Even klagen

Lieve Karin,

Weet dat het allemaal beter word,....en je kind en jouw gezondheid zijn het aller aller belangrijkste......probeer niet aan werk te denken ( hoe moeiliijk het ook is....)

In ieder geval heel veel sterkte!! En geniet van de kleine dingen..... ( en neem echt je tijd voor herstel..)

Liefs esther ( ps ook ik ben nog lang niet hersteld, en al helemaal niet in staat om te werken.....)
 
Dag mensje,
Al ken ik je niet
Weet niets van wat er speelt in je hoofd.
Het is mogelijk een wirwar in je denken
Zoekend naar een evenwicht
Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken
Dan zeg je, mensje : ”waarom?”.

Nu pijn, dan weer vreugd
Soms echt euforie
Van een dip tot diep dal
Tot diep in een kloof, e
en gevoel dat er nooit mocht zijn
Dan zeg je mensje :”waarom?”.

Maar denk steeds aan die hoge piek
Vind altijd de kracht, terug te klimmen
Inspanning, bloed, zweet en tranen
Steil omhoog naar die hoge top,
om te vinden euforie!
vecht mensje: daarom!

Zoek geen verklaring, je bent zoals je bent
En steeds de moeite waard
Koester zolang je kan, het goed gevoel
Zeg dan in jezelf: “ja!, daarom!”

Kijk nooit om
Heb nooit schrik voor het dal
Zonder dal, voor jou geen berg
Zeg meer : ”daarom!”, minder: ”waarom?”.

Bedenk mijn mensje,
Het is voor al die anderen niet anders
Je bent één onder velen
Nooit alleen beneden, nooit alleen boven
En waarom?
Je bent maar een mensje :
“daarom!”

Veel sterkte meis, t komt allemaal goed!!
 
Wow. annet wat een mooi gedicht.

Karin, jeetje wat een ellende allemaal. Kop op meid, je weet dat het allemaal beter zal gaan. Vertrouw daar maar op. het komt uiteindelijk allemaal goed.
Rust nu eerst maar eens even lekker uit, kruip desnoods lekker met je kleine ventje in bed en geniet van het feit dat hij gewoon naast je ligt te spelen of te slapen.
Natuurlijk vergeet hij zijn moeder niet. die band is zo sterk daar komt niets of niemand tussen.

Probeer je negatieve gedachten stil te zetten en zeg ook gewoon hardop dat je ze niet meer wilt. Wordt weer baas over je eigen gedachten en haal daar ook je kracht uit. dan zal je zien dat je je niet zo hopeloos zal voelen.

En je mag de tijd hiervoor nemen he, zo'n operatie is normaal al niet niks, maar zeker niet gezien wat jij allemaal al te verduren hebt gehad de laatste tijd.

doe rustig aan en je zal zien dat alles goed komt alleen dat kost wel tijd.

heel veel sterkte en liefs van irene

We denken aan je
 
Poeh, kreeg spontaan weer een huilbui van jullie lieve reacties (@Annette: prachtig gedicht!).
Ik vind het echt fijn dat jullie zo meeleven, het helpt me echt! (ik heb geen dure psycholoog nodig, ik heb mijn forumdames.... )
Het lucht toch op dingen op te schrijven en ik denk dat het me ook helpt verwerken.   Het is natuurlijk ook niet niets wat er allemaal gebeurd is en ik heb het denk ik nodig om daar regelmatig aan herinnert te worden. Van nature hou ik niet van zeuren en wil niet teveel klagen, want ik denk altijd maar weer: het kan veel erger. Ik heb geen kanker, ik ga niet dood. Tja, en daarom kan ik maar moeilijk accepteren dat niet-levensbedreigende ziekten ook erg zwaar kunnen zijn... Ik wil gewoon zo graag weer energiek door dat ziekenhuis dolen en mensen beter maken! Ik draaide mijn hand niet om voor een 60-urige werkweek, maar nu is een baby in bad doen al supervermoeiend... Zo frustrerend!

Ik ga morgen weer naar de bedrijfsarts, een hele aardige man, die ook helpt om dingen in perspectief te zien. ("Ik moet de patient nog tegenkomen die na een leverontsteking niet langdurig last heeft van vermoeidheid! Laat staan bij een vrouw met baby, druk aan het ontzwangeren en dan ook nog galstenen en operatie...") Ik kan me een stuk beter ontspannen als ik 'toestemming' van hem heb om bepaalde tijd niet aan werk te denken etc.

Ik hou jullie op de hoogte (of jullie willen of niet ) en nogmaals:
BEDANKT!

Karin

 
hoi karin,
ik kan me zo voorstellen dat je verlangt naar toen je je nog goed voelde! nu je je niet lekker voelt en moe bent besef je pas wat het is om gezond te zijn, toch? ik hoop nu echt dat je snel hersteld! en idd positief proberen te denken, ooit komt het goed!!!!! nog even volhouden en je niet schuldig voelen over je werk!

groetjes,
daphne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan