even klagen

ik vraag me echt af hoe het bij andere gaat mijn vriend betrekt zich helemaal niet bij de zwangerschap.. als ik moe ben of ergens beetje zeer heb laat hij mij maar en zal nooit vragen of ik iets wil drinken ofzo ook vraagt hij niet hoe het met de baby gaat en voelt hij niet aan mijn buik . ook gaat hij elk weekend op stap en zit ik maar een beetje alleen thuis..ik ben van maatje 34 naar bijna 40 gegaan best wel wat maar goed dat kan er straks wel weer af denk ik dan nee hij zegt gewoon eerlijk dat hij mij niet meer mooi vind.. ik geniet heel erg van mijn baby en ben dolblij als ik het straks in mijn armen heb waarom geniet hij niet mee met onze zwangerschap.. ik ben heel bang dat hij het straks niet zit zitten met mij en of de baby.. heb hem er al vaak naar gevraagd en gezegd hoe ik me erbij voel maar dan zegt ie zijn het niet een beetje de hormonen die nu opspelen... kent iemand dit??? het voelt alsof ik een last ben nu tot hem terwijl hij echt geen puber meer is en al heeft kunnen leven..hij is 38 ....kan hier echt verdrietig om zijn....
 
Vervelend voor je. Ik herken het helemaal niet. Mijn man is echt lief en ik heb het idee dat dit ook de bedoeling is.
Ik snap echt niet waarom je vriend zo doet en ik hoop dat er niet meer achter zit....
Succes en ik hoop dat jullie er samen uit komen.
 
Hoi bijna moeders,

Ik vind dit heel erg vervelend voor je. Dit klopt ook niet. Je hebt er recht op dat hij lief voor je is en dat hij zich inleeft in jou toestand. Zo komt het niet over uit je verhaal. Ik zou eens goed met hem gaan praten en allebei jullie verwachtingen uitspreken over de periode tot de bevalling, de bevalling zelf en de periode erna. Als je van elkaar weet wat je kan verwachten, naar elkaar toe, dan is er openheid en hopelijk ook meer begrip vanuit zijn kant.
Mijn vriend is net als bij dittie heel lief en doet alles voor me. Als het maar even te zwaar zou zijn, pakt hij het al over. En zet me op mijn plaats als ik te veel heb gedaan, door te zeggen dat dat niet goed is voor de baby. Ik hoop dat jullie er door middel van praten uit komen. En ik, als ik jou was, goed voor mezelf opkomen over het feit dat het jou kwetst als hij zegt dat hij jou niet meer mooi vind. Ik vind dat je van elkaar houdt in voor en tegenspoed en dat je nu verandert met je lichaam, geeft hem totaal geen recht om te dat te zeggen!
Heel veel succes en laat nog even weten of het praten geholpen heeft! Praat er anders eventueel ook nog met je verloskundige, over!?

 
Hoi bijna moeders,

Ik vind dit heel erg vervelend voor je. Dit klopt ook niet. Je hebt er recht op dat hij lief voor je is en dat hij zich inleeft in jou toestand. Zo komt het niet over uit je verhaal. Ik zou eens goed met hem gaan praten en allebei jullie verwachtingen uitspreken over de periode tot de bevalling, de bevalling zelf en de periode erna. Als je van elkaar weet wat je kan verwachten, naar elkaar toe, dan is er openheid en hopelijk ook meer begrip vanuit zijn kant.
Mijn vriend is net als bij dittie heel lief en doet alles voor me. Als het maar even te zwaar zou zijn, pakt hij het al over. En zet me op mijn plaats als ik te veel heb gedaan, door te zeggen dat dat niet goed is voor de baby. Ik hoop dat jullie er door middel van praten uit komen. En ik zou, als ik jou was, goed voor mezelf opkomen over het feit dat het jou kwetst als hij zegt dat hij jou niet meer mooi vind. Ik vind dat je van elkaar houdt in voor en tegenspoed en dat je nu verandert met je lichaam, geeft hem totaal geen recht om dat te zeggen!
Heel veel succes en laat nog even weten of het praten geholpen heeft! Praat er anders eventueel ook nog met je verloskundige, over!?
 
Hallo, ik herken het wel een beetje. Mijn man is er niet zo mee bezig, althans dat denk ik. We hebben nu al een druk gezin met 3 kids en hij is aan een studie begonnen, dus zijn hoofd staat er niet naar. Bij de eerste was hij er ook veel minder mee bezig dan ik. Hoewel hij wel lief voor mij was en een vurige kinderwens van ons beiden die uitgekomen is. Mannen gaan er wel anders mee om dan vrouwen. Hij kon zich ook moeilijk een voorstelling van maken en ik was er 24 uur per dag mee bezig, omdat je continu je baby met je mee draagt.
Hij gaat of is ook bijna nooit mee geweest bij controles (echter wel bij de echo's), maar eerlijk gezegd vind ik de bezoeken ook wel een aanfluiting, dus ik neem hem absoluut niet kwalijk dat hij voor dit soort dingen geen vrij neemt.
Misschien kun je het een keer bespreekbaar maken en kijken wat zijn verwachtingen ideeen zijn.
Succes....Groetjes...
 
zo meid, dat is echt vervelend voor je zo een situatie. Maak hem duidelijk hoe je je voelt. en vraag hem desnoods aan je buik te voelen... Wat je zegt dat het puberaal gedrag lijkt. Maar een zwangere vrouw is het mooiste wat er is en tuurlijk als je maat 34 had (die ik ook had trouwens) ben je veranderd maar hij is er ook bij geweest als je begrijpt wat ik bedoel... Het is niet leuk om aandacht op te eisen maar in jouw geval zou ik dat wel doen.. Je bent de mama maar hij ook de papa het is net zo belangrijk! Ben we blij voor je dat je geniet van je baby! want dat is ook fijn voor de baby zelf. Dit is wel iets waar je samen van moet genieten!!!

Khoop dat je dat gaat lukken..

Liefs
 
Hoi, mijn vriend is net zo.
Hij gaat niet stappen, maar de rest is hetzelfde.
Dat was bij onze eerste net zo.
Totaal geen respect...
Hij gaat gewoon zijn eigen gang en maar klagen dat het hier vies is en een rotzooi.
Zelfs s' weekends mag ik niet uit slapen, nee dat heeft hij nodig want hij werkt de hele week.

Bij mijn eerste had ik een keizersnede en vond de kraamverzorgster dat hij zijn bed uit moest voor de kleine, nou dat was snel voorbij moest het zelf maar doen.
En als het eten s' avonds niet klaar stond was hij woest.
Daar zat ik boven jankend met een kleine aan de borst, zere buik en een vriend die eten wou.
VERSCHRIKKELIJK...
Je bent echt niet de enigste en de buitenkant lijkt altijd leuker dan de binnenkant.
Vaak hoor ik ook, was ik maar niet aan de 2e begonnen.
En je kunt nu al zo weinig hebben...
Jammer is dat.
Gewoon zelf van genieten en hopen dat het straks beter gaat.
Hoop het voor je.

Groetjes Natasja
 
Hoi hoi,

Wat een verhaal. Mijn man is ook niet zo buik voelend en extra attent maar op zijn manier wel lief. (Een echte vrachtwagenchauffeur) Woensdagmorgen belde ik hem toen ik terug van vk kwam, dat ik volgende week een extra groei echo moet maken omdat ze aan groei (het groeit wel maar is klein) en hoeveelheid vruchtwater twijfelt dus even extra controle en binnen een half uur had hij geregeld dat hij volgende week s'avonds thuis is dat hij mee kan. Ja ik mopper dan ook wel eens dat hij niet genoeg mee leeft enz maar als ik jou dan hoor heb ik nog niets te klagen geloof ik.
Praat er eens over, net wat die andere ook zeggen praat over jou en hem gevoelens en ideeen dan kun je elkaar beter begrijpen, want je moet wel genieten hoor, die stress is ook niet goed hoor.
Succes.......
 
Terug
Bovenaan