even mn verhaal kwijt

Op 10 september zijn we de trotse ouders geworden van Nienke, een belevenis op zich. Om iets voor 3 uur in de nacht verloor ik de slijmprop en om 4 uur ongeveer begonnen mm weeën. Om half 8 mijn vriend verteld dat ie zijn werk moest bellen om te zeggen dat ie niet kon werken omdat hij vader ging worden. Hij is toch gaan werken want, het konden oefenweeen zijn. Om half 1 kwam de verloskundige en de kraamverzorgster ook mijn vriend kwam thuis bleek dat ik al vijf cm ontsluiting had, de verloskundige moest nog visites doen en is een uur weggeweest, toen ze terugkwam kon ik gelijk plat en gaan persen. Na 1 uur en 8 min had ik onze kleine n handen, omdat ik te moe was om door te persen heeft ze me helaas moeten knippen en hechten deerde me niet ik had alleen maar oog voor de kleine. Toen moest de placenta komen en daar ging het helemaal mis er bleef een stuk zitten en zodoende moest ik alsnog met gillende sirenes naar het ziekenhuis om de rest van mn placenta operatief te laten verwijderen. Toen ik bijkwam kreeg ik te horen dat ik drie liter bloed verloren had en nog een dagje moest blijven. Nu ben ik al sinds de 11 e thuis en heb nog geen klap kunnen doen, ik voel me machteloos en alleen. Iedereen is werken en ik kan en mag bijna niets alleen doen omdat het wel een paar maanden kan duren voordat mijn ijzer weer op peil is. Ik voel me schuldig tegenover onze buurvrouw die nu iedere ochtend de hond uitlaat en tegenover mijn moeder die nu aan het kramen is. Mijn vriend is ook constant in de weer voor Nienke en mij. Zelf kan ik nog geen stap zetten of ik ben alweer uitgeteld zelfs een klein rondje buiten lopen achter de kinderwagen is te vermoeiend en pijnlijk. O wat hoop ik dat dit snel voorbij zal zijn en ik zelf naar kleertjes kan kijken in de winkel en al die andere dingen die nieuwe moeders doen. Ik weet jullie zullen wel denken tjonge wat een gezeur maar, ik benn het kwijt getsie die kraamtranen ze dijn bij iedereen anders. In ieder geval wens ik alle nieuwe moeders en moeders in aantocht veel ucses, liefde en kracht toe.
Liefs Nienke en trotse mama Petra
 
gedzie wat en verhaal! en dan mag ik nog!! Ik kan me voorstellen dat je er wel klaar mee bent! en vooral het vooruitzicht dat het nog wel even gaat duren lijkt me ook niet echt fijn!
veel succes en sterkte!
Hilje
 
Allereerst van harte gefeliciteerd met je dochtertje Nienke! Heb je geen bloedtransfusie gehad? Ik ben na mijn bevalling ook naar de OK geweest voor manuele placentaverwijdering en had 2,5l bloed verloren. Ik heb een bloedtransfusie gehad en relatief snel opgeknapt. Misschien heb je hier iets aan. Ik wens je een spoedig herstel toe en let goed op jezelf!

December mama 2012
 
Hej meis gefeliciteerd met je dochter,maar wat een heftig verhaal zeg zal idd niet meevallen nu.maar voel je niet schuldig joh tegenover je familie en vrienden die zullen je met liefde helpen,wens je heel veel kracht toe en hopelijk herstel je snel.liefs
 
Hoi,

Aller eerste van harte gefelicteerd.

Ik herken een hoop van jouw verhaal. Bij mij is het een keizersnede geworden omdat Danny in een stuit lag. Omdat ik pas een paar dagen van te voren wist dat het een keizersnede zou worden nadat het draaien was mislukt was ik er nog niet helemaal op ingelezen, want ja danny had nog 3 weken en 2 dagen moeten blijven zitten. Toen ik later op zaal kwam bij andere dames hoorde ik wat je allemaal niet mag. Dat is een hoop. Inmiddels ben ik 5,5 week verder en kan ik nu eindelijk zeggen dat ik me weer meer mens voel. Tot vorige week deed ik ook niet wat jonge moeders doen. Nu kan ik af entoe op stap en ook dat kost me nog een hoop energie.
Het is erg zwaar om iedereen voor je bezig te zien, maar geloof me probeer je er echt aan toe te geven, dat is beter voor de genezing. Ik ga vandaag ook pas voor het eerst na al die weken 's ochtends de hond uitlaten.

Sterkte en probeer van de kleine te genieten.

 
Jeetje heftig zeg..

Hoop dat je snel opknapt en dat je dan kan gaan shoppen.

Ik ben 21 aug bevallen en mag/kan ook nog niet veel,vervelend maar het is niet anders..veel last van bekken..

Doe lekker rustig aan en geniet van je gezinnetje...
 
Van harte met de geboorte van jullie dochter Nienke! Maar jeetje wat heftig zeg, kan me voorstellen dat je je machteloos voelt, maar je hebt heel wat meegemaakt hoor! Je mag je zo voelen! Probeer er veel over te praten en het een plekje te geven. En langzaam maar zeker zal je je steeds wat beter gaan voelen, maar dat kost tijd, zeker na zoiets heftigs!

Succes en sterkte! En geniet van je dochtertje!
 
Terug
Bovenaan