Lieve ouders van nu Ik zit met een dilemma en benieuwd of andere ouders hier ook tegenaan lopen en of jullie tips hebben. Het zit namelijk zo:
Ik heb een vriendschap die mij enorm dierbaar is. Wij kennen elkaar al sinds de studie (hebben dezelfde HBO afgerond) en hebben ook ongeveer rond dezelfde tijd ons eerste kind gekregen.
Toen zij zwanger was van haar oudste dochter werd het al snel besloten dat zij zou gaan stoppen met werken totdat haar jongste (inmiddels 2 kindjes) naar school zou gaan. Haar man kon tenslotte met zijn ambities niet minder gaan werken en 3 dagen KDV zagen ze niet zitten. Beide stonden achter deze beslissing. Ik (op basis van hoe ik haar kende) was enorm verbaasd en heb mijn tong verbeten omdat ik hier wel zo mijn ideeën over had. Maar discussie was zeker niet mogelijk en omdat ik de vriendschap koester wilde ik dit niet tussen ons in laten komen. Ikzelf werk 4 dagen en mijn partner ook. En ja dat is af en toe pittig met 2 kids maar gedeelde smart zullen we maar zeggen Los van mijn eigen ideeën hierover maakte ik me wel zorgen over het lange termijn effect voor haar, x jaar uit de arbeidsmarkt zijn en dan herintreden is gewoon erg lastig. Maar ze was er vrij stellig in dat dit haar niet tegen zou houden.
Nu zijn we 6 jaar verder en is de jongste inmiddels naar school. Van werken komt het niet maar want “wie wil mij nu nog hebben” én “we zijn nu al helemaal zo op ingericht” én “Voor mijn kinderen is het fijn dat ik er altijd ben”. Haar woorden, niet de mijne Mijn gevoelens over het fulltime moederschap vs. betaald werken heb ik inmiddels geparkeerd (haar keuze tenslotte). Maar ik zou graag het gesprek aangaan wat betreft de financiële gevolgen en haar positie t.o.v haar partner mocht het onverhoopt misgaan. Als ze nu uit elkaar zouden gaan is zij compleet afhankelijk van zijn goodwill.
Mijn vragen:
Hoe kan ik het het beste het gesprek hierover aangaan of is het absoluut een no go om hierover te beginnen?
Hoe doen andere fulltime moeders dit? Nog tips over hoe je dit goed voor jezelf kan regelen?
Lang verhaal! Ben benieuwd
Ik heb een vriendschap die mij enorm dierbaar is. Wij kennen elkaar al sinds de studie (hebben dezelfde HBO afgerond) en hebben ook ongeveer rond dezelfde tijd ons eerste kind gekregen.
Toen zij zwanger was van haar oudste dochter werd het al snel besloten dat zij zou gaan stoppen met werken totdat haar jongste (inmiddels 2 kindjes) naar school zou gaan. Haar man kon tenslotte met zijn ambities niet minder gaan werken en 3 dagen KDV zagen ze niet zitten. Beide stonden achter deze beslissing. Ik (op basis van hoe ik haar kende) was enorm verbaasd en heb mijn tong verbeten omdat ik hier wel zo mijn ideeën over had. Maar discussie was zeker niet mogelijk en omdat ik de vriendschap koester wilde ik dit niet tussen ons in laten komen. Ikzelf werk 4 dagen en mijn partner ook. En ja dat is af en toe pittig met 2 kids maar gedeelde smart zullen we maar zeggen Los van mijn eigen ideeën hierover maakte ik me wel zorgen over het lange termijn effect voor haar, x jaar uit de arbeidsmarkt zijn en dan herintreden is gewoon erg lastig. Maar ze was er vrij stellig in dat dit haar niet tegen zou houden.
Nu zijn we 6 jaar verder en is de jongste inmiddels naar school. Van werken komt het niet maar want “wie wil mij nu nog hebben” én “we zijn nu al helemaal zo op ingericht” én “Voor mijn kinderen is het fijn dat ik er altijd ben”. Haar woorden, niet de mijne Mijn gevoelens over het fulltime moederschap vs. betaald werken heb ik inmiddels geparkeerd (haar keuze tenslotte). Maar ik zou graag het gesprek aangaan wat betreft de financiële gevolgen en haar positie t.o.v haar partner mocht het onverhoopt misgaan. Als ze nu uit elkaar zouden gaan is zij compleet afhankelijk van zijn goodwill.
Mijn vragen:
Hoe kan ik het het beste het gesprek hierover aangaan of is het absoluut een no go om hierover te beginnen?
Hoe doen andere fulltime moeders dit? Nog tips over hoe je dit goed voor jezelf kan regelen?
Lang verhaal! Ben benieuwd