Wat vervelend voor jullie!! Ik kan wel beamen dat mijn man er niet zo heel erg bij betrokken is, maar hij is wel uiterst zorgzaam,dat dan weer wel! Maar goed daar hebben jullie niets aan. Praten is de enige manier om je gevoelens onder woorden te brengen, misschien weet je man niet hoe hij zich tegenover jouw moet gedragen met al de hormonen! Misschien een slap excuus, maar het kan gewoon de angst voor het onbekende wezen. Mannen en vrouwen ervaren een zwangerschap toch heel anders. Maar ik moet eerlijk zeggen dat mijn man pas echt gaan genieten is toen mijn 1e 1/ 1,5 jaar oud was. Hij ging echt reageren op hem en dat was voor hem het teken van.... ooo ik ben zijn papa! Hij heeft mij nodig!! En daar was ineens de band tussen papa en zoon!! Dus het kan altijd later goed komen.
Wat betreft het gedrag van je man ( vriend) vind ik het wel een beetje respectloos. Oke je groeit en je bent dan van kledingmaat veranderd, maar je draagt wel zijn kindje, wat wil hij nog meer? Ook al vind hij dat je minder aantrekkelijk bent, dan hoeft hij dat nog niet zo tegen je te zeggen! Ik geloof wel dat hij van je houd, maar misschien moet je het er nog eens op wagen om met he te praten over zijn gedrag. En idd vraag het eens aan je VK.
En misschien dat morgen de zon weer wat meer schijnt voor je! Ik hoop het!!
Heel veel succes en sterkte, je bent een kanjer!!
Liefs
Wat betreft het gedrag van je man ( vriend) vind ik het wel een beetje respectloos. Oke je groeit en je bent dan van kledingmaat veranderd, maar je draagt wel zijn kindje, wat wil hij nog meer? Ook al vind hij dat je minder aantrekkelijk bent, dan hoeft hij dat nog niet zo tegen je te zeggen! Ik geloof wel dat hij van je houd, maar misschien moet je het er nog eens op wagen om met he te praten over zijn gedrag. En idd vraag het eens aan je VK.
En misschien dat morgen de zon weer wat meer schijnt voor je! Ik hoop het!!
Heel veel succes en sterkte, je bent een kanjer!!
Liefs
