Hi!
Zoals je in de titel leest zijn mijn man en ik toe om te proberen voor een 2e kindje. Mijn dochter is nu goed 1,5 jaar en tijdens haar zwangerschap had ik achteraf gezien een HG zwangerschap. Continu misselijk, regelmatig overgeven ook. midden in de nacht. Geen water kunnen drinken want daarna over moeten geven. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast kan ik niet zo goed met deze hormonen omgaan ben ik achtergekomen. Het wordt ook dankzij de HG vrij donker in mijn hoofd. Terwijl ik van mijzelf vrij positief in het leven sta en veel kan hebben.
Je ziet te bui al hangen. Ik vindt het doodeng om zwanger te raken, terwijl ik ontzettend graag een tweede kindje zou willen. Eigenlijk krijg ik er al stress van als ik erover nadenk dat ik 9 maanden beroerd ga zijn. Natuurlijk is dat niet voor 100% zeker, maar goed 80% krijgt het bij de volgende zwangerschap ook. Zijn er meer dames die dit herkennen en hoe gingen jullie hier mee om? Gisteren even mijn hart gelucht bij mijn lieve man, maarja die zegt ook als je het echt niet wilt dan moeten we het niet doen. Alleen ik wil wel een kindje maar geen zwangerschap. Hij trouwens ook haha
Volgen jullie het nog? haha Iemand tips om dit te handelen of met herkenning? Het voelt nogal eenzaam als je het ongelooflijk klote vindt om zwanger te zijn en er tegenop ziet. Het zou toch iets overwegend leuks moeten zijn...
Iedereen snapt wel dat je niet nog een keer zo zwanger wilt zijn, maarja voor een kindje zal ik toch zwanger moeten raken.
Zoals je in de titel leest zijn mijn man en ik toe om te proberen voor een 2e kindje. Mijn dochter is nu goed 1,5 jaar en tijdens haar zwangerschap had ik achteraf gezien een HG zwangerschap. Continu misselijk, regelmatig overgeven ook. midden in de nacht. Geen water kunnen drinken want daarna over moeten geven. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast kan ik niet zo goed met deze hormonen omgaan ben ik achtergekomen. Het wordt ook dankzij de HG vrij donker in mijn hoofd. Terwijl ik van mijzelf vrij positief in het leven sta en veel kan hebben.
Je ziet te bui al hangen. Ik vindt het doodeng om zwanger te raken, terwijl ik ontzettend graag een tweede kindje zou willen. Eigenlijk krijg ik er al stress van als ik erover nadenk dat ik 9 maanden beroerd ga zijn. Natuurlijk is dat niet voor 100% zeker, maar goed 80% krijgt het bij de volgende zwangerschap ook. Zijn er meer dames die dit herkennen en hoe gingen jullie hier mee om? Gisteren even mijn hart gelucht bij mijn lieve man, maarja die zegt ook als je het echt niet wilt dan moeten we het niet doen. Alleen ik wil wel een kindje maar geen zwangerschap. Hij trouwens ook haha
Volgen jullie het nog? haha Iemand tips om dit te handelen of met herkenning? Het voelt nogal eenzaam als je het ongelooflijk klote vindt om zwanger te zijn en er tegenop ziet. Het zou toch iets overwegend leuks moeten zijn...
Iedereen snapt wel dat je niet nog een keer zo zwanger wilt zijn, maarja voor een kindje zal ik toch zwanger moeten raken.