Hallo zijn hier mensen die mijn situatie herkennen. Ik ben zwanger van mijn exvriend en eind mei uitgerekend. Gedurende de zwangerschap heb ik ruzie met hem, maken we het weer goed, krijgen we weer ruzie. Hij zegt erg blij te zijn met de komst van de baby, ook al zijn we uit elkaar. En beloofde me van alles en nog wat. Hij komt alleen zijn beloften niet na elke keer weer waarop ik dan weer zo teleurgesteld ben. Omdat hij daarop steeds weer aangeeft dat hij er echt voor gaat en mooie verhalen heeft hou ik toch contact met hem. Ik word er erg moe van nu en ben hem spuugzat. Hij wil van alles voor me doen zegt hij maar doet niks, daar komt het op neer. Maar steeds denk ik hij is de vader van mijn kind ik moet hem een kans geven maar als ik eerlijk ben had ik liever helemaal niks meer met hem te maken gehad als ik niet zwanger was geweest van hem. Ik ben ook bang dat hij in de toekomst zich net zo gaat gedragen naar ons kind toe. De tijd dat ik me zelf voorhield dat hij dan wel zal veranderen is ook voorbij. Ik ben bijv. nu het kinderkamertje aan het inrichten met mijn zus, niet met hem, zoals was afgesproken. En mijn vriendin helpt me nu met mijn huishouden ivm met mijn rug hij vind het allemaal wel prima zo. Ik erger me rot aan zijn houding erover praten met hem helpt niet hij belooft me dan weer van alles en doet uiteindelijk niets. Wie heeft er een advies voor me want ik word hier erg down van en voel me goed in de steek gelaten. Alvast heel erg bedankt.