Gedrag naaste familie

<p>Hoi allemaal, Ik ben nu 18 weken zwanger en stoor me al een aantal weken aan het gedrag van mijn naaste familieleden; ouders, schoonouders, en zus.  Iedereen was dolblij want het is het eerste kleinkind en nichtje/neefje (weet het geslacht nog niet). Leuke reacties dus maar uit enthousiasme duiken ze er allemaal bovenop. Van alle kanten worden (tweedehands) spullen verzameld, en aangekondigd wanneer er opgepast gaat worden etc. Ik vind het aan de ene kant wel mooi dat we zelf niet heel veel spullen hoeven te kopen want ik ben altijd bezig met duurzaamheid dus vind het ook wel mooi dat we niet alles nieuw hoeven aan te schaffen. En natuurlijk zijn de blije reacties fijn. Maar aan de andere kant voelt de baby soms meer als kleinkind dan als mijn eigen kind en is het alsof we bijna de kans niet hebben te ontdekken wat we zélf graag willen. We krijgen ook spullen die ik helemaal niet mooi vind; mijn vader kocht bijvoorbeeld een heel assortiment aan kleertjes met zijn provincie erop waar hij erg trots op is maar waar ik niet zo veel mee heb. Ik ben ook bang dat dit zich zal doorzetten als de kleine eenmaal geboren is, oftewel dat er continu oma’s en opa’s op de stoep staan en ik zelf controle kwijtraak over tijd die ik met het kindje doorbreng. Ik ben erg benieuwd of iemand dit herkent, ik probeer het te accepteren want ik snap dat de bedoelingen erg goed zijn maar het zit me dwars en ik vind het lastig er iets van te zeggen. Mijn partner is er een stuk meer ontspannen over en begrijpt me wel maar zit er zelf niet zo mee. Groetjes</p>
 
Hoi hoi,
Een herkenbare situatie. Ons kindje is, aan mijn kant, ook het eerste kleinkind. Iedereen in de gloria.

Maar wat je schrijft is denk ik precies wat je in een open en niet oordelend gesprek zou kunnen zeggen: je bent mega blij met alle blije, enthousiaste reacties. Daar tegenover vind je het ook heel belangrijk (en TERECHT!) dat jullie/zelf uitvinden/uitvindt wat jullie/je belangrijk vinden/vindt en dat je daar wat meer ruimte voor nodig hebt. Dat je alle input en cadeaus oprecht apperecieert, maar ook niet uit het oog wilt verliezen wie jij als moeder wilt zijn en jullie als ouderpaar.

Ik ben dit gesprek aangegaan. En ja, het was moeilijk en er hebben tranen gevloeid. Maar men begreep het wel. Hierdoor durf ik meer op mijn strepen te staan (niet aanvallend o.i.d., maar meer: "he, dank voor het aanbod. We denken erover na. We hebben nog geen definitief plan voor de opvang," bijvoorveeld) en respecteren zij mijn/onze ruimte beter.

Hopelijk heb je er iets aan! Zet in ieder geval jezelf en jouw/jullie behoeften niet opzij t.b.v. de pre-baby-pret van de ander. Zij worden grootouders/tante. Maar jullie worden in de eerste plaats ouders!

 
?Haha heel herkenbaar! Super lief en goed bedoeld, maar op een gegeven moment had ik het gevoel dat mijn huis een soort van dump plaats werd voor tweedehands babyspullen. Mijn zolder stond vol met 5 verschillende wipstoeltjes, meerdere traphekjes, versleten fietsen en stepjes en heel veel incompleet speelgoed. Enkele handige "zo goed als nieuw" spullen van vriendinnen was ik wel blij mee.
Bij mijn huidige zwangerschap heb ik al gelijk aangegeven aan mijn omgeving dat ik het enorm waardeer dat je me willen helpen, maar dat ik niet meer alle spullen aanneem. Voordat je het weet ben je er niet aan toegekomen je kindje dat leuke rompertje die je zelf met alle liefde hebt gekocht aan te doen omdat je eerst alle gegeven spullen moet gebruiken bij al het bezoek dat komt. Ik heb een verlanglijstje op Bol.com aangemaakt die ik in de familie app gooi als ik 30 weken zwanger ben, zodat zij zelf kunnen kiezen waar ze aan willen bijdragen. 
Heel veel succes daar. Laat je vooral niet gek maken en geef op tijd je grenzen aan. Als ze die niet accepteren dan is het hun probleem als ze straks teleurgesteld zijn als jullie beslissen geen gebruik te maken van hun goede bedoelingen. 
 
Herkenbaar, en het wordt niet per se beter na de bevalling. Mijn ouders en schoonouders kopen of maken ook te pas en te onpas vanalles voor de kleine, en hoewel ik het fijn vind dat ik niet zelf alles hoef te kopen/regelen, heeft onze kleine (inmiddels 14 maanden) nu dus 3 driewielers, 3 loopwagens (die we zelf vanwege zorgen om z'n heupjes juist per se niet wilden gebruiken), 4 campingbedjes, 3x hetzelfde boekje van Dikkie Dik op de boerderij en 5 stapeltorens met van die bakjes (wel allemaal verschillende soorten, haha), gezien ze ook niet onderling met elkaar afstemmen wie wat koopt en of wij daar wel op zitten te wachten. 
Het gebeurt allemaal uit enthousiasme natuurlijk, maar soms kan ik me er ook wel aan storen. Hier hielp het in elk geval een beetje om dan maar gewoon een wensenlijstje op te stellen, zodat we eerst zelf dingen uit kunnen zoeken (en evt voorwaarden op kunnen stellen aan waar iets aan moet voldoen (bijvoorbeeld boekenreeksen die je leuk vind, of van welke maten kleding je nog wel een paar setjes extra kan gebruiken)) en dat aan hen te communiceren (en niet iedereen dezelfde lijst te geven, of dat in een groeps-app o.i.d. te delen zodat ze dan weten dat ze onderling af kunnen stemmen wie wat regelt). Sindsdien gaat het hier beter, maar sommige dingen schieten er tussendoor, vooral als ze een keer naar een kringloop zijn geweest en die half leeggeplunderd hebben, haha, dan kopen ze nogal eens dingen in een opwelling zonder rekening te houden met lijstjes of te vragen of wij er wel op zitten te wachten.

Het platlopen van het huis is hier niet zo'n issue, maar dat ligt denk ik aan de reisafstand (ruim anderhalf uur naar de dichtstbijzijnde familie en alle opa's en oma's werken full time), maar ik zou zeker afspraken maken over wanneer wie langs mag komen (en dat hoef je nu nog niet helemaal dicht te timmeren, maar zeker als je ze wilt inzetten als oppas willen zij natuurlijk ook duidelijkheid voor het zover is, en bovendien handig bij het regelen van evt dagen kinderopvang op een kinderdagverblijf.
 
Ik heb dat ook wel gemerkt. Maar als ik het zo lees, dan ben ik wat directer geweest. Ik heb dus niet alles maar aangenomen. Gewoom van veel dingen gezegd: dankjewel dat je aan ons denkt, maar.... Die hebben we al, of we wilden er eigenlijk zoeen kopen omdat blabla, we gaan er nog even over nadenken. Dat soort uitspraken. Soms krijg je dan een beetje discussie. Vooral van opas en omas hoor je dan 'nou jullie zijn er ook prima groot mee geworden hoor!' Maar dan vertelde ik dat ik niet af wil doen aan hen ervaring en keuzes, dat die prima zijn geweest, maar dat ik net als hen de kans wil hebben om mijn eigen hart te volgen. 
Het scheelt dat ik meestal een heel duidelijk beeld heb van hoe ik het wil. Niet altijd een voordeel, maar hier zeker. 
Ook met dingen als oppassen of logeren ofzo zeg ik niet overal ja op. Beide omas hebben het vaak over: als jullie dan op vakantie willen en ze komt een weekje hier logeren... Ehh nee dan gaat ze mee. Voorlopig logeert ze nergens zonder mij. Ben ik ook niet aan toe nog. En ik zie ook beide omas niet fit genoeg zijn om zelfs maar een dag op te passen. Dan zeg ik vaak iets als: haha ja, dat zien we dan wel.
 
Klinkt herkenbaar. Langs mijn kant is het bij ons ook het eerste kleinkind en vooral mijn tweelingzus, die zelf nog geen kindjes heeft, gaat er echt heel erg hard in op. Mijn ouders zijn ook helemaal in de wolken. Ik heb hen laten weten dat we op tijd en stond wel zullen zeggen wat we nog nodig hebben, zodat ze niet zomaar met allerlei onbruikbare rommel aan de deur zouden staan ?. In België wordt vaak gewerkt met een geboortelijst die je in een winkel of online kan leggen en waaruit ze dan een cadeau kunnen kiezen. Beetje zoals de bol.com-lijst. Qua oppassen zeg ik steeds dat we een lijstje met babysitters zullen aanleggen en dat we hen er wel bovenaan op zullen zetten als we iemand nodig hebben. Mijn ouders wilden graag 1 dag per week de kleine opvangen en daar hebben we dus woensdagnamiddag mee afgesproken. Te veel is ook niet goed lijkt me. Je hebt hen misschien nog nodig voor opvang wanneer de kleine ziek is en je zelf moet werken. Wanneer ik bezig ben met inrichting van de babykamer of dergelijke, betrek ik hen er ook wel wat bij door af en toe eens een fotootje te sturen of dergelijke en dat appreciëren ze ook enorm. We hadden van de broer van mijn man heel veel babykleertjes gekregen die gesorteerd moesten worden en daar heb ik ook mijn zus mee ingeschakeld om te helpen. Zij blij, ik blij met de hulp en ze zag meteen dat ze zelf niet zoveel meteen hoeft te kopen als cadeau. Op die manier probeer ik ze dus wat te betrekken bij het hele babygebeuren. Wanneer de baby geboren is, heb ik al heel duidelijk gezegd dat ze steeds even moeten bellen of een berichtje sturen om te vragen of het ok is om langs te komen. Soms wil je natuurlijk gewoon even rust of heb je al ander bezoek gepland en dan komt het gewoon niet uit.
Langs de kant van mijn man wordt het bij ons het eerste meisje nadat mijn schoonouders zelf 3 zonen en al 2 kleinzonen hebben dus ook daar is het enthousiasme nu zeker niet minder. We hebben al een hoop babyspullen gekregen van de 2 jongens die nu al kleuter zijn. Daar hebben we zelf ook wel duidelijk aangegeven wat we willen en wat niet om niet overladen te worden en zelf nog keuzes te kunnen maken in vb. speeltapijten, mobieltjes, parkbekleding enzovoort. Nu we ook van andere kanten aanbiedingen krijgen van spullen die ze niet meer nodig hebben, laten we heel duidelijk weten wat we al hebben en wat we nog zouden kunnen gebruiken. Ik had laatst ook laten vallen dat ik absoluut geen fan ben van alles dat roos is en/of glittert om zo ook niet te veel kleertjes te krijgen die ik niet mooi vind ?. Ik denk dat het een kwestie is van duidelijk je grenzen aan te geven op een vriendelijke manier om zo het overzicht te bewaren. En zij hebben zich dan maar aan te passen aan hoe jullie het willen doen en aanpakken.
 
Toen wij bezig waren met het bekend maken er van kreeg ik een appje met "ik vind dat je het Debby ook moet vertellen, ze kan wel leuk nieuws gebruiken". Gelijk de kop in gedrukt en gezegd dat het aan ons is wanneer wij het vertellen. Later kreeg ik weer goed bedoelde advies dat ik met onze hond weer in training zal moeten omdat hij de de bloemen kapot had gemaakt. Ook dit gelijk de kop in gedrukt. Dan ben ik maar e en geen lieve schoondochter ?. Ik heb geen zin aan bemoeienis of wat dan ook en ga hier ook duidelijk in zijn hoe vervelend ook. Het is nu weer rustig gelukkig.
 
Als je relatie met je ouders en zus goed is zou ik gewoon aangeven dat je het allemaal heel lief vind maar zelf bepaalde spulletjes wil uitzoeken. Zolang je niets zegt en het aanneemt denken ze dat ze jou er blij mee maken. Stel anders een lijstje samen met spulletjes die je leuk vind om te krijgen en deel die als je ouders heel graag iets willen kopen.
Mijn ouders passen een dag in de week op. Regelmatig worden m’n kinderen ook wel verwend met speelgoed, maar die mogen ze mooi bij hun thuis bewaren. ?
 
Terug
Bovenaan