heel herkenbaar, al die "goedbedoelde"opmerkingen. Tegen mij werd ook vaak gezegd dat ik er niet zo mee bezig moest zijn, dan lukte het juist niet. Het zat tussen mijn oren e.d. Als ik er verdrietig om was moest ik me niet zo erin laten meeslepen (zei mijn zwangere schoonzus nota bene) Ach meid, ze zijn zo knap tegenwoordig... Ook termen als adoptie, eiceldonatie vliegen me om de oren. Mensen weten niet waar ze over praten.
Het is de aard van de mens om iemand te proberen op te beuren. Dat dit eigenlijk nergens op slaat komt niet in ze op. Ik vind het persoonlijk heel moeilijk om positief te blijven en maak me erg veel zorgen over de toekomst. Een leven zonder kinderen wil ik niet, maar wat dan? Gelukkig is het nog niet zo ver en hebben we nog 2 iui pogingen en ivf te gaan. Maar dat dit een hele zware en emotionele tijd voor ons is, daar wordt door anderen niet bij stil gestaan.
groetjes, shiva