Hallo Dames,
Ik stond vandaag op en voelde me gewoon echt even ellendig, ik zit nu proberen een les te volgen op school over sondevoeding, maar het lukt me niet te concentreren...Om 8:10 had ik een echo in het ziekenhuis op cyclusdag 24 om precies te zijn en natuurlijk weer niks te zien...Vorige IUI poging was er ook pas dag 27 of 28 (lekker belangrijk ahum) een eitje gegroeid.
Vanaf morgen mag ik 150 eenheden gaan spuiten en dan kom ik dinsdag 8 april weer terug op cyclus dag 28, in de hoop dat die eitjes van mij nu eens wakker geschud worden!!!
Tot nu toe lukte mij het prima mijn gedachte te verzetten, omdat ik gisteren een toets had op school waar ik hard voor moest leren...ik denk overigens dat ik hem niet gehaald heb en dat zou dan voor het eerst zijn moet kunnen ik mag nog 2 keer herhalen jeee
Maar vandaag na die teleurstellende echo voel ik me gewoon grof gezegd klote...Het hele ziekenhuistraject komt me mijn neusgaten uit...steeds een half uur heen en een half uur terug om er naartoe te rijden, mijn werk die op het laatste moment mij vrij moet geven omdat ik dan perse die dag moet komen voor een echo van 5 hele minuten, die eitjes die naar mijn mening erg langzaam zijn werk doen en dan al die vervelende mensen om je heen die zwanger zijn en zeiken over dat ze zich beroerd voelen aarghhhh!
Ik wil me verdomme ook beroerd voelen en kotsen tot ik er bij neer val, ook al is dat echt niet leuk, ja dat begrijp ik heus wel, maar het lijkt ook wel of al die zwangeren steeds egocentrischer worden! Ze zijn totaal niet geïnteresseerd in mijn situatie, hoe ik me erbij voel, hoe pijnlijk het is om weer naar hun gezeur te moeten luisteren...het ergste is nog dat ze door die hormonen beledigd zijn als je een keer vergeet dat ze een controle hadden of echo, hallo!! Ik heb er 2 a drie per week wordt daar ooit aan gedacht!!???
Nog erger die mensen die zich eerst in jou situatie begaven en hun shit met jou deelde en nu ze zwanger zijn en inmiddels ook bevallen jou niet meer zien staan...denk maar niet dat ik dan nog interesse toon hoor, ze kunnen van mij het rambam krijgen...
Sow, dit was even mijn frustratie...ik ga me proberen te concentreren op de mensen waar ik wel mijn verhaal mee kan delen en oprecht geïnteresseerd zijn...die zijn er niet veel meer kan ik jullie vertellen!En ik heb natuurlijk jullie
Sorry voor mijn gemekker en gezeik ik denk alleen wel dat dit herkenbaar is...
Allemaal weer enorm veel succes de komende tijd...
We gaan positief zijn toch?? ;-)
Liefs,
xxx
Annemarie
Ik stond vandaag op en voelde me gewoon echt even ellendig, ik zit nu proberen een les te volgen op school over sondevoeding, maar het lukt me niet te concentreren...Om 8:10 had ik een echo in het ziekenhuis op cyclusdag 24 om precies te zijn en natuurlijk weer niks te zien...Vorige IUI poging was er ook pas dag 27 of 28 (lekker belangrijk ahum) een eitje gegroeid.
Vanaf morgen mag ik 150 eenheden gaan spuiten en dan kom ik dinsdag 8 april weer terug op cyclus dag 28, in de hoop dat die eitjes van mij nu eens wakker geschud worden!!!
Tot nu toe lukte mij het prima mijn gedachte te verzetten, omdat ik gisteren een toets had op school waar ik hard voor moest leren...ik denk overigens dat ik hem niet gehaald heb en dat zou dan voor het eerst zijn moet kunnen ik mag nog 2 keer herhalen jeee
Maar vandaag na die teleurstellende echo voel ik me gewoon grof gezegd klote...Het hele ziekenhuistraject komt me mijn neusgaten uit...steeds een half uur heen en een half uur terug om er naartoe te rijden, mijn werk die op het laatste moment mij vrij moet geven omdat ik dan perse die dag moet komen voor een echo van 5 hele minuten, die eitjes die naar mijn mening erg langzaam zijn werk doen en dan al die vervelende mensen om je heen die zwanger zijn en zeiken over dat ze zich beroerd voelen aarghhhh!
Ik wil me verdomme ook beroerd voelen en kotsen tot ik er bij neer val, ook al is dat echt niet leuk, ja dat begrijp ik heus wel, maar het lijkt ook wel of al die zwangeren steeds egocentrischer worden! Ze zijn totaal niet geïnteresseerd in mijn situatie, hoe ik me erbij voel, hoe pijnlijk het is om weer naar hun gezeur te moeten luisteren...het ergste is nog dat ze door die hormonen beledigd zijn als je een keer vergeet dat ze een controle hadden of echo, hallo!! Ik heb er 2 a drie per week wordt daar ooit aan gedacht!!???
Nog erger die mensen die zich eerst in jou situatie begaven en hun shit met jou deelde en nu ze zwanger zijn en inmiddels ook bevallen jou niet meer zien staan...denk maar niet dat ik dan nog interesse toon hoor, ze kunnen van mij het rambam krijgen...
Sow, dit was even mijn frustratie...ik ga me proberen te concentreren op de mensen waar ik wel mijn verhaal mee kan delen en oprecht geïnteresseerd zijn...die zijn er niet veel meer kan ik jullie vertellen!En ik heb natuurlijk jullie
Allemaal weer enorm veel succes de komende tijd...
We gaan positief zijn toch?? ;-)
Liefs,
xxx
Annemarie