Hoi.
Ik vind ook dat de relatie tussen de vader van mijn kind en mij buiten de relatie tussen het kind en haar vader staat, hoe erge ruzie we ook hebben, ik ivnd het belangrijk dat die kleine wel de kans krijgt haar vader te zien, het in ieder geval een kans te geven, het is inderdaad niet leuk voor een kleintje om in zo'n situatie te zitten, maar het werkt gewoon niet tussen hem en mij, we zijn gewoon te jong bij elkaar gekomen en familie heeft er ook niet echt bij geholpen van zijn kant. Ik wil wel proberen zoveel mogelijk zijn moeder op afstand te houden maar dat komt doorwat er allemaal is gebeurd.
En wat ik bedoelde met wisselende stemmingen van de vader is juist in het begin steunde hij me erg en toen we samen moeste beslissen om het wel of niet te houden dat ik soms in huilen uitbarstte heeft ie me geholpen. Maar toen hij hoorde dat het toch mijn achternaam kreeg heb ik ongeveer een maan niets van hem gehoord toen ik het hem vertelde wilde hij niets meer met mij of het kind te maken hebben en ook niet erkennen, na die maand is hij toch teruggekrabbeld gelukkig en zei ik wil het kind wel erkennen dat kan ik zo'n kleintje niet aan doen. Maar ik wil ook graag samen haar naam bedenken en niet alles van mij af laten hangen ik ben niet de enige die een kind krijgt, en soms krijg ik zo'n alntwoord als ik iets aan hem vertel dat ze getrapt heeft of van de verloskundige of andere ideeen, van je doet maar, en daar heb ik erg moeite mee, daarom vertrouw ik hem dus ook niet het gezamelijk ouderlijk gezag toe, hij is ook jong maar ik vind als je een kind krijgt dan moet je er ook voorgaan en niet alleen maar aan jezelf denken, want zo komt het over. Ik wil hem er graag in betrekken, maar wil hij dat zelf wel? Hij zegt ook dat hij zoiets heeft van jij hebt mij nu al zoveel ontnomen ik moest telkens in beslissingen/keuzes jou toekomen ik zie het allemaal wel.
Ik ben juist bang als ik naar de gemeente ga met de vraag hoe zit dat met bijstand als ik zoveel ga werken dat ze zeggen je kunt toch ook drie dagen gaan werken ipv twee, dan verdien je genoeg om uit de bijstand te komen. Maar goed ik trek dat niet zoveel denk ik met zo'n hummeltje, en ik kan op dit moment de advocaat niet betalen, heb dus een verklaring van omvermogen gehaald bij de gemeente en bij de advocaat een lijstje gezien waarop uitkomt dat mijn eigen bijdrage nu met dit inkomen rond de 575 euro zou zijn, en als die kleine er is is dat onder de 90 euro daarom wil ik het liefst ermee wachten, maar dan moet ik dus nog wel tien weken in spanning leven, ik wil erg graag zoveel mogelijk uit mijn ex persen tot alimentatie, Kom nu dus uit op iets meer als 200, maar weet niet of dat bruto of netto is en ik weet ook niet wat het precies is als we kijken wat er nodig is want dit klinkt wel erg veel, denk eerder aan 150 of zo. Ik kan er wel naar vragen telefonisch maar denk dat dat niet zo opschiet want dan moet ik alsnog een extra bedrag betalen en heb het geld nu juist hard nodig, ook omdat ik hopelijk liefst morgen nog een huisje moet hebben waar ik mijn kind kan laten opgroeien, zit nu nog op kamers bij mensen in waar ik snel uit moet.
Miep hoop dat je met deze kleine en deze man erg gelukkig wordt, zoals ik jou verhaal hoor moet dat ook niet gemakkelijk zijn. Lijkt me best een fijn geveol dat die jongens ook meer vertrouwen in jou krijgen.
Groetjes
