Geen adem meer

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo Allemaal,

Kasper is nu ruim 7 weken en heeft sinds 2 dagen savonds weer ontzettende last van krampjes (heel erg veel lucht in zijn buikje).
Gisteravond was hij een tijdje heel erg aan het krijsen en ineens was hij stil en haalde geen adem meer. Ik was alleen thuis met hem en had het niet meer.
Wist niet wat ik moest doen en ben met hem de trap afgerend (wonen in een bovenhuis) naar de onderburen. De onderbuurvrouw is vroeger kraamvrouw geweest en dit was het eerste dat in me opkwam om te doen, naar hun te gaan.

Toen ik daar voor de deur stond te huilen en ze open deed (ze waren gelukkig thuis) begon hij weer te ademen. Waarschijnlijk door het rennen van de trap af, door het gehobbel.
Hij bleef nog een hele tijd huilen van de krampjespijn en is uiteindelijk doodmoe en na aardig wat scheetjes in slaap gevallen.

Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en de hele tijd bij hem gekeken. Heb vanmorgen de huisarts gebeld en die deed er nogal makkelijk over, zei dat ze dat wel vaker doen en vanzelf wel weer gaan ademen.
Is dit echt echt iets waar ik me geen zorgen over hoef te maken? Heeft iemand dit ook al eens mee gemaakt? Ben alweer bang voor zijn krampaanval van vanavond, mocht die komen wat ik wel verwacht.

Liefs,

Barbara
 
Hallo Barbara,

Als je het niet vertrouwd gewoon buiten de 'normale uren' naar de polikliniek van het ziekenhuis gaan, zonder overleg! Zo hebben wij het leven van onze zoon gered (dit had een andere oorzaak). Vertrouw op je gevoel en laat je niets wijsmaken!

Succes en sterkte,
Yvonne




 
Hoi Barbara, uiteraard ten eerste... als je het niet vertrouwd gewoon naar de arts of ziekhuis gaan.

Een teken dat een baby echt geen zuurstof krijgt is dat zijn lippen, nageltjes en of rond de ogen blauw wordt. Mij is verteld dat baby's wel zo'n 15 tot 20 seconden kunnen stoppen met ademen en dan hoeft er nog niks aan de hand te zijn (tel 20 seconden uit en het is heel lang).

Mijn dochter had meerdere problemen toen ze geboren werd en daardoor zijn we wat langer in het ziekenhuis gebleven. De eerste dagen ging ze soms veel te licht ademen en daalde daarbij haar hardslag. Je kon dan ook zien dat ze blauw werd. De tip die ik toen kreeg van de arts is, als het gebeurt, meteen rechtop zetten. En stimuleren door ze aan te raken. Vaak is dat al voldoende.  Ze gaven daarbij ook aan dat als ze thuis 'blauw' zou worden, gewoon meteen naar het ziekenhuis of de ambulance bellen. Ze zei zelf: "mensen bellen wel voor minder een ambulance en je kan met zo'n kleintje maar beter het zekere voor het onzekere kiezen.

Het is erg moeilijk om je baby goed te observeren als je zelf in paniek raakt omdat ze lijken te stoppen met ademen (ik spreek uit ervaring), maar voor de arts kan het veel betekenend zijn als je hebt kunnen zien of ze ook bleek of blauw werden.

heel veel succes
Elsbeth
 
Hoi BB,
Ik kan je niet helpen met een advies, want gelukkig heb ik dit niet meegemaakt, maar moest ff reageren want lijkt me echt vreselijk om mee te maken! Wel merk ik vaker dat (huis)artsen lakoniek kunnen reageren. Dit heeft mij in het begin heel erg onzeker gemaakt!Zoals al eerder is gezegt: vertrouw op je gevoel en laat je niet gek maken! Als jij denkt dat er iets aan de hand is, reageer en laat je niet met een kluitje het riet in sturen!!!Ik hoop dat je vanacht en andere nachten weer een beetje kan slapen, want dat heb je in het begin toch al zo hard nodig!!
Ik heb toruwens een camera babyfoon =zeer handig!!Je hoort de geluiden zoals ze echt zijn(ademhaling bij gewone babyfoon is meestal iets anders, en je ziet je kind ademen. OOk heeft hij een nachtstand. Mijn kind is nu bijna 16 maanden maar ik heb er nogsteeds plezier van want nu is hij in fase dat hij uit bed wil klimmen......groetjes Leontine
 
Hoi,

Ik herkende je verhaal onmiddelijk!!
Ook onze dochter had de eerste 3 á 4 maanden last van krampjes en moest daarbij veel huilen. Bij ons gebeurde het ook regelmatig dat wanneer ze heel hard krijste, plotseling leek op te houden met ademen alsof ze erin bleef hangen ofzo. Ik pakte haar dan direkt op en sloeg haar wat tegen het ruggetje, en ik schrok altijd zo ontzettend erg! Ook ik heb de dokter gevraagd en het consultatiebureau, maar die zeiden allebei dat het wel vaker voorkwam bij kindjes die heel erg huilden..
Want is het bij jullie ook niet zo, dat het alleen gebeurd zodra hij erg huilt/krijst?
Ook ging ze vaak huilen als ze in de kinderwagen lag, en soms gebeurde het dan dat ze het onder het lopen kreeg. Ik vond het altijd ontzettend eng, en ging daardoor veel minder lopen of bleef dicht bij huis. Ook zorgde ik ervoor dat ze zo weinig mogelijk redenen had om te gaan huilen. Ik liep haar in slaap bijvoorbeeld, want als ik haar in haar wiegje legde (als ze nog wakker was) dan begon ze ook vaak te huilen met als gevolg dat ze weer zou "stikken". Ik was constant op m'n hoede, maar het is allemaal goed gekomen gelukkig. Op een gegeven moment merk je dat het steeds weer beter gaat, en op een gegeven moment is het helemaal over en kun je hem met een gerust hart even laten huilen...

Heel veel sterkte ermee, en als je het toch niet vertrouwd ga dan inderdaad even naar de dokter/ziekenhuis! Misschien kunnen zij je geruststellen.
Succes!

Liefs Fiona
 
Hoi,

Ik herkende je verhaal onmiddelijk!!
Ook onze dochter had de eerste 3 á 4 maanden last van krampjes en moest daarbij veel huilen. Bij ons gebeurde het ook regelmatig dat wanneer ze heel hard krijste, plotseling leek op te houden met ademen alsof ze erin bleef hangen ofzo. Ik pakte haar dan direkt op en sloeg haar wat tegen het ruggetje, en ik schrok altijd zo ontzettend erg! Ook ik heb de dokter gevraagd en het consultatiebureau, maar die zeiden allebei dat het wel vaker voorkwam bij kindjes die heel erg huilden..
Want is het bij jullie ook niet zo, dat het alleen gebeurd zodra hij erg huilt/krijst?
Ook ging ze vaak huilen als ze in de kinderwagen lag, en soms gebeurde het dan dat ze het onder het lopen kreeg. Ik vond het altijd ontzettend eng, en ging daardoor veel minder lopen of bleef dicht bij huis. Ook zorgde ik ervoor dat ze zo weinig mogelijk redenen had om te gaan huilen. Ik liep haar in slaap bijvoorbeeld, want als ik haar in haar wiegje legde (als ze nog wakker was) dan begon ze ook vaak te huilen met als gevolg dat ze weer zou "stikken". Ik was constant op m'n hoede, maar het is allemaal goed gekomen gelukkig. Op een gegeven moment merk je dat het steeds weer beter gaat, en op een gegeven moment is het helemaal over en kun je hem met een gerust hart even laten huilen...

Heel veel sterkte ermee, en als je het toch niet vertrouwd ga dan inderdaad even naar de dokter/ziekenhuis! Misschien kunnen zij je geruststellen.
Succes!

Liefs Fiona
 
Bedankt voor jullie lieve reacties!

Krijg van alle kanten te horen dat het inderdaad wel vaker voorkomt als ze zich erg druk maken. Glukkig heeft Kasper er geen last meer van gehad en ik zal er ook alles aan doen om te zorgen dat hij het niet nog een keertje krijgt. Stel je voor dat hij er wel in blijft hangen, oh het was echt doodeng!
Dus zodra dat mannetje krampjes krijgt pak ik hem op en ga ik hem afleiden zodat hij zich niet te druk kan maken..

Eerst was mijn tactiek om de klachten te proberen verminderen, door massage en het stimuleren van scheetjes laten door met zijn beentjes te "fietsen".
Dit hielp goed maar hier bleef hij wel even door krijsen.

Nu verhelp ik de krampjes niet meer maar leid hem alleen af om te voorkomen dat hij gaat krijsen en hopen we dat de krampjes, scheetjes, vanzelf overgaan.

Nogmaals bedankt!

Lieve groetjes,

Barbara & Kasper
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan