extreme angst... herkenbaar??????

A

ANONYMOUS_USERNAME

hee meiden

ik heb erg lang getwijffeld of ik deze vraag wel hier durfde neer te zetten maar doe het toch
sinds de zwangerschap van karlijn heb ik steeds last van angst dat er iets met haar gebeurd en dat ik haar dan kwijtraak
de raarste sinario's speelde zich af in mijn kop : van vergeten in de winkel t/m onze auto die in brand vliegt en ik haar niet meer eruit krijg en zij dus levend verbrand of ze verdrinkt en dat soort dingen

een tijdje terug was deze angst eindelijk wat minder maar nu ik weer zwanger ben heb ik het heftiger dan ooit :
de hele dag door bij alles wat ik hoor/zie speelt in mijn hoofd een filmpje af dat dat bij karlijn gebeurd
kan het niet van me af zetten
slaap snachts soms slecht omdat ik ineens angst heb dat er iets met haar aan de hand is
vanmiddag zat ik een prgramma op discovery te kijken over mannen die na krab visten op zee en er kwam storm dus veel golven
verder gebeurde er niks maar ik zag karlijn al in die golven vallen en weg was ze
heel akelig allemaal

herkent iemand van jullie dit of ben ik gewoon gek aan het worden?
weet me hier geen raad mee en durf het niet op het cb te vertellen of bij de huisarts
misschien dat ik het dinsdag aankaart bij de vk
ik zelf heb gedacht dat het eraan kon liggen aan het feit dat ik 2miskramen heb gehad en eigenlijk niet spontaan zwanger raken kon ( wat uiteindelijk 4 x gebeurd is ) en daarom angst heb mijn kindjes kwijt te raken
heb het nl ook van/over mijn kindje op komst dat ik die kwijtraak

hoop dat iemand het herkend

groetjes maurilla mamma van karlijn 4-3-08 en zwanger van wondertje 2
 
Hoi Maurilla,

Wat vervelend dat je dit soort dingen voelt.
Ik droom wel heel vaak over dingen die er kunnen gebeuren, gelukig heb ik dit niet zo erg in de "realiteit" zeg maar.

Heb je dit pas sinds je zwanger bent van jullie 2e wonder?
Dan denk ik dat het goed is om dit aan te kaarten bij de vk.
Als je dit daarvoor ook al had zou ik het wel even aankaarten bij de huisarts.

Wat vindt je partner er eigenlijk van?
Kan hij begrijpen dat je die angsten voelt en dat je van alles ziet gebeuren met Karlijn?

Wat in ieder geval belangrijk ik denk ik is om altijd voor ogen te houden of je angst reeël is of niet.
Vraag jezelf op het moment dat je Karlijn in het water ziet vallen af: "  is dit wel reeël of zie ik spoken?"
misschien krijg je dna al iets minder rust.

Ik kan me voorstellen dat het heel naar is en ook moeilijk om erover te praten, zorg er echter wel voor dat je eerlijk bent tegenover jezelf en anderen.

Succes en liefs Monica
 
hoi maurilla

ik denk dat elke moeder zo wel zn angsten heef.
waarom? omdat je kindje je alles is.
dat is je grootste angst, om je kind kwijt te raken.
toen ik op de middelbare school zat, droomde ik heel vaak dat mn ouders,broer en zusje een auto ongeluk kregen. iedereen opslag dood, en ik was alleen over.
dat was toen mijn grootste angst.

het is bij mij niet zo erg als bij jou, en eerlijk gezegd, zou ik toch even naar de huisars gaan.
waarscinlijk zal hij je doorsturen naar een specialist. daar kan je je angsten van je af praten,en die gene kan tips geven, hoe je ermee om kan gaan, zo datje minder angsti wordt.

heel veel serkte.

liefs, do
 
Ik begrijp je heel goed. Dat is niet gek als je 2 miskramen heb gehad.
Ik ben soms ook best wel angstig ik ben toevallig van het weekend 35 geworden en dan is mijn gedachte ik ben blij dat ik het mag worden mijn zus is op 33 jarige leeftijd overleden en mijn vader op 38 jarige leeftijd.
Zo hebben ze milton moeten reanimeren gelijk na de keizersnee en Shanice even wat erna dat mijn zus en vriend bij waren toen dachten ze echt dat ze er geweest was.
Ik ben er ook best wel angstig door geworden die dag dat ik Milton in de stad kwijt was nou man ik moest gewoon naar lucht happen.
Maar je moet proberen ook aan leuke dingen te denken makkelijk gezegd dan gedaan maar je moet proberen te genieten van je zwangerschap.
Vandaag of morgen kan er ook een vliegtuig op je dak storten en dan heb je alleen maar in angst geleefd omdat je daar maar alleen mee bezig ben. Er kan altijd iets gebeuren je kan erover nadenken maar je schiet er niks mee op.Denk eraan dat je een heel mooi kindje in je buik heb zitten en buiten je buik die jou heel hard nodig hebben .
sterkte ermee ik hoop dat je hier wat aan heb.
groetjes lisette
 
Ik ken het wel een beetje. Soms als ik te ver door denk zie ik ook de ergste dingen gebeuren met Zarah. Daar kan ik echt wakker van liggen soms. Ik zal het in mindere mate hebben als jij, maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Omdat je het zo erg hebt, zal ik het als ik jou was zéker bespreken met je vk, en evt ook je huisarts.
Sterkte ermee!
 


Hey meis
Het is heel herkenbaar, heb het zelf ook gehad.
Dus weet hoe je je voelt.
En nee je bent niet gek geworden maar je hebt wel hulp nodig.
Anders beland je hierna in een postnatale depressie.

Meteen aankaarten bij je huisarts echt waar meteen doen!!!.
Als je niet oppast wordt het alleen maar erger..

Veel succes



 
Hoi,

Ook ik heb angsten dat er wat gebeurd met mijn kinderen, zo ben ik zelf altijd erg bang dat iets verkeerd in de keel schiet, ik heb daar zelf altijd last van en ben 1x bijna gestikt toen ik net zwanger was van de middelste, toen de middelste  2 jaar terug een muntdropje had gekregen van mijn schoonzus en dat dus vast kwam te zitten in zijn luchtpijp is dat wel nog erger geworden en ben soms best panisch over eten!
Maar dat zijn momenten, wat jij omschrijft is wel heel erg heftig, je kan zo toch moeilijk van karlijn en je zwangerschap genieten, ik zou het ook even aankaarten bij je verloskundige of ha, dan kun je misschien geholpen worden hiermee, want dit is denk ik wel erg extreem!
Hoe reageerd je man erop?
Kijk er kan natuurlijk altijd iets gebeuren maar als je daar naar gaat leven is dat toch erg zwaar!

Succes Gr MJ
 
Hoi,

Die extreme angsten heb ik gehad toen ik net een jaar samen woonde met mijn vriend.
Zo erg zelfs dat ik hem de deur wees, zodat ik nooit die angsten mee zou hoeven maken.
Maar hij bleef
Ik ben ervoor in therapie gegaan. Had het ook echt nodig, bleek achteraf. Het wil echt niet zeggen dat je gek geworden ben, maar je moet dit wel een plaatsje gaan geven. Want anders heb jij maar ook je omgeving geen leven meer. Want dan wordt je overbezorgd en daarmee belemmer je de groei van je kindjes.

Ik snap je angst wel, ik heb het ook. Maar ik kan het nu van me af zetten. Het is niet realistisch. Als je je daarop focust durf je straks niets meer. En je kan nu eenmaal niet voorspellen wat de toekomst je brengt, hoe moeilijk ook.

Succes en sterkte

Reneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan