<p>Lieve meiden,</p><p>Ik wil gewoon even van mijzelf afschrijven. Afgelopen vrijdag was ik jarig, ik ben 31 geworden en normaal geniet ik er ieder jaar van om weer een jaar ouder te mogen worden. Echter dit jaar heb ik buikpijn ervan. Ik riep altijd ik wil jong moeder worden. Helaas liepen er dingen anders. Vorig jaar konden we er eindelijk voor gaan en is een zwangerschap ons helaas nog niet gegund. Dit voelt voor mij als falen. En heb het er laatste tijd steeds moeilijker mee. Zijn er meer meiden die het zo ervaren? <br /><br /></p><p>X</p>
Falen
- Onderwerp starter Wensmamma
- Startdatum
Hi Loetje!
ik kan deels met je meepraten. Nu ben ik zelf 26 maar m’n vriend is 30. Ook hij had voor zichzelf uitgestippeld om voor of op z’n 30e vader te worden. Wij zitten nu in ronde 14 en helaas is het ons nog niet gegunt. Het enigste wat ik je kan meegeven is te proberen om de leeftijd een beetje los te laten. Helaas heb je er weinig invloed op en het levert (bij ons dan) alleen maar stress op.
ik kan deels met je meepraten. Nu ben ik zelf 26 maar m’n vriend is 30. Ook hij had voor zichzelf uitgestippeld om voor of op z’n 30e vader te worden. Wij zitten nu in ronde 14 en helaas is het ons nog niet gegunt. Het enigste wat ik je kan meegeven is te proberen om de leeftijd een beetje los te laten. Helaas heb je er weinig invloed op en het levert (bij ons dan) alleen maar stress op.
Goedemorgen,
Ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben in Januari 31 geworden. Ik was toen moeder van 1 kindje en al bijna 2 jaar aan het proberen voor nummer 2. Ik had tegen die tijd al 2 miskramen achter de rug.
Je hoort zo vaak dat na je 30ste zwanger worden moeilijker wordt en ik had het er dus ook vreselijk moeilijk mee dat ik en maar steeds ouder werd en dat mijn lichaam steeds faalde in iets wat de eerste keer zonder problemen gelukt was.
En niet om het er nu in te wrijven maar hou hoop! Ineens in maart had ik een positieve test in mijn handen. Ik heb een week vol ongeloof rond gelopen omdat ik er van overtuigd was dat mijn lichaam het niet meer kon.
Nogmaals hou hoop! 31 is uiteindelijk helemaal nog niet zo oud! Kop op en er voor gaan
Ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben in Januari 31 geworden. Ik was toen moeder van 1 kindje en al bijna 2 jaar aan het proberen voor nummer 2. Ik had tegen die tijd al 2 miskramen achter de rug.
Je hoort zo vaak dat na je 30ste zwanger worden moeilijker wordt en ik had het er dus ook vreselijk moeilijk mee dat ik en maar steeds ouder werd en dat mijn lichaam steeds faalde in iets wat de eerste keer zonder problemen gelukt was.
En niet om het er nu in te wrijven maar hou hoop! Ineens in maart had ik een positieve test in mijn handen. Ik heb een week vol ongeloof rond gelopen omdat ik er van overtuigd was dat mijn lichaam het niet meer kon.
Nogmaals hou hoop! 31 is uiteindelijk helemaal nog niet zo oud! Kop op en er voor gaan
Een vriendin van mij was 34 bij de eerste en nu 36 bij de tweede. Een oud collega was zelfs 39 bij haar eerste. Leeftijd wil dus niet altijd iets zeggen.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer het een beetje los te laten. Mijn eigen ervaring (en van een vriendin) is dat het lukte toen we er wat rustiger onder waren.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer het een beetje los te laten. Mijn eigen ervaring (en van een vriendin) is dat het lukte toen we er wat rustiger onder waren.
Ik wilde ook graag jong moeder worden, maar het leven liep nu eenmaal anders. Uiteindelijk vorig jaar op mijn 38e moeder geworden na IUI en nu op mijn 39e spontaan zwanger van de tweede. 31 is in mijn ogen dus nog hartstikke jong. Ik heb een gesprek gehad met de gynaecoloog over risico's voor een tweede zwangerschap gezien mijn leeftijd en volgens haar was er totaal geen reden tot zorgen omdat het de eerste keer prima is gegaan. Natuurlijk had ik graag eerder kinderen gehad, maar om me heen zie ik steeds meer vrouwen die pas na hun 35e kinderen krijgen. Ik ken vier stellen die in een IVF traject zitten en die leeftijden lopen uiteen van 27 tot 40. Leeftijd zegt echt niet alles.
Ik ben zelf 29 en zwanger van de tweede, dus meepraten kan ik niet echt, maar ik weet wel dat ik de énige ben van mijn vriendengroep, allen 30+, die kinderen heeft. In mijn Zwangerschapscursus van de eerste zaten vrouwen van 28, 32, 36 en 39, allen zwanger van de eerste. Ik vind 31 dus helemaal niet oud. Ik snap wel dat dat zo kan voelen! Laat je niet gek maken door 'wat hoort'. Het leven is niet maakbaar. Ik hoop voor je dat je heel snel zwanger raakt 
Ook even een hart onder de riem steken, het is echt rot om je zo te voelen. Ik had altijd in mijn hoofd dat ik op mijn 27e moeder zou zijn. Toen ging mijn relatie uit omdat hij geen kinderen wilde. En toen ik de liefde van mijn leven ontmoette kreeg ik epilepsie waardoor ik ineens een heel ander leven kreeg met medicatie, stoppen met werken enz. Maar Hee, de aanhouder wint, vorig jaar werd ik na 22 maanden met 41 jaar de gelukkigste moeder van een heel mooi meisje. (Ik zou in september met IVF starten en werd in juli spontaan zwanger). Je bent 31, ik hoop niet dat je nog zo lang hoeft te wachten als ik. Maar hou hoop. Je mag je verdrietig voelen maar je hoeft maar 1 goed eitje te hebben en het is zover. Daar moet je je op focussen. Op wat er kan gebeuren, en ondertussen genieten van je lief en van falen is absoluut geen sprake. Ik wens jullie het allerbeste en hoop dat je snel een positieve test in handen hebt!
Lieve groet, susanne
Lieve groet, susanne