ff mijn ei kwijt

hoi nien

Helaas kan ik je niet echt helpen maar we hebben hetzelfde probleem,ook een zoontje van 7 weken die super onrustig is Sinsd 2 weken bakeren we hem in maar dat was even een succes maar nu zijn we weer terug bij af.Je wordt er hopeloos van Vooral de nachten zijn slopend.Het lijkt of hij nergens plezier in heeft .
Hij huilt in bad in bed in de box alleen vasthouden vind hij oke.Maar ook dan kan er geen lachje vanaf.
We gaan nu een afspraak maken bij een osteopaat misschien dat dat helpt.
Heel veel succes

Groetjes chantal
 
Hoi Nien,
In aansluiting op de andere reacties. Ik ben ook gaan inbakeren. Nog niet in officiële bakerdoeken, want daar raakte hij nog van in paniek, maar wel een katoenen lakentje strak om hem heen. Dan schrikt hij niet zo snel wakker van zwaaiende armen. Het duurde wel even voordat hij eraan gewend was. Bovendien heeft hij z'n armen snel los, maar het gaat om het idee.

Om op je vraag terug te komen: inderdaad doorgaan en doorzetten tot hij slaapt of in elk geval voldoende wegzakt dat je kan weglopen. Wel weer terugkomen als hij weer huilt. Kan ook na 10 minuten zijn. Het kan 2 uur duren, maar dat zal echt alleen in het begin zijn. Misschien wordt je wel verrast! En niet opgeven! Uiteindelijk gaat hij echt slapen. Ik heb gelezen van een baby waarbij het de eerste keer 136 keer nodig was hem op te pakken en terug te leggen. Dat moet je maar kunnen volhouden! Maar het was toch na 3 dagen over.

Ik begin op het moment dat hij moe wordt. Eerst zie je hem gapen. Dan ga ik op een rustige plek zitten met hem, in de slaapkamer met het licht uit, zodat hij minder prikkels krijgt. Zodra je z'n oogjes ziet dichtzakken kun je beginnen. Het is een proces (komt je vast bekend voor) van: oogjes vallen dicht en schieten weer open. ((Als de armpjes daarbij mee naar buiten schieten is inbakeren een goed idee. Wel even informatie verzamelen, want het kan niet altijd.)) Daarna zakken z'n oogjes weer dicht. Zodra dit proces begint kun je beginnen. Misschien begint hij de eerste keer al te huilen als hij pas 10 cm van je lichaam is en nog niet eens in z'n bedje ligt, dan hou je hem nog lekker vast, maar je komt echt steeds een stapje verder. Je kunt hem uiteindelijk echt als je oogjes nog open zijn in bed leggen.

Het klinkt net of ik er alles van weet, maar ik ben ook nog maar pas begonnen. Gisteren had Niels zo lekker en lang geslapen in z'n eigen bedje en ik kon hem zo makkelijk terugleggen, dat ik dacht dat het helemaal was gelukt! Zul je net zien: vannacht voor het eerst heeft hij niet geslapen. Om 2 uur wakker: eten geven. Boer kwam niet en zat hem erg dwars. Dus uur rondgelopen en elke keer huilen in bed. Soms meteen, soms na 5 minuten. Het is me niet gelukt hem terug te leggen: hij had krampjes en dan gaat hij echt steeds huilen. Om 5 uur weer eten. Uiteindelijk heb ik hem, juist niet de bedoeling, bij ons in bed genomen en zo vastgehouden. Daar heeft hij vanaf 6:30 uur geslapen tot 9 uur. Je snapt dat ik vandaag doodop ben! Maar we zetten door. Veel succes en geduld! Laat je weten of het werkt?
Groetjes,
Machteld
 
Hoi,
Ik voel zelf gelijk de wanhoop weer in me opkomen als ik jouw verhaal lees. Ik heb een zoon van 7 maanden en die heeft ook 3 maanden gehuild. Mensen onderschatten vaak hoe slopend het voor je is, hoor! Een altijd huilende baby is echt ingrijpend en vermoeiend voor je. Ik ben zelf ook heel lang moe, moe en nog eens moe geweest, en eigenlijk nog wel veel te veel voor m'n doen. Ik heb een keizersnee gehad en daarna onwijs veel bloedverlies. Dus net als jij, moeite om bij te komen.
Mijn zoon heeft nu naar mijn idee last van tandjes, dus... huilen, huilen, huilen! Deze dagen ben ik zelf dus ook echt geen cent waard. Ik ga er kapot aan. Ik ben door die eerste 3 maanden gewoon zó afgeknapt, dat ik nu bij het minste of geringste huilen al in paniek raak. Ik kan er gewoon niet meer tegen, dat huilen.
Bij ons heeft echter ook het inbakeren geholpen. Ik doe het nog steeds zelfs! En met veel succes. Ik zou nu op dit moment niet kunnen voorzien wanneer hij er eindelijk eens vanaf komt, maar dat maakt me niet uit ook. Het bevalt ons heerlijk. Doordat zijn lichaam rust opgedrongen kreeg, werd hij ook in zijn hoofd rustiger en ging hij heerlijk slapen. Verder speelde bij hem de koemelkallergie een grote rol. Dat werd na 3 maanden tobben ook eindelijk duidelijk. Maar ja, dat hoeft in jouw geval dus niet zo te zijn, maar dat inbakeren kan ik echt aanraden.
En neem zelf af en toe eens afstand. Ik werd soms zo gek, dan belde ik m'n moeder of ze asjeblieft op de kleine wilde komen passen. Dan kon ik eens even in m'n eentje boodschappen doen of naar een vriendin. Je moet echt afleiding zoeken, want je wordt op een gegeven moment gewoon helemaal geflipt! Dat is echt niet gek hoor. Je moet ook om jezelf denken.
Héél veel sterkte... Ik weet hoe het voelt. En je hoeft je ook niet groot te houden, want dit is echt heel erg. Daar moet je gewoon eerlijk in zijn, want mensen hebben dat gewoon niet door. (Want... alle kinderen huilen wel eens, hoor! Word je daar ook altijd zo blij van? Dus niet, he?)
Zet 'm op!
Groetjes, Lies
 
Kan me helemaal in de verhalen indenken. Mijn dochter huilde ook heel veel, ik zat zelf al niet lekker in mijn vel en we kwamen in een vicueze cirkel terrecht. Af en toe alleen weggaan moet je echt doen , al vind je dat moeilijk. Je kind merkt het aan je als je er niet meer tegen kan en dan wordt het alleen maar erger!!
Ik deed op aanraden van het consultatiebureau haar in bed zodra ze in haar ogen wreef. Ik liet haar 10 minuten huilen in haar bedje in een donkere kamer, lukte het dan niet dan er weer uit en als ze rustig was weer proberen en weer 10 miuten laten huilen. Dit werkte voor ons, 10 minuten lijken heel lang, dus wel op de klok letten!!
Sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan