Zo nou daar gaan we dan... Voor het eerst moet ik toch even alle hormonen van me afschrijven. Mijn geweldige vriend is zo moe van maar liefst 4 uurtjes werken (net als elke andere dag), dat hij nu slaapt. Ik heb de laatste tijd rusteloze nachten wat vast met de hormonen te maken zal hebben. Ik val liever op de bank in slaap zodat ik rond half 4 's morgens wakker word en dan nog even snel naar bed overstap, dan dat ik meteen in bed ga liggen en maar niet in slaap kom. Vanavond besloten we dat we maar eens rond 11 uur al naar bed zouden gaan, en natuurlijk... ik vraag vriendlief om me vast te houden in de hoop dat ik dan lekker in slaap val (heb veel aanhankelijke buien). Maar meneer houdt dat niet langer dan 5 minuten vol, hij wilt zich omdraaien zodat HIJ lekker kan slapen. AAAAAAARRRGGHHH. Ik zit nu dus maar opnieuw in de woonkamer, zit me rot te ergeren aan het feit dat hij nu lekker slaapt en ik niet. Dus ik ga hem zo héérlijk uit bed trommelen met de mededeling dat als IK niet slaap, dat hij dat vanaf nu dan ook niet meer doet! Misschien heel gemeen, maar wie niet luisteren wil moet maar.... precies, voelen! Lang leve de hormonen!