A
Anoniem
Guest
Hoi mama's,
Geweldig hoe hier toch met elkaar wordt omgegaan!!
Hoe er gesproken en gesteunt wordt.
De traan en de lach ligt hier wel héél dicht bij elkaar...
En dat is nou het mooie van de mens..
Ieder beleefd de dingen op zijn eigen manier met de daarbij horende emotie.
Je merkt dat als mensen zich "thuis" voelen in hun omgeving je versteld staat met wat ze bezig houd of hoe men denkt en voelt. Jammer dat het in deze grote wereld te weinig gebeurd.. Het maakt je nu eenmaal kwetsbaar en er zijn helaas genoeg mensen die zich erg vermaken om die kwetsbaarheid te misbruiken.
Wat je zegt, en wat ik al vaker heb aangegeven, ik vind het ontzettend mooi dat men zich hier durft te laten gaan. Het kleine beetje bescherming van het "onbekend"zijn speelt er ook een rol bij. Maaaaar,.. je ziet dat we door al die maanden steeds ietsjes meer naar elkaar zijn gegroeit, en dat is toch wel apart..
Maar je ziet ook; ieder "huisje" heeft zijn kruisje..
Fijn dat we hier elkaar hebben!!
Esmé mv Kay