Frustratie en onbegrip

@anneee: de babykamer is helemaal klaar, gelukkig wel. Wel doordat ik alles aangepakt heb, en ik denk zelfs dat als de baby nu geboren wordt hij geen flauw idee heeft waar alles te vinden is. Ik vroeg hem ook: moet ik je niet even wegwijs maken in de kamer ? Ik denk niet dat ik vlak na een bevalling zin heb om je uit te leggen waar je alles kan vinden en wat je er mee moet doen. Maarja... dat is zijn probleem dan maar hoor. Ik heb op een paar informatie avonden al contact gehad met andere zwangeren, dus wat contact heb ik al wel :) 
Ik ga maar proberen diep in uit te ademen ofzo omdat ik weet dat er een einddatum aan zal zitten. 
 
@superjuffie: haha fijn is dat! Wij hebben allebei ook een redelijk drukke baan, ik ben echter al heel wat weken thuis omdat mijn werk met zwanger zijn niet te combineren viel. Mijn man werkt echter nog 10x harder op het moment dan normaal door personeelstekorten, dus ik zie hem dat ook wel doen, vragen of hij moet komen als ik in het ziekenhuis lig haha. 
 
Ik denk dat veel vrouwen hier laat van hebben 
en door de hormonen 
en inderaaad door de obstakels en verantwoordelijk van de baby en ja dan komen er meer aandacht punten of discussie 
 
mAr die combi is niet zo lekker
 
meeatal kunnen wij vrouwen t wel relativeren maar wij ervaren t toch anders omdat wij de baby dragen(wat emotioneel ook zwaar is!) 
 
nou veel succes, ik begrijp je helemaal en hopelijk lukt t van je af te schrijven en de adviezen hierbij een beetje gesteund! 
 
Komt goed, baby is coming :) .. 
 
Heel herkenbaar dit allemaal. Zelf heb ik een man waar vooral veel onbegrip is. Onbegrip voor m'n hormonen als ik ergens emotioneel op reageer. Ik heb een korter lontje dan normaal, dat hoort er helaas bij, maar hij zegt dan 'je bent verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Je kan niet de hormonen de schuld geven.' Daardoor voel ik me vaak onbegrepen. Vaak gaat het goed, maar als ik heftig reageer op hem, dan doet hij nog een schepje er bovenop door te gaan schreeuwen en er heel erg tegenin te gaan. Daardoor escaleert het soms. Net als vandaag. Het is zo geëscaleerd dat er met servies werd gegooid en ik gewoon bang was dat hij me iets aan zou doen. Ik trek dit echt niet meer en maak me dan zorgen om mn kindje. Normaal gesproken is hij erg lief voor me, maar hij kan zo omslaan en een kort lontje hebben. Dat botst dan ontzettend als ik zelf ook licht ontvlambaar ben. M'n mond houden is het beste wat ik dan kan doen, maar het lukt me gewoon niet. Lopen jullie hier ook tegenaan? En hoe gaan jullie daarmee om?
 
Oef emsie, dat is wel heftig.. Mijn man weet dat ie nu wat vaker op zijn tong moet bijten. Wel vervelend dat jouw man weinig begrip heeft voor jouw kortere lontje. Wellicht iets om bij de verloskundige ter sprake te brengen als zij met de controle vraagt hoe het gaat. Dat is een moment om aan te geven dat je vaker een kort lontje hebt en dat dat soms tot toestanden thuis leidt. Vraag of ze tips heeft. Hopelijk vertelt de vk dan dat jij er niks aan kan doen dat je nu anders doet en neemt je man het van de deskundige wel aan! Buiten dat kan ik weinig verzinnen..
 
@Stephw
Dat is een goed idee, dank je wel! Over 2 weken heb ik weer een afspraak met de vk. Dan ga ik het zeker aangeven en om tips vragen.
Voor nu moet ik maar even proberen wat vaker op m'n tong te bijten. Maar lastig dat dat is, haha.
Dank voor je tip! 
 
 
@emsie: voor mij helpt het vooral om hem er maar aan te blijven herinneren dat ik ook best een zware taak aan hrt volbrengen ben. Ik blijf maar praten met hem en uitleggen hoe ik me voel en waardoor dat komt enzovoort.. dat is de enige manier om de gemoederen een beetje kalm te houden. 
Bij mij gaat het de laatste dagen stukken.beter gelukkig. Vorige week weer eens een goed gesprek gehad nadat ik degene was die smeet met servies ( was gelukkig oud en lelijk en stiekem wilde ik al heel lang een reden om het stuk te maken) en dat heeft wel weer even geholpen. Hij heeft een klusjeslijst voor zichzelf gemaakt, die vervolgens in 1 dag bijna afgewerkt, de dingen die niet gedaan zijn stonden ool niet als prioriteit. Nu weer wat rust gelukkig
 
 
Terug
Bovenaan