<p>Dag allen,</p><p>Graag wil mijn verhaal kwijt. Mijn partner en ik hebben een zoontje van vier. Het is een grappig, nieuwsgierig, en onwijs slim kind. Toen hij net twee was kon hij al in verstaanbare volzinnen praten en een beetje tellen, hij was na twee jaar al volledig zindelijk. Dit lijkt me belangrijk om te vermelden omdat ik het idee heb dat de problemen die ik ga beschrijven wellicht hiermee te maken hebben. </p><p>Ons kind was een echte huilbaby en heeft altijd al lastig gedrag vertoond. Toen hij nog niet goed kon praten waren dat tantrums (soms van een uur). Maar toen dachten we: het hoort erbij, hij is een peuter. Ook het consultatiebureau zei dat het vanzelf over zou gaan.</p><p>De tantrums zijn voorbij, maar sinds hij 3 is schreeuwt hij heel veel naar ons, is meerdere keren per dag zo boos dat hij met spullen gooit of lelijke dingen naar ons roept, en hij is hondsbrutaal. Wij weten absoluut niet meer wat te doen. Mijn partner en ik zijn altijd uiterst consequent, voeden hem met ontzettend veel liefde op, vertellen hem elke dag dat we van hem houden en dat het fijn is dat hij er is.</p><p>Maar we zijn ook streng. Hij krijgt één waarschuwing bij brutaal gedrag en als hij dan doorzet moet hij op zijn kamer. We doen wat ons het beste lijkt. Vaak is hij ook lief, wil hij knuffelen en vertelt hij grappige dingen, maar als het hem even niet naar de zin is of hij moet iets doen wat hij niet wil, dan slaat de sfeer zo om en wordt hij driftig, begint tegen ons te schreeuwen en ons uit te dagen.</p><p>Het brutale gedrag wordt met de dag erger. We hebben hem al zo vaak uitgelegd dat schreeuwen en brutaal doen niet leuk is (op rustige momenten, niet ín het moment zelf). Als hij naar mij schreeuwt dat hij iets niet wil doen (bijvoorbeeld plassen voordat we weg gaan) zeg ik tegenwoordig dat hij op zijn kamer moet gaan nadenken over zijn brutale gedrag. Hij stribbelt dan tegen en vervolgens wordt het een vreselijk drama waarbij hij de deur probeert in te trappen, schreeuwt en met spullen gooit. </p><p>We weten niet hoe we zijn gedrag onder controle moeten krijgen. Volgens de huisarts moeten we aankloppen bij het consultatiebureau, maar zij doen het af als zijnde typisch peutergedrag. </p><p>Ik heb het idee dat hij gefrustreerd is omdat hij meer wil dan hij kan. Ik heb het vermoeden dat hij hoogbegaafd is en dat hij alles in twijfel trekt; zo ook de rollen in huis en zijn positie als kind. (Hij roept ook heel vaak: "Ik ben hier de baas!")</p><p>Op een doorsnee dag voel ik me continu gespannen, onder druk gezet en opgejaagd. Het begint vaak al met dat hij schreeuwend en gillend wakker wordt omdat een van ons per se naar hem toe moet komen om iets te doen. In het begin was dat iets onredelijks (de knuffel terug in bed leggen terwijl hij er zelf bij kan). We hebben alles geprobeerd: van hem zíen en hem de knuffel teruggeven (maar dat vindt hij interessant en dan begint hij gelijk om iets nieuws te schreeuwen, dus daar was geen beginnen aan), tot hem zeggen dat hij niet mag schreeuwen en de knuffel zelf kan pakken. Wat hij dan doet is zoeken naar iets redelijks waardoor wij het ook niet meer weten: "Ik heb het koud, ik wil sokken aan" of "Ik heb dorst, ik wil drinken". Vaak drinkt hij niet eens als je hem dan water komt brengen. Of hij wil zijn sokken meteen weer uit. </p><p>Ik ben voornamelijk benieuwd of er ouders zijn die dit herkennen, en bij wie dit gedrag vanzelf afgenomen is. Ook ben ik benieuwd of iemand wellicht adviezen heeft waar wij zelf niet op zijn gekomen. Hoe geef je als ouder je grenzen aan aan een kind dat absoluut niet wil luisteren en niet onder de indruk van je is? Ik weet nog dat het op mij absoluut indruk maakte als mijn moeder haar grenzen aangaf. Maar op hem maakt níets indruk.</p><p>Nog even voor de goede orde: mijn partner en ik zijn beiden heel rustige kinderen geweest en erg zacht van aard, maar we zijn uiterst consequent en geven hem nooit, maar dan ook nooit zijn zin als hij iets schreeuwend probeert af te dwingen. Het is dus niet gedrag dat er door de inconsequente opvoeding ingeslopen is, maar gedrag dat hij altijd al heeft vertoond. </p><p>Ik zie uit naar jullie reacties. </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Extreem brutale en boze peuter
- Onderwerp starter Gebruiker10393098
- Startdatum
Vraagje, hoe is zijn gedrag op school? Of zat hij eerst op de opvang en hoe was het daar? Soms zie je gedrag daar heel prima is, maar door bijvoorbeeld ingehouden gedrag ofzoiets thuis de bom barst.
Ik heb soms ook moeite gehad met het tot de orde roepen van mijn zoon. Hij was ook niet onder de indruk van mij (wel van mijn man). Bij mij werkte ombuigen beter. Naar de kamer sturen hebben wij nooit gedaan, juist omdat dat een fijne plek moest blijven omdat we anders met slapen gaan bang waren voor een probleem. Bij ons was het de deurmat.
Bij mijn zoon wordt ook gedacht aan hoogbegaafdheid, maar lijkt qua uitingen niet op jouw zoon. Hij is namelijk helemaal niet bijzonder vlot met dingen. Waar ik wel van overtuigd ben, is dat als je als ouder vermoed dat er iets is met je kind, je niet door anderen van de wijs moet laten brengen dat het normaal gedrag is. Het gaat om soms kleine dingen die niet makkelijk zichtbaar zijn of goed uit te leggen die je als ouder opvallen.
Ik heb soms ook moeite gehad met het tot de orde roepen van mijn zoon. Hij was ook niet onder de indruk van mij (wel van mijn man). Bij mij werkte ombuigen beter. Naar de kamer sturen hebben wij nooit gedaan, juist omdat dat een fijne plek moest blijven omdat we anders met slapen gaan bang waren voor een probleem. Bij ons was het de deurmat.
Bij mijn zoon wordt ook gedacht aan hoogbegaafdheid, maar lijkt qua uitingen niet op jouw zoon. Hij is namelijk helemaal niet bijzonder vlot met dingen. Waar ik wel van overtuigd ben, is dat als je als ouder vermoed dat er iets is met je kind, je niet door anderen van de wijs moet laten brengen dat het normaal gedrag is. Het gaat om soms kleine dingen die niet makkelijk zichtbaar zijn of goed uit te leggen die je als ouder opvallen.
Dank je voor je reactie. Hij gaat nog een tijdje naar de opvang (over twee maanden wordt hij vier). Daar is hij meestal wel lief, maar volgens de leidsters is hij altijd de meest aanwezige en luidruchtigste. Hij luistert ook daar niet goed, maar is wel voornamelijk vrolijk. Er zijn periodes dat hij kinderen bijt en slaat, en zelfs op ze spuugt. De leidsters denken dat dit gedrag voortkomt uit verveling, omdat hij eigenlijk al een tijd toe is aan de basisschool en de activiteiten op de opvang saai vindt.
Tot onze spijt hebben wij zijn kamer moeten opofferen als "afkoelplek". We waren daar fel tegen vanwege de reden die jij noemt, maar als we hem op een andere plek in het huis zetten loopt hij schreeuwend naar ons toe of probeert hij op een andere manier contact te zoeken. Iets als op de deurmat zetten zou niet werken. We hadden een tijdje een stevige stoel in de woonkamer, zodat hij wel veilig bij ons was, maar omdat hij ons dan kan zien houdt het geschreeuw niet op.
Ja, we moeten wederom stappen ondernemen. Aanvankelijk was ik niet voor het testen op hoogbegaafdheid omdat het me niet uitmaakt hoe intelligent hij wel of niet is, maar als we daarmee meer inzicht krijgen in zijn gedrag lijkt het me een must. Hij gebruikt woorden als "plotseling" en "onmiddellijk" en telt al bijna tot 40. Het lijkt me ook moeilijk voor hem om zo veel te begrijpen en dan in zo'n klein lichaampje te zitten, wellicht dat de frustraties daar uit voortkomen. Maar het brengt ons als ouders wel in een bijna onhoudbare situatie.
Tot onze spijt hebben wij zijn kamer moeten opofferen als "afkoelplek". We waren daar fel tegen vanwege de reden die jij noemt, maar als we hem op een andere plek in het huis zetten loopt hij schreeuwend naar ons toe of probeert hij op een andere manier contact te zoeken. Iets als op de deurmat zetten zou niet werken. We hadden een tijdje een stevige stoel in de woonkamer, zodat hij wel veilig bij ons was, maar omdat hij ons dan kan zien houdt het geschreeuw niet op.
Ja, we moeten wederom stappen ondernemen. Aanvankelijk was ik niet voor het testen op hoogbegaafdheid omdat het me niet uitmaakt hoe intelligent hij wel of niet is, maar als we daarmee meer inzicht krijgen in zijn gedrag lijkt het me een must. Hij gebruikt woorden als "plotseling" en "onmiddellijk" en telt al bijna tot 40. Het lijkt me ook moeilijk voor hem om zo veel te begrijpen en dan in zo'n klein lichaampje te zitten, wellicht dat de frustraties daar uit voortkomen. Maar het brengt ons als ouders wel in een bijna onhoudbare situatie.
Oh, ik dacht dat hij al 4 was, sorry, verkeerd begrepen.
Herkenbaar. Mij maakt het ook niet uit hoe slim onze kinderen zijn. Gewoon slim is best fijn, maar hoogbegaafdheid is een stap ingewikkelder. Wij hebben ervoor gekozen om nog niet te testen op hoogbegaafdheid bij zoon. Het gaat nog wel aardig, maar ook ben ik bang voor een verkeerde "diagnose". Hij is net 7 jaar. Wel werken we aan zijn emotieregulatie en zijn sociale interactie met andere kinderen omdat hij een zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel heeft wat hem soms in ingewikkelde situaties brengt. En op school wordt er gecompact en verrijkt en gaat hij naar de plusklas. Thuis spelen we vaak spelletjes die hem uitdagen, schaken, stratego, dat soort dingen. Vindt hij erg leuk in elk geval. Hij zit ook op schaakles en ontmoet daar zitten wel meer vreemde vogels zoals hij.
Bij ons op school wordt het mogelijk hoogbegaafdheid heel goed opgepakt, ze hadden hem snel door en hebben zelf het woord hoogbegaafd als eerste in de mond genomen. Toch houden we het in de gesprekken nog steeds op een ontwikkelingsvoorsprong. Maar ik heb ook verhalen gehoord waarbij mensen tegen de school moesten strijden om hun kind te laten krijgen wat het nodig had. "Oh, daar heb je weer zo'n ouder die denk dat..."
Ken je het HB kind forum?
Mij hebben boeken van Tessa Kieboom geholpen om wat meer te leren over hoogbegaafdheid.
Onze dochter (net zo oud als jouw zoon) lijkt een stuk minder slim dan onze zoon, maar haar houd ik in de smiezen. Ze is een meester in het aanpassen.
Herkenbaar. Mij maakt het ook niet uit hoe slim onze kinderen zijn. Gewoon slim is best fijn, maar hoogbegaafdheid is een stap ingewikkelder. Wij hebben ervoor gekozen om nog niet te testen op hoogbegaafdheid bij zoon. Het gaat nog wel aardig, maar ook ben ik bang voor een verkeerde "diagnose". Hij is net 7 jaar. Wel werken we aan zijn emotieregulatie en zijn sociale interactie met andere kinderen omdat hij een zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel heeft wat hem soms in ingewikkelde situaties brengt. En op school wordt er gecompact en verrijkt en gaat hij naar de plusklas. Thuis spelen we vaak spelletjes die hem uitdagen, schaken, stratego, dat soort dingen. Vindt hij erg leuk in elk geval. Hij zit ook op schaakles en ontmoet daar zitten wel meer vreemde vogels zoals hij.
Bij ons op school wordt het mogelijk hoogbegaafdheid heel goed opgepakt, ze hadden hem snel door en hebben zelf het woord hoogbegaafd als eerste in de mond genomen. Toch houden we het in de gesprekken nog steeds op een ontwikkelingsvoorsprong. Maar ik heb ook verhalen gehoord waarbij mensen tegen de school moesten strijden om hun kind te laten krijgen wat het nodig had. "Oh, daar heb je weer zo'n ouder die denk dat..."
Ken je het HB kind forum?
Mij hebben boeken van Tessa Kieboom geholpen om wat meer te leren over hoogbegaafdheid.
Onze dochter (net zo oud als jouw zoon) lijkt een stuk minder slim dan onze zoon, maar haar houd ik in de smiezen. Ze is een meester in het aanpassen.
Wat moet dit ontzettend heftig zijn voor jullie zeg, ik denk dat jullie het heel goed aanpakken. Vooral het consequent zijn en dat blijven ondanks dr strijd waarvan je van tevoren al weet dat hij volgt.
Ik denk dat testen op hoogbegaafdheid een goede eerste stap zou zijn. Het gedrag wat je noemt herken ik namelijk wel van (iets oudere) kinderen die hoogbegaafd zijn.
Met momenten kwamen ze bijna arrogant over naar mij als volwassene. Dit klinkt niet erg aardig maar dan begrijp je denk ik wel wat ik bedoel. Je met een opgetrokken wenkbrauw aankijken als je iets zegt, uitspraken als "jij hoeft mij niet te zeggen wat ik moet doen" van een kind van 5 naar een volwassene. Of als je je best doet iets interessants uit te leggen over dino's ofzo op verveelde toon te horen krijgt "dat wist ik al lang.." haha.
Wat hier hielp was het niet persoonlijk op te vatten en sowieso bedenken dat ze precies bedoelde wat ze zeiden zonder dit brutaal te bedoelen. "Ik wil dat je water voor me pakt!" (Ja dat zou ik ook wel handig vinden als iemand dit voor mij deed wanneer ik dorst had ?) antwoord: dat kun je prima zelf. Dus als je dorst hebt ga maar pakken. En als dit een terugkerend probleem is een bidon mee naar bed bijv.
Maar dit zijn kleine praktische tips waar je denk ik al niks meer aan hebt en waarvan het ook van de situatie afhankelijk is of zoiets werkt. Ik zou gezinshulp aanvragen. Dit kan via het cb. Het maakt niet zoveel uit wat de mening is van de verpleegkundige die daar zit, het is jouw gezinssituatie en jij trekt het niet meer en hebt handvaten nodig. Ze zullen vast van alles weten bij het cb maar heel veel ook niet. Dus bespreek jullie vragen vooral met iemand die er speciefiek voor geleerd heeft.
Verder had een groot deel van de hoogbegaafde kinderen die ik kende hadden tevens asperger. Waarmee ik uiteraard niks over jullie kindje wil zeggen. Maar als je hier niet bekend wme bent is het wellicht interessant er eens over te lezen. Want door je niet goed in andere mensen in te kunnen leven kan je gedrag ook brutaal overkomen.
Veel succes en laat je niet afschepen bij het cb! En verder zoveel mogelijk genieten van jullie kleine kereltje. Misschien helpt het hem wat uit te dagen met nieuwe dingen zoals samen een puzzel maken van meer stukjes dan hij nu kan, wat groep 1 taakjes te laten maken, heel specifiek benoemen welk gedrag je niet meer wilt zien en een beloningssysteem opzetten, inspelen op interesses die hij heeft enz.
Ik denk dat testen op hoogbegaafdheid een goede eerste stap zou zijn. Het gedrag wat je noemt herken ik namelijk wel van (iets oudere) kinderen die hoogbegaafd zijn.
Met momenten kwamen ze bijna arrogant over naar mij als volwassene. Dit klinkt niet erg aardig maar dan begrijp je denk ik wel wat ik bedoel. Je met een opgetrokken wenkbrauw aankijken als je iets zegt, uitspraken als "jij hoeft mij niet te zeggen wat ik moet doen" van een kind van 5 naar een volwassene. Of als je je best doet iets interessants uit te leggen over dino's ofzo op verveelde toon te horen krijgt "dat wist ik al lang.." haha.
Wat hier hielp was het niet persoonlijk op te vatten en sowieso bedenken dat ze precies bedoelde wat ze zeiden zonder dit brutaal te bedoelen. "Ik wil dat je water voor me pakt!" (Ja dat zou ik ook wel handig vinden als iemand dit voor mij deed wanneer ik dorst had ?) antwoord: dat kun je prima zelf. Dus als je dorst hebt ga maar pakken. En als dit een terugkerend probleem is een bidon mee naar bed bijv.
Maar dit zijn kleine praktische tips waar je denk ik al niks meer aan hebt en waarvan het ook van de situatie afhankelijk is of zoiets werkt. Ik zou gezinshulp aanvragen. Dit kan via het cb. Het maakt niet zoveel uit wat de mening is van de verpleegkundige die daar zit, het is jouw gezinssituatie en jij trekt het niet meer en hebt handvaten nodig. Ze zullen vast van alles weten bij het cb maar heel veel ook niet. Dus bespreek jullie vragen vooral met iemand die er speciefiek voor geleerd heeft.
Verder had een groot deel van de hoogbegaafde kinderen die ik kende hadden tevens asperger. Waarmee ik uiteraard niks over jullie kindje wil zeggen. Maar als je hier niet bekend wme bent is het wellicht interessant er eens over te lezen. Want door je niet goed in andere mensen in te kunnen leven kan je gedrag ook brutaal overkomen.
Veel succes en laat je niet afschepen bij het cb! En verder zoveel mogelijk genieten van jullie kleine kereltje. Misschien helpt het hem wat uit te dagen met nieuwe dingen zoals samen een puzzel maken van meer stukjes dan hij nu kan, wat groep 1 taakjes te laten maken, heel specifiek benoemen welk gedrag je niet meer wilt zien en een beloningssysteem opzetten, inspelen op interesses die hij heeft enz.
Wat ontzettend moeilijk. Veel wat je beschrijft kan gezien worden als normaal peuter gedrag. Zoals ik ben hier de baas. Of proberen toch je voor het karretje te spannen door te zeggen dat hij dorst heeft. Maar hij heeft het wel extreem en intens.
Buiten de huisarts of cb om kan je zelf ook om hulp vragen. Bijvoorbeeld aan een opvoedcoach. Ik werk zelf in de kinderopvang en ook bij ons komt er wel eens een pedagoog of opvoedkundige meekijken. Het kan heel fijn zijn als er iemand objectief mee kijkt en handvatten heeft. Misschien heeft jou zoontje juist niet de consequente aanpak nodig, maar heeft hij het juist nodig om te mogen helpen, meedenken en zelf te beslissen. Of is hij, zoals je zelf vermoed, hoogbegaafd en doe je er goed aan om extra uitdaging aan te gaan bieden en verveeld hij zich eigenlijk gewoon.
Veel steden hebben een of meerdere opvoedbureaus en opvoedcoaches zijn vaak zelfstandigen. Succes!
Buiten de huisarts of cb om kan je zelf ook om hulp vragen. Bijvoorbeeld aan een opvoedcoach. Ik werk zelf in de kinderopvang en ook bij ons komt er wel eens een pedagoog of opvoedkundige meekijken. Het kan heel fijn zijn als er iemand objectief mee kijkt en handvatten heeft. Misschien heeft jou zoontje juist niet de consequente aanpak nodig, maar heeft hij het juist nodig om te mogen helpen, meedenken en zelf te beslissen. Of is hij, zoals je zelf vermoed, hoogbegaafd en doe je er goed aan om extra uitdaging aan te gaan bieden en verveeld hij zich eigenlijk gewoon.
Veel steden hebben een of meerdere opvoedbureaus en opvoedcoaches zijn vaak zelfstandigen. Succes!
Pfoe, lastig hoor.
Denk dat je misschien het meeste hebt aan de antwoorden die al zijn gegeven.
Maar ergens denk ik zelf dat het gedrag zelf bestraffen niet perse de oplossing is. Dat gedrag komt ergens uit voort, en dat wil je aanpakken. Misschien is het iets waar jullie niks aan kunnen doen, bijvoorbeeld dat hij zich afreageert na de opvang.
Ik ken jullie situatie natuurlijk niet, maar hoeveel mag en doet hij al zelf? In de zin van, kind moe maken, kind uitdagen, kind positief belonen? En dan minder straffen/ vervelend gedrag negeren.
Denk voor jullie aan dingen als:
- ik leer lezen aanbieden / ik leer schrijven.
- middagje waterspeeltuin / speurtocht uitzetten.
- laat hem zelf beslag maken / iets koken
- leer hem hoe je was opvouwt.
- programmeren voor kleuters? Zoiets.
- help hem aan en verzameling (kroonkurken,muntjes etc)
- laat hem zelf nadenken over een dagprogramma. Geef hem iets van controle en voorspelbaarheid tegelijk.
- laat hem zelf meedenken over wat een goede straf is voor hem.
- kan hij eerder terecht op school? School heeft ook meer hulp dan een kinderdagverblijf. Afstemmen met school kan geen kwaad.
Denk dat je misschien het meeste hebt aan de antwoorden die al zijn gegeven.
Maar ergens denk ik zelf dat het gedrag zelf bestraffen niet perse de oplossing is. Dat gedrag komt ergens uit voort, en dat wil je aanpakken. Misschien is het iets waar jullie niks aan kunnen doen, bijvoorbeeld dat hij zich afreageert na de opvang.
Ik ken jullie situatie natuurlijk niet, maar hoeveel mag en doet hij al zelf? In de zin van, kind moe maken, kind uitdagen, kind positief belonen? En dan minder straffen/ vervelend gedrag negeren.
Denk voor jullie aan dingen als:
- ik leer lezen aanbieden / ik leer schrijven.
- middagje waterspeeltuin / speurtocht uitzetten.
- laat hem zelf beslag maken / iets koken
- leer hem hoe je was opvouwt.
- programmeren voor kleuters? Zoiets.
- help hem aan en verzameling (kroonkurken,muntjes etc)
- laat hem zelf nadenken over een dagprogramma. Geef hem iets van controle en voorspelbaarheid tegelijk.
- laat hem zelf meedenken over wat een goede straf is voor hem.
- kan hij eerder terecht op school? School heeft ook meer hulp dan een kinderdagverblijf. Afstemmen met school kan geen kwaad.