk team bent kom je ver. Heel veel sterkte met je gezondheid en situatie, neem de tijd en rust om alles een plaats te geven.