Hoi dames,
Ohh ik moet even wat van me afschrijven. Gaat om me andere zoontje, Yordi.
Vanavond was het bijna bedtijd voor Yordi en ik ging nog even naar de bijkeuken om naar de wasmachine te kijken hoe lang die nog moest draaien. Yordi loopt zoals gewoon met mij mee. Ik had gekeken en wou weer weglopen, dus ik stuur Yordi uit de bijkeuken en wil de deur achter me dicht trekken. ik kijk altijd als een relex naar waar de handjes van yordi zijn. Ik had dus gekeken en zag dat hij zijn vingers niet bij de deur had, dus ik wil die deur dicht doen en je raad het al.............. Yordi kreeg zijn pink tussen de deur. Ik schrok me wild, kijk eens naar zijn vingertje, bloeden als een rund!!!!!! Nou toen was de schrik helemaal compleet!!! Yordi huilen, ik snel yordi opgepakt en een keertje flink gevloekt, wat ik anders dus nooit doe. Hup yordi mee naar de keuken genomen, daar zag ik dat het vingertopje nog maar voor de helft vast zat. Me man had dus alles gehoord, want die was Quinn net aan het laten boeren. Die snel Quinn in de box gelegd. Die zag het en raakte helemaal in paniek. Ik zei tegen hem dat ik een schone doek nodig was, zodat ik het bloeden kon stelpen. Me man rende als een kip zonder kop rond door het huis, schreeuwen en vloeken en wist niet meer wat hij moest doen. Zei tegen hem dat hij rustig moest worden, omdat ik zo ook niks aan hem had. Toen tegen hem gezegd dat hij de huisartsenpost moest bellen. Toen was me man nog steeds helemala in paniek, maar toch gebeld. We konden direct komen, dus ik heb snel een verbandje erom gedaan en heb yordi opgepakt en zo in de auto gezet en ben naar de huisartsenpost toe gereden. Me man is bij Quinn thuis gebleven. Daar aangekomen heeft er iemand van de verpleging naar gekeken. De dokter erbij gehaald en hebben ze met hechtpleisters het topje weer vast gezet. En zijn handje in verband gewikkeld. De hechtpleisters moeten net zo lang blijven zitten totdat ze vanzelf loslaten. De dokter verwacht dat het weer goed zal genezen. Gelukkig maar!!!!!
Nog steeds zit de schrik er flink in bij me, maar ik kon gelukkig me hoofd koel houden en wist hoe te handelen, door de cursus kinder ehbo die ik heb gedaan. Voel me zelf onzettend schuldig. Overal in huis hebben wij van die stoppen op de deur zitten, zodat de deur niet helemaal dicht kan, behalve bij die deur. Pfff blijf het beeld van dat vingertje ook maar voor me zien.
Sorry meiden, maar moest het even van me aftikken. Voel me zoooooo rot!!!
Liefs marielle
Ohh ik moet even wat van me afschrijven. Gaat om me andere zoontje, Yordi.
Vanavond was het bijna bedtijd voor Yordi en ik ging nog even naar de bijkeuken om naar de wasmachine te kijken hoe lang die nog moest draaien. Yordi loopt zoals gewoon met mij mee. Ik had gekeken en wou weer weglopen, dus ik stuur Yordi uit de bijkeuken en wil de deur achter me dicht trekken. ik kijk altijd als een relex naar waar de handjes van yordi zijn. Ik had dus gekeken en zag dat hij zijn vingers niet bij de deur had, dus ik wil die deur dicht doen en je raad het al.............. Yordi kreeg zijn pink tussen de deur. Ik schrok me wild, kijk eens naar zijn vingertje, bloeden als een rund!!!!!! Nou toen was de schrik helemaal compleet!!! Yordi huilen, ik snel yordi opgepakt en een keertje flink gevloekt, wat ik anders dus nooit doe. Hup yordi mee naar de keuken genomen, daar zag ik dat het vingertopje nog maar voor de helft vast zat. Me man had dus alles gehoord, want die was Quinn net aan het laten boeren. Die snel Quinn in de box gelegd. Die zag het en raakte helemaal in paniek. Ik zei tegen hem dat ik een schone doek nodig was, zodat ik het bloeden kon stelpen. Me man rende als een kip zonder kop rond door het huis, schreeuwen en vloeken en wist niet meer wat hij moest doen. Zei tegen hem dat hij rustig moest worden, omdat ik zo ook niks aan hem had. Toen tegen hem gezegd dat hij de huisartsenpost moest bellen. Toen was me man nog steeds helemala in paniek, maar toch gebeld. We konden direct komen, dus ik heb snel een verbandje erom gedaan en heb yordi opgepakt en zo in de auto gezet en ben naar de huisartsenpost toe gereden. Me man is bij Quinn thuis gebleven. Daar aangekomen heeft er iemand van de verpleging naar gekeken. De dokter erbij gehaald en hebben ze met hechtpleisters het topje weer vast gezet. En zijn handje in verband gewikkeld. De hechtpleisters moeten net zo lang blijven zitten totdat ze vanzelf loslaten. De dokter verwacht dat het weer goed zal genezen. Gelukkig maar!!!!!
Nog steeds zit de schrik er flink in bij me, maar ik kon gelukkig me hoofd koel houden en wist hoe te handelen, door de cursus kinder ehbo die ik heb gedaan. Voel me zelf onzettend schuldig. Overal in huis hebben wij van die stoppen op de deur zitten, zodat de deur niet helemaal dicht kan, behalve bij die deur. Pfff blijf het beeld van dat vingertje ook maar voor me zien.
Sorry meiden, maar moest het even van me aftikken. Voel me zoooooo rot!!!
Liefs marielle