<p>Hoi allemaal, Ik ben nu 18 weken zwanger en stoor me al een aantal weken aan het gedrag van mijn naaste familieleden; ouders, schoonouders, en zus. Iedereen was dolblij want het is het eerste kleinkind en nichtje/neefje (weet het geslacht nog niet). Leuke reacties dus maar uit enthousiasme duiken ze er allemaal bovenop. Van alle kanten worden (tweedehands) spullen verzameld, en aangekondigd wanneer er opgepast gaat worden etc. Ik vind het aan de ene kant wel mooi dat we zelf niet heel veel spullen hoeven te kopen want ik ben altijd bezig met duurzaamheid dus vind het ook wel mooi dat we niet alles nieuw hoeven aan te schaffen. En natuurlijk zijn de blije reacties fijn. Maar aan de andere kant voelt de baby soms meer als kleinkind dan als mijn eigen kind en is het alsof we bijna de kans niet hebben te ontdekken wat we zélf graag willen. We krijgen ook spullen die ik helemaal niet mooi vind; mijn vader kocht bijvoorbeeld een heel assortiment aan kleertjes met zijn provincie erop waar hij erg trots op is maar waar ik niet zo veel mee heb. Ik ben ook bang dat dit zich zal doorzetten als de kleine eenmaal geboren is, oftewel dat er continu oma’s en opa’s op de stoep staan en ik zelf controle kwijtraak over tijd die ik met het kindje doorbreng. Ik ben erg benieuwd of iemand dit herkent, ik probeer het te accepteren want ik snap dat de bedoelingen erg goed zijn maar het zit me dwars en ik vind het lastig er iets van te zeggen. Mijn partner is er een stuk meer ontspannen over en begrijpt me wel maar zit er zelf niet zo mee. Groetjes</p>