Hoi hoi
Ik heb hier al eerder een stukje geschreven over huilbabies.. Mijn kindje is nu 7,5 week en huilt heeel veel. daarbij komt dat mijn vriend (over een week is ie terug) in afghanistan zit en alles op mij neer komt.
Ik heb alles geprobeerd, als eerste rust en regelmaat en inbakeren, doe ik nog steeds maar behalve die 2 dagen in het begin heeft t niet het gewenste resultaat.
Toen naar de osteopaat, na 2 keer behandelen had hij alles weer op zijn plek zo als t hoort, maar weer... geen verandering.
Toen heb ik haar laten testen op allergieen en er kwam een hele lijst uit wat ik niet meer moest eten ivm de borstvoeding, die ben ik braaf gaan volgen, het leek beter te gaan, maar sinds vorige week is het zo erg geworden: krijsen, ontroostbaar, na 5 minuutjes gillend van de kramp de borst loslaten, wakker worden van winderigheid en kramp, enorme spuitbroeken en bijv eergister: van 0430 tot 1700 met een enkel hazeslaapje en dutje: onrustig, gillen en krijsen, pijn, kramp.
Ik vond op internet iets over lactose intolerantie, waar ze precies de kenmerken van heeft, volgens het CB moet dit een oorzaak hebben, dus toch de allergie misschien.. of de stress.
Ik kolf nu voor de voedingen 40cc af omdat in de voormelk de meeste lactose zit, dit maakt het hele verhaal IETS minder. Maarja mijn stress gaat ook over op haar en het is allemaal zo'n gedoe... (na 7 weken 24/7 ... heb je weinig kracht over )
Ik heb besloten om nu over te gaan op flesvoeding, om mezelf wat rust te geven en zodat het gedoe met dat gekolf snel snel als ze wakker wordt vd honger (ze komt door alle commotie ook heel onregelmatig en soms om de 2,5 uur als ze al slaapt) en ook omdat ik er zelf anders aan onderdoor ga, we gaan nml over 2 weken ook nog verhuizen.
Ik denk en hoop echt dat dit me wat rust gaat brengen, en straks kan mijn vriend ook makkelijker even de zorg over nemen.
Gelukkig krijg ik de nutrilon pepti die ze moet hebben ook nog vergoed dus dat scheelt.
Maar ik voel me zo raar, schuldig en verdrietig alsof ik haar straks tekort doe omdat BV toch het beste is zeker met haar allergie, en toch iets speciaals heeft, maar ik weet dat ik alles gedaan heb, maar nu zeker ook even aan mezelf moet denken.
Ik denk dat als ik het eenmaal geaccepteerd heb er zeker een stuk rust komt. Ik ga straks de voeding halen, en voor me gevoel blijf ik toch nog wat voedingen afkolven zodat mijn borstvoeding niet meteen terugloopt, voor het geval dat (meer voor mijn gevoel...)
Want ik was zo trots dat die kleine uk binnen 10 min na de bevalling al aan de borst lag en zo ontzettend goed (bijna belachelijk goed) groeide...
Nou ik moest het even kwijt, ik voel me ook gewoon raar, weinig slaap en alle heisa..
Gelukkig nog 1 weekje en dan is mijn mannetje weer thuis
Groetjes Evelien
Ik heb hier al eerder een stukje geschreven over huilbabies.. Mijn kindje is nu 7,5 week en huilt heeel veel. daarbij komt dat mijn vriend (over een week is ie terug) in afghanistan zit en alles op mij neer komt.
Ik heb alles geprobeerd, als eerste rust en regelmaat en inbakeren, doe ik nog steeds maar behalve die 2 dagen in het begin heeft t niet het gewenste resultaat.
Toen naar de osteopaat, na 2 keer behandelen had hij alles weer op zijn plek zo als t hoort, maar weer... geen verandering.
Toen heb ik haar laten testen op allergieen en er kwam een hele lijst uit wat ik niet meer moest eten ivm de borstvoeding, die ben ik braaf gaan volgen, het leek beter te gaan, maar sinds vorige week is het zo erg geworden: krijsen, ontroostbaar, na 5 minuutjes gillend van de kramp de borst loslaten, wakker worden van winderigheid en kramp, enorme spuitbroeken en bijv eergister: van 0430 tot 1700 met een enkel hazeslaapje en dutje: onrustig, gillen en krijsen, pijn, kramp.
Ik vond op internet iets over lactose intolerantie, waar ze precies de kenmerken van heeft, volgens het CB moet dit een oorzaak hebben, dus toch de allergie misschien.. of de stress.
Ik kolf nu voor de voedingen 40cc af omdat in de voormelk de meeste lactose zit, dit maakt het hele verhaal IETS minder. Maarja mijn stress gaat ook over op haar en het is allemaal zo'n gedoe... (na 7 weken 24/7 ... heb je weinig kracht over )
Ik heb besloten om nu over te gaan op flesvoeding, om mezelf wat rust te geven en zodat het gedoe met dat gekolf snel snel als ze wakker wordt vd honger (ze komt door alle commotie ook heel onregelmatig en soms om de 2,5 uur als ze al slaapt) en ook omdat ik er zelf anders aan onderdoor ga, we gaan nml over 2 weken ook nog verhuizen.
Ik denk en hoop echt dat dit me wat rust gaat brengen, en straks kan mijn vriend ook makkelijker even de zorg over nemen.
Gelukkig krijg ik de nutrilon pepti die ze moet hebben ook nog vergoed dus dat scheelt.
Maar ik voel me zo raar, schuldig en verdrietig alsof ik haar straks tekort doe omdat BV toch het beste is zeker met haar allergie, en toch iets speciaals heeft, maar ik weet dat ik alles gedaan heb, maar nu zeker ook even aan mezelf moet denken.
Ik denk dat als ik het eenmaal geaccepteerd heb er zeker een stuk rust komt. Ik ga straks de voeding halen, en voor me gevoel blijf ik toch nog wat voedingen afkolven zodat mijn borstvoeding niet meteen terugloopt, voor het geval dat (meer voor mijn gevoel...)
Want ik was zo trots dat die kleine uk binnen 10 min na de bevalling al aan de borst lag en zo ontzettend goed (bijna belachelijk goed) groeide...
Nou ik moest het even kwijt, ik voel me ook gewoon raar, weinig slaap en alle heisa..
Gelukkig nog 1 weekje en dan is mijn mannetje weer thuis
Groetjes Evelien