Even mijn verhaal kwijt...

A

Anoniem

Guest
Ik zit al een poosje ergens mee en nu ga ik het toch maar eens hier vertellen.

Ik heb een motorische afwijking aan mijn linkerkant. Dat betekent dat mijn linkerhand niet altijd doet wat ik zou willen.
Best wel eens lastig, ook in de verzorging van Efraim.
Soms pak ik hem zo ongelukkig op. Dat vind ik dan zielig maar ik kan er niks aan doen.
Ik geloof ook niet dat ik hem er pijn mee doe, maar het voelt voor jezelf zo rot.

Nou kon ik vroeger niet heel veel in die zin, dat anderen dingen vaak beter, sneller konden. Dus liet ik snel dingen aan anderen over.

Nu merk ik dat, zodra ik in de buurt ben van andere mensen, bijv. opa, oma, tantes, op de creche, ik meteen het gevoel heb dat zij beter voor Efraim kunnen zorgen dan ik. Heel raar maar ik merk ook dat ik meteen afstand neem van Efraim.

Als ik alleen met hem ben is er niets aan de hand, maar met anderen erbij gebeurt dit automatisch.
Snappen jullie het?
Ik voel me hier zo rot over. Kan er wel om janken...
Het gaat gewoon onbewust, heel gek...

Ik ben er ook best mee gepest...misschien dat dat ook mee speelt.

Ach, ik weet het niet...wilde het gewoon ff kwijt.

 
Hoi Issie,

Wat goed dat je hier je verhaal doet en snap best dat je onzeker ben,dat hebben alle moeders denk ik wel. Wat vervelend dat je ermee gepest ben vroeger,maar jij weet niet beter en ik denk je zoontje ook niet.

Laat je alsjeblieft niet onzeker maken en geniet van je mannetje,jij bent zijn mama dan kijkt iemand maar een keer raar toch?

En al helemaal je familie die is toch op de hoogte,ik vindt t juist knap dat je je juist zo goed red!

Veel succes meid en je mannetje is echt zeker weten blij met je zoals je bent!

groetjes ramona
 
He meis,

Elke moeder doet wat ie kan! En als jij dat op die manier moet doen, prima! Ik kan me je onzekerheid wel voorstellen, zoals al gezegd: ik denk dat elke moeder daar mee te maken krijgt.
Mijn moeder heeft altijd last van haar rug gehad. Daardoor kon ze mij en mijn broers niet goed in  het ledikantje  leggen. Dat was te diep voor haar. Ze heeft ons altijd laten zakken aan 1 arm. Dan heb ik het over 40  en 30 jr geleden.  Nu zou je daar niet meer aan denken en  mijn moeder wist ook wel dat het niet echt goed was, maar ze kon simpelweg niet anders. Zijn wij er anders  door geworden? Nee, niet! De moraal  van het verhaal...... je kindje vind het allemaal wel best, als jij er maar bent voor hem/haar. (sorry, weet het ff niet meer... j/m?)  Je  kindje leert ook omgaan met jou 'handicap'.  

Kop op!  

X Anita  
 
hey issie,

goed dat je,je verhaal hier neerzet hoor, ben je het tenminste even kwijt, ik denk ook niet dat jou kereltje er last van ondervindt hoor, hij weet toch niet beter, en je zult hem idd heus geen pijn doen, ook al lijkt het soms ongelukkig, jij als moeder weet het beste wat goed is voor jou kindje met of zonder een (lichte) "handicap"en je doet het toch hartstikke goed, wees maar trots op jezelf meisje!!!

groetjes susanne
 
Hé Issie!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je daar knap onzeker van wordt. Maar niet doen hoor, ik weet zeker dat je het prima doet. En Efraim weet niet beter en ziet echt niet dat zijn moeder anders is dan anderen.
Blijf bij jezelf en doe buitenshuis gewoon wat je binnenshuis ook altijd doet!
Het belangrijkste is dat je zoontje weet dat je van hem houdt en dat doet hij, dat weet ik zeker!
Sil
 
Ik begrijp het heel goed wat je bedoeld.
Ik heb zelf ook als ik Teun naar de creche breng en ze maken een opmerking dat ik me dat heel erg aantrek omdat ik denk dat hun meer verstand van kleintjes hebben dan ik.
Hun hebben de hele dag kleintjes om zich heen en hebben er notabene voor geleerd denk ik dan. Dus begrijp ik heel goed als je onzeker bent mede doordat je gepest bent dat je niet stevig in je schoenen staat.
Ik heb nog niet verder gelezen hier maar ik hoop dat je wat tips hebt gekregen.
Schrijf het hier maar lekker van je af dat lucht iig al een beetje op!
Succes, en heb vertrouwen in jezelf hoor!!!

Groetjes Mikkie.

 
Ik begrijp het heel goed wat je bedoeld.
Ik heb zelf ook als ik Teun naar de creche breng en ze maken een opmerking dat ik me dat heel erg aantrek omdat ik denk dat hun meer verstand van kleintjes hebben dan ik.
Hun hebben de hele dag kleintjes om zich heen en hebben er notabene voor geleerd denk ik dan. Dus begrijp ik heel goed als je onzeker bent mede doordat je gepest bent dat je niet stevig in je schoenen staat.
Ik heb nog niet verder gelezen hier maar ik hoop dat je wat tips hebt gekregen.
Schrijf het hier maar lekker van je af dat lucht iig al een beetje op!
Succes, en heb vertrouwen in jezelf hoor!!!

Groetjes Mikkie.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan