Sorry meiden, maar ik moet het even van me af schrijven. Ik ben radeloos en kapot.... onze meid heeft nu al drie dagen het probleem dat ze niet wil slapen. Ja bij een van ons, en dan vooral bij papa op de borst. Wegleggen in haar bedje, verwarmd of niet, ze wordt wakker en het riedeltje begint weer op nieuw.
Gisteren moesten we even naar mijn ouders, daar heeft ze vervolgens vier uur in het bedje geslapen. Eenmaal thuis begon het verhaal weer.
We hebben vanmorgen het cb gebeld met de vraag wat we hier mee moeten, maar hebben niets anders te horen gekregen dan wat we al op internet gevonden hadden. En dat werkt allemaal niet.
Ze ligt nu weer rustig in de draagdoek bij papa, maar papa moet vanaf dinsdag weer werken en ik vraag me erg af of ik het in godsnaam moet klaarspelen straks.
Ik merk dat ik zelf minder eet en drink door de hele situatie omdat ik vaak gewoon op de bank zit met haar en dus niet kan bewegen. Sta op het punt de HA te bellen, gewoon om uit te sluiten dat er niets aan de hand is met haar, maar mijn man vindt dat overdreven. Dus nouja doe ik dat maar niet. Wat ik vooral erg vervelend vind is dat mijn man boos wordt dat ze niet stil is. En haar dan belerend toe gaat spreken dat ze stil moet zijn en niet moet zeuren. Echter neemt hij niet aan van mij dat helemaal geen nut heeft, misschien zelfs tegenwerkt in het geheel.
Het ging even 1,5 week zo lekker en nu de dagen dat ik er alleen voor sta er aan komen gebeurd dit. Ik weet het een baby huilt en je kunt vaak niets anders dan het uitzitten, maar op dit moment ben ik even helemaal kapot en radeloos.
Nu ze rustig is, even wat voor mezelf doen om hopelijk wat tot rust te komen....
Gisteren moesten we even naar mijn ouders, daar heeft ze vervolgens vier uur in het bedje geslapen. Eenmaal thuis begon het verhaal weer.
We hebben vanmorgen het cb gebeld met de vraag wat we hier mee moeten, maar hebben niets anders te horen gekregen dan wat we al op internet gevonden hadden. En dat werkt allemaal niet.
Ze ligt nu weer rustig in de draagdoek bij papa, maar papa moet vanaf dinsdag weer werken en ik vraag me erg af of ik het in godsnaam moet klaarspelen straks.
Ik merk dat ik zelf minder eet en drink door de hele situatie omdat ik vaak gewoon op de bank zit met haar en dus niet kan bewegen. Sta op het punt de HA te bellen, gewoon om uit te sluiten dat er niets aan de hand is met haar, maar mijn man vindt dat overdreven. Dus nouja doe ik dat maar niet. Wat ik vooral erg vervelend vind is dat mijn man boos wordt dat ze niet stil is. En haar dan belerend toe gaat spreken dat ze stil moet zijn en niet moet zeuren. Echter neemt hij niet aan van mij dat helemaal geen nut heeft, misschien zelfs tegenwerkt in het geheel.
Het ging even 1,5 week zo lekker en nu de dagen dat ik er alleen voor sta er aan komen gebeurd dit. Ik weet het een baby huilt en je kunt vaak niets anders dan het uitzitten, maar op dit moment ben ik even helemaal kapot en radeloos.
Nu ze rustig is, even wat voor mezelf doen om hopelijk wat tot rust te komen....