ik moet even mijn hartje luchten hoor, en door de vele ervaringen van mee leven en mee denken hier door alle dames, denk ik dat ik dat hier wel kan doen.
mijn zusje woont al weer 5 jaar in engeland. heeft daar een hele lieve jongen ontmoet, Luke.
Ze zijn april 2011 toen pascal net was geboren een paar dagen naar nederland gekomen om hun nieuwste neefje te bewonderen/. dat was de eerste keer dat ik Luke zag.
Nu is Luke ziek. erg ziek.
heeft ernstig suikerziekte. mijn zusje heeft hem al een keer of 3 half in een coma naar t ziekenhuis geraced. waar ze hem oplappen en naar huis terug sturen.
Zijn schildklier werkt veeeel te snel, hij is vel over been.
luke zou worden geopereerd, en tijdens de onderzoeken (hij had het operatie jasje al aan) kwamen ze er achter dat zijn hart ook niet goed werkt. het pompt het bloed niet krachtig genoeg uit.
daardoor wordt de schildklier medicatie niet goed rondgepompt door het lichaam, en de insuline die hij 3x daags spuit ook niet.
De anestesist (verdovingsarts) durfde het niet aan om luke te verdoven omdat hij niet kon garanderen dat Luke na de operatie weer wakker werd.
Hij heeft als er niet snel iets gebeurd nog 6 maand te gaan. ondertussen is dat nog 5 maand. Ik heb hem 1 keer ontmoet, en de volgende keer ....is hij er misschien al niet meer.
luke is 25 en heeft zelfs vrijwillig al formulieren ondertekent dat hij het risico van het niet meer ontwaken na een operatie aangaat. vreselijk dat je die beslissing moet nemen. Ik wou dat ze wat dichterbij woonden, heb zo de behoefte om bij ze te zijn, even knuffelen, vast houden.
kan wel janken. zo t nu lijkt viert luke niet meer zijn verjaardag in november. En gaan we niet naar engeland voor de bruiloft, maar de voor de begravenis. dat afwachten op een mogelijke oplossing vreet zo aan me. zo machteloos. bah bah bah.
sorry voor het lange verhaal.
maar moest het echt kwijt.
smooty
mijn zusje woont al weer 5 jaar in engeland. heeft daar een hele lieve jongen ontmoet, Luke.
Ze zijn april 2011 toen pascal net was geboren een paar dagen naar nederland gekomen om hun nieuwste neefje te bewonderen/. dat was de eerste keer dat ik Luke zag.
Nu is Luke ziek. erg ziek.
heeft ernstig suikerziekte. mijn zusje heeft hem al een keer of 3 half in een coma naar t ziekenhuis geraced. waar ze hem oplappen en naar huis terug sturen.
Zijn schildklier werkt veeeel te snel, hij is vel over been.
luke zou worden geopereerd, en tijdens de onderzoeken (hij had het operatie jasje al aan) kwamen ze er achter dat zijn hart ook niet goed werkt. het pompt het bloed niet krachtig genoeg uit.
daardoor wordt de schildklier medicatie niet goed rondgepompt door het lichaam, en de insuline die hij 3x daags spuit ook niet.
De anestesist (verdovingsarts) durfde het niet aan om luke te verdoven omdat hij niet kon garanderen dat Luke na de operatie weer wakker werd.
Hij heeft als er niet snel iets gebeurd nog 6 maand te gaan. ondertussen is dat nog 5 maand. Ik heb hem 1 keer ontmoet, en de volgende keer ....is hij er misschien al niet meer.
luke is 25 en heeft zelfs vrijwillig al formulieren ondertekent dat hij het risico van het niet meer ontwaken na een operatie aangaat. vreselijk dat je die beslissing moet nemen. Ik wou dat ze wat dichterbij woonden, heb zo de behoefte om bij ze te zijn, even knuffelen, vast houden.
kan wel janken. zo t nu lijkt viert luke niet meer zijn verjaardag in november. En gaan we niet naar engeland voor de bruiloft, maar de voor de begravenis. dat afwachten op een mogelijke oplossing vreet zo aan me. zo machteloos. bah bah bah.
sorry voor het lange verhaal.
maar moest het echt kwijt.
smooty