Geef de hormonen maar de schuld

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum. Althans ik lees al een tijdje jullie berichten maar reageerde zelf niet. Uiteindelijk toch maar aangemeld omdat ik merk dat je op deze manier toch een beetje steun aan elkaar kunt hebben. Ik ben nu 10 weken zwanger van ons eerste kindje en heb over 2 weken een eerste echo. Hartstikke spannend allemaal en natuurlijk ben ik heel erg blij. Alleen vind ik  de zwangerschap tot nu toe best zwaar. Ik ben heel erg vaak moe en het grootste gedeelte van de dag misselijk. Ook heb ik heel veel last van hoofdpijn. Voor mijn zwangerschap had ik al regelmatig migraine maar de medicijnen die ik daarvoor heb, mag ik nu niet gebruiken en paracetamol helpt niet. Mijn vriend werkt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat en als hij thuis komt is hij moe en chagrijnig dus ook daar heb ik geen steun aan. Dit terwijl ik zelf ook een full time baan heb. Ondanks dat hij zei dat hij mij volledig zou steunen merk ik daar tot nu toe maar weinig van. Als ik erover begin, zegt hij dat het de hormomen zijn. Ik vind dat niet terecht want neem nou gisteren.... ik heb de halve dag in bed gelegen omdat ik ziek was. Hij heeft de hele ochtend en middag tv gekeken want hij was moe. Uiteindelijk heb ik me toch maar uit bed gesleurd en opgeknapt want we moesten naar zijn ouders. Ik wilde uiterlijk 10 uur thuis zijn, maar dat werd half 12. Hij ging meteen douchen en naar bed want de volgende ochtend zou de wekker weer vroeg aflopen. Ik kon eerst nog de honden  uitlaten, de vuilniszakken die hij in de tuin had gezet  in de container doen en een loodzware container uit de tuin sleuren om die langs de weg te zetten. Vervolgens nog de vaatwasser uitruimen want dat bleek ook nog niet gedaan te zijn en de keuken opruimen want kennelijk was het een zeer interessant programma gisterenmiddag. En als ik daar wat van zeg, is  hij beledigd en zijn het mijn hormonen die opspelen.........mannen.......zucht.....

Sorry voor mijn geklaag al meteen de eerste keer, maar ik moest het toch even kwijt.

Groetjes
 
Hoi,

Ik herken je verhaal.
Wij zijn ook zwanger van onze eerste, ik ben nu 14 wkn en 4 dgn.
Ik heb ook last van allerlei kwaaltjes, hele dag misselijk, hoofdpijn, flauwvallen, te hoge / te lage bloeddruk, mijn heupen en staartbotje doen de hele dag door pijn... ik ben erg moe. Dus lichamelijk ben ik echt een wrak. En geestelijk word het door al die kwaaltjes ook niet beter op. Uiteindelijk weet ik wel waarvoor ik het doe..en waarvoor ik het moet doorstaan.. maar leuk is het niet.

Mijn vent, is liever lui dan moe. :)
Als ik het niet doe, doet eigenlijk niemand het. Het huishouden gaat ook door.
Gister ben ik de hele morgen en middag tot 3 uur bezig geweest, beneden schoonmaken, de computerkamer omnieuw inrichten, geld zaken regelen, badkamer schoongemaakt, en wat doen mijn vent? Die ligt op de bank één of andere dvd te kijken, en komt naar boven met de vraag 'kan ik nog iets doen?' als ik klaar ben.
Arrggghhhh...

Vanaf 3 uur tot half 6 heb ik geslapen.

Ik vraag hem steeds of hij de vaatwasser wil uitpakken, of de vuilnis buiten wil zetten. en ik vertik het om het te doen! dan blijft het maar staan, tot dat ik een keer uit mijn slof schiet. Hij kan het bekijken hoor, we werken beide fulltime, ik kook, ik ruim af, ik pak de vaatwasser in, ik doe het gehele huishouden, en als ik dan wat vraag...dan doet hij het maar fijn! Klinkt allemaal heel bazig, maar zo gaan we niet met elkaar om.

En hormonen, das altijd een lekker excuus... niets van aantrekken meis.
Praat eens serieus met hem, dat jij gvd (sorry!) alles alleen moet doen... jij hebt nu even genoeg aan jezelf en je lichaam... en dat hij je best mag ontlasten.
Mannen zijn altijd goed in klagen (ik zeg niet alle mannen, maar VEEL) als ze ziek zijn, vergaat de wereld, als ze fulltime werken zijn ze dood op als ze thuis zijn, maar ik en mijn vent doen precies het zelfde werk, we hebben dezelfde uren, en hij loopt thuis te klagen, terwijl ik het huishouden draaiende hou?! Dacht het niet.

Zo dit was mijn 'klaag' verhaal... :)

Liefss...
 
Tip: maak een lijst van alle huishoudelijke klussen en ga samen rond de tafel zitten om een en ander te verdelen. Laat hem zelf maar kiezen  Je zal zien dat het meeste toch bij jou komt, maar als hij ziet hoeveel er op die lijst staat realiseert hij zich misschien dat hij ook wel wat zou kunnen bijdragen. Mijn hubby heeft maar een paar taken: 3x per week koken (vindt hij leuk, maar is liever lui dan moe), de kattenbak verschonen en 1x per dag de hond uitlaten (doen we vaak samen, maar das ook gezellig).

Hmm, nu ik erover nadenk zou hij ook boven stofzuigen, de afwasmachine in- en uitruimen op dagen dat hij niet kookt, de wc boven en de badkamer schoonmaken en de beesten 's avonds eten geven maar op een of andere manier zijn al die dingen weer van zijn lijstje verdwenen, ahum. Ik zal  dat lijstje ook weer eens ter sprake brengen  
 
Hoi meiden,
frustrerend zeg. Zeker nu. WIj hebben de taken redelijk goed verdeeld, al komen soms toch automatisch klusjes bij mij terecht. Vooral de dingen die niet zo voor de hand liggen.
Ik zou er echt proberen om op een rustig moment samen over te gaan praten, want hoe moet dat straks als de kleine er is? Als je er nu al samen stress over hebt....
Als je het samen gaat hebben over werkroosters, kinderopvang ed. dan is dat ook een goed moment om het over de huishoudelijke taakverdeling te hebben.
Verder helpt het inderdaad ook door sommige dingen ook echt gewoon niet te doen.
Totdat hij er last van krijgt en gaat beseffen dat hij wellicht ook iets meer kan doen.
Heel veel succes en sterkte.
Groetjes V.
 
en als je dan toch wat meer gaat plannen en afspraken maken, vergeet dan vooral niet vrije tijd in te plannen!

Het is bekend dat vrouwen hun vrije tijd gewillig opofferen voor werk en huishoudelijke taken (vooral na de bevalling, dus let op als jullie hier nu al problemen mee hebben!!!) en uiteindelijk geen / weining vrije tijd overhouden. Dit terwijl mannen heel goed zijn in hun vrije tijd nemen (sporten, achter de pc, op stap met vrienden, tv kijken etc).

Een keer barst dan de bom en dan ben je natuurlijk samen 'schuldig' omdat je het te ver hebt laten komen.

Kortom: verdeel niet alleen het koken, en stofzuigen, maar ook vrije tijd, per week bijvoorbeeld: een avondje met z'n 2-en een avondje voor jezelf. Is echt heel fijn! En niet te makkelijk je vrije tijd op offeren als het lastig blijkt te zij om alle taken te verdelen!

groetjes,
Janneke

 
goeie middag damens hier het zelfde probleem
ik ben bijna 3 maanden en wordt er ook gek van ben echt heel erg moe das meestal de eerste paar maanden maar me man die steekt ook geen vinger uit en als bhij het doet dan duurt het een week en kan der niet echt over praten want hij zit in een moeilijke tijd
het gaat niet heel goed met ze broer dus jah wil hem ook niet met dit belasten   ik doe full time stage en me enigste vrije dag is woensdag middag en dan ben ik weer aan opruimen en het weekend dus ook en meneer lekker voetbal ,heb echt amper tijd en heb nog een dochter van 2 dus kost ook veel tijd ben er helemaal kapot van
groetjes danielle zwanger van 2e
 
Wat is die man van mij dan een lieverd als ik dit zo allemaal hoor.

Ik maak op zondag altijd een grote pan soep. Als we op maandag uit ons werk komen, dan moeten de kids alweer naar zwemtraining. Mijn moeder maakt de soep warm, eet samen met de kids en wij eten zelf dan later.

Nu gaf ik aan dat als ik toch met die soep bezig ben, dat ik dan ook de lasagne voor dinsdag al klaar wilde maken, omdat ik dat op dinsdag avond zelf niet zie zitten en op maandag ook vaak geen tijd heb. Zegt mijn schat, maar ik ben er toch ook nog, je hoeft niet alles alleen te doen.

En nu is hij dus bezig met de lasange en ga ik zo de meiden van zwemmen ophalen.

Miep
 
Tja mannen!
Weet je wat het is, hij kan niet zien hoe moe jij bent. Veel mannen hebben daar geen oog voor dus je moet het heel duidelijk uitspreken. Ik had dit vooral in het begin van mijn zwangerschap. Ik was doodop en voor mijn man leek er niets veranderd te zijn. Hij nam me geen werk uit handen. Tot ik een goed gesprek met hem had en hij me vertelde dat er voor hem ook nog niets veranderd was. Hij kon niet zien wanneer ik moe  was en voelde de zwangerschap niet elke dag in zijn lijf. Het leefde nog niet zo voor hem.  Dus hij kon daar dan ook moeilijker  rekening mee houden.
Je moet heel duidelijk zijn en letterlijk vragen wat je van  hem gedaan wilt hebben. Mijn man wordt nu pas uit zichzelf wat hulpvaardiger omdat ik een dikke buik heb dus hij kan zien dat ik het zwaar heb en hij  kan  nu  gewoon zien  dat  ik zwanger ben.
O en die onzin van die hormonen dat hoef je echt niet van hem te pikken hoor. Zo komt hij lekker makkelijk van het gesprek af.

Succes Juffie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan