Geen bv kunnen geven: voel me er nog steeds rot over..

A

Anoniem

Guest
Zarah bleek na de geboorte veel te licht (2540 gram bij 40 weken zwangerschap) dus kreeg bijvoeding naast de bv. De eerste dagen ging de bv goed en ze ging lekker groeien.
Maar door de stuwing kreeg ze uiteindelijk de tepel niet meer goed te pakken en werd ze ontzettend boos: krijsen, overstrekken, en vooral níet drinken.
Hierna allerlei dingen geprobeerd, maar uiteindelijk heb ik het na 4 weken op moeten geven. Ik was helemaal uitgeput.

Achteraf voel ik me nog steeds zó rot bij de hele situatie... Ik weet gewoon zeker dat als ik het anders had gedaan, dat er niet zo'n groot probleem ontstaan zou zijn.
De begeleiding was onder de maat, ik wist niks van bijvoeding, hoe te geven en waar op te letten. Bv werd teveel volgens de standaard uitgelegd, nu weet ik pas dat het heel anders kan gaan. Zarah dronk uiteindelijk wel weer bij me, maar er werd steeds maar gezegd dat dat niet genoeg was en dat ik door moest gaan met bijvoeden. Waardoor de bv waarschijnlijk helemaal niet meer volledig op gang is gekomen, denk ik nu.

En nu heb ik mijn kind geen bv kunnen geven, maar flesvoeding, wat ik helemaal niet wilde doen. Ik kan er als ik er teveel bij stil sta, nog steeds ontzettend verdrietig om worden. En boos, ik vind het zo oneerlijk..

Zijn er meer mensen die geen bv hebben kunnen geven terwijl ze dit wel graag wilden? Hopelijk kan ik er met anderen over praten.

Groetjes,
Susan, mama van Zarah (11 maanden)

 
hey susan

ook ik heb helaas maar 5 weken bv kunnen geven.
daarna moest ik accuut stoppen.
mocht niks afbouwen, niks.
(nathalia werd erg misselijk omdat ze bloed van mij binnen kreeg)
ik heb me toen heel lang ellendig gevoeld.
ik was nog helemaal niet klaar om dat af te staan.
ik heb haar 9 maanden in mijn buik gehad, opeens moest ik haar met iedereen delen.
bv was voor mij de oplossing.
niemand kon haar eten geven, behalve ik.
zo had ik nog even iets voor nathalia en mij samen.
toen ik dat ook gelijk moest afstaan, zakte ik in.
ik baalde zo erg!
gelukkig heb ik me er overheen weten te zetten.
het is niet anders, ik kan er niks aan doen.
de eerste tijd mocht nog niemand haar eten geven.
het kwam dan wel uit een flesje, maar hield het flesje dicht bij mn borst zodat nathalia en ik toch een beetje het gevoel hadden dat ze nog bv kreeg.
daarna gingen we weer een stapje verder, en mocht mn vriend haar de fles geven.
op den duur vond ik het helemaal niet meer erg.
nu, een jaar later,  heb ik er geen problemen meer mee, dat ik geen bv geef.
maar moet wel zeggen, dat mocht ik ooit nog een wondertje krijgen, ik het zeker weer ga proberen, en hopelijk kan ik dan langer bv geven.
het is zo'n intens moment.

wel jammer, dat jij er nog steeds mee zit, dat je maar zo kort bv heb kunnen geven.
heb eigenlijk ook niet echt tips ofzo, om je er over heen te zetten.
bij mij heeft het ook moeten slijten.
maar na 2 maanden was ik er toch wel echt overheen.
het is gewoon niet anders.


liefs, do
 
Hoi,

Hier nog iemand die de knoop heeft moeten omhakken en naar flesvoeding is overgestapt.

Ik ben ingeleid en moest een aantal dagen in het ziekenhuis blijven. En iedere keer dat ik Myrthe aanlegde kreeg ik weer iets anders te horen. Nee zo moet dat niet, het moet zo.... Nee je kan beter zo doen.... Ik werd er gek van.
Op een gegeven moment werd er gezegd dat als ik geen stuwing heb gehad dat ik de borstvoeding wel kon vergeten, wat natuurlijk een ander weer tegensprak.
Ik gaf aan dat het zeer deed, maar dat kon niet want ze pakte toch goed?
Myrthe huilde na 2 dagen niet, nee ze krijste.... 's Nachts kreeg ze bijvoeding door middel van een cupje. Zodat ik toch nog een uurtje kon slapen (echt letterlijk per 24 uur maar 3 uur geslapen)
Op vrijdag mocht ik naar huis. Maar ik moest wel weer wachten op weet ik veel.
Myrthe begon over te geven, veel bloed, mijn bloed. Ik had tepelkloven dat wil je niet eens weten.

Thuis borstvoeding op gang proberen te krijgen met een kolf, ook om mijn borsten rust te geven.
Wat bleek ik produceerde maar 1 ml per borst. Iedereen ergerde zich aan Myrthe in het ziekenhuis, het arme kind had gewoon honger.
Borstvoeding kwam langzaamaan op gang. Het werd borstvoeding geven, afkolven, bijvoeden d.m.v vingervoeden en spuitje.
Myrthe dronk na 2 weken nog niet aan de borst, ze was al de 10 % van de geboortegewicht kwijt en veelste verzwakt om te drinken.
Ik heb heel veel gehuild, maar voor de gezongheid van haar, moesten we wel overgaan op flesvoeding. Ik produceerde nog steeds niet genoeg en zij kon het niet aan.

Ik wijt het aan verkeerde voorlichting in de eerste dagen. Als ik toen al mijn borstvoeding op gang kon krijgen met een kolf had het nooit zo slecht met Myrthe hoeven gaan. Als ze me leerden goed aan te leggen dan had ik niet zoveel pijn gehad.
Inmiddels vind ik het helemaal niet erg meer. Myrthe had reflux en met goede flesvoeding konden we dit terugdringen.

Het ging mij niet zozeer omdat borstvoeding beter is dan flesvoeding. Die mening heb ik niet.
Het ging mij om de heerlijke band tussen mij en Myrthe die niemand anders heeft.
We hebben deze periode afgesloten met een goede fles champagne, om de stress af te sluiten en te gaan voor een leuk jaar met een zeer mooi meisje!
En ik kan niet anders zeggen, dat ik zeker gelukt.

Ik begrijp je zeker wel. Ik heb het alleen al afgesloten en hoop dat jij dat ook kan, dus blijf je verhalen hier plaatsen als het helpt.

Liefs Reneke

(sorry voor het lange verhaal)
 
Hoi Susan,

Ik herken  het verhaal van Reneke, alleen dan een minder heftiger versie. M'n zoontje dronk aan de borst, maar...dit deed zo'n pijn. Ik zat met tranen in de ogen te voeden en kreeg van iedereen weer een ander advies. Mensen zaten te trekken aan me letterlijk en figuurlijk. M'n zoontje huilde veel, groeide niet goed en ik was een klein uur bezig met de voeding. Het kolven lukte niet...
Na 3 weken was er weinig van mij over, veel huilen en down. M'n mannetje heeft toen aangegeven dat ik van hem niet door hoefde te gaan, hij wou niet dat ik eraan onder ging. Ik ben zelf ook groot geworden met de fles, maar toch vond ik de stap moeilijk. Toen mijn man de volgende dag uit z'n werk kwam zijn we met z'n 3tjes naar de winkel gegaan om flesvoeding op te halen, haast een ritueel, haha!
Toen die stap was genomen kwam de rust weer in huis en begon het echte genieten. Ons zoontje werd vanaf dat moment een baby met mooie plooitjes en nog steeds is het hollands welvaart. Ik ben blij dat we de stap hebben genomen, het was voor mijn gezondheid en die van mijn zoontje de beste beslissing! Dat heeft bij mij de knop omgezet.

Probeer het los te laten en wie weet als er ooit nog weer zo'n frummeltje komt... Je bent dan een stuk zekerder en weet dan wat je in ieder geval wat je wel en niet wilt!

Liefs Lientje
 
Hoihoi,

Mijn dochter is nu 14 maanden. Zij is dmv een geplande keizersnede ter wereld gekomen. Door de geplande keizersnede is mijn melkproductie heel traag op gang gekomen. De eerste twee weken zag ik mn kleine meid alleen afvallen en was het zeker geen pretje.. Ik had niet genoeg melk. Al gauw was de kritische 10% gewichtverlies van je geboortegewicht bereikt, en hebben we besloten om over te gaan op flesvoeding.
Was voor iedereen het beste... Na de overstap heb ik ook meer rust gekregen.

Ik heb het geprobeerd maar bv lukte niet... leg me erbij neer.. ik ben zelf ook opgegroeid met flesvoeding...

groetjes

Jess
 
Ontzettend bedankt voor jullie reacties, doet me toch wel goed. Ik ben daardoor ook eens gaan nadenken waarom ik er nog zo mee zit. Natuurlijk is een baby ook groot te brengen met flesvoeding, tegenwoordig is dat van heel goede kwaliteit, dus ik zal mijn  kind er geen tekort mee gedaan hebben.

Ik denk dat mijn grootste probleem nog is, dat ik het gevoel blijf houden dat het allemaal niet zo heeft hoeven lopen. Ik heb geen pijn gehad bij het voeden, geen tepelkloven oid gehad waardoor het niet meer ging. Ik heb het idee dat de bv best had kunnen lukken, als ik er de goede begeleiding maar bij gehad zou hebben, en niet de begeleiding die hoort bij een bv die gewoon prima op gang komt met een baby die prima op gewicht is. Mijn situatie is anders geweest en daar is naar mijn idee niet goed mee omgegaan.

Maar goed, jullie hebben gelijk: ik moet het naast me neerleggen en tevreden zijn met hoe het nu met Zarah gaat. Ze is heel veel ziek geweest (komt bij mij meteen de twijfel: was ze dat ook geweest als ze wél bv gehad zou hebben?) en vandaag hebben we te horen gekregen van de kinderarts dat het goed gaat met haar. Daar ben ik ontzettend blij mee natuurlijk!

Afscheid nemen van de bv heb ik ook gedaan, alhoewel niet zo officieel als sommigen van jullie. Ik heb Zarah heel bewust de laatste keer bij me laten drinken en daar extra van genoten. Verdorie, tranen lopen me weer in de ogen als ik daar aan denk. Ik wil gewoon klaar zijn met die periode!

Ik hoop echt dat het bij een eventueel volgend kindje beter zal gaan. Ik weet veel meer en ben zekerder van mezelf. Dus wie weet.

Heel erg bedankt voor jullie luisterend 'oor'.
 
Hoi,

Graag gedaan hoor. Ik hoop echt dat je er beter mee om kan gaan.
Of Zarah ook daadwerkelijk minder ziek was geweest als je bv geeft is niet te achterhalen.
Men zegt dat je dan al je weerstoffen meegeeeft, maar mijn vriendin gaf ook bv en die kleine was met 6 weken al heel grieperig.
Myrthe is ook al maanden verkouden en dan weer ziek dan weer niet, maar ja ze gaat ook naar de kdv en als je eens wist wat daar allemaal rondzweeft, nee daar is geen kind tegenop gewassen.
Ik werk zelf ook in de kinderopvang en heb ook regelmatig iets te pakken.
Neemt niet weg dat als je kindje ziek is je zooo hulpeloos kan voelen en de schuld zoekt bij van alles.
Wat als ik dit... wat als ik dat.... Maar dat helpt niet.
Heel veel sterkte ermee.

Liefs Reneke
 
hoi Susan

ik wilde ook nog even reageren. Rosco had bij zijn geboorte te lage suiker en
is 24 uur vol gestopt met voeding zonder bij mij 1 keer te zijn aangelegd.
gelukkig had ik een super lieve geduldige kraamvrouw die me geweldig heeft
geholpen ik snap je frustratie absoluut. Ondanks de hulp bleef het moeilijk
de produktie was niet het probleem maar er waren allerlei andere factoren.
mocht je ooit een 2de krijgen dan raad je aan om naar het borstvoedingcentrum te gaan
niet wachten maar snel gaan deze dames zijn de hele dag alleen maar met moeder en
baby en borsten (haha) aan de gang. Ik wou dat ik hier direct na mijn kraamtijd naar toe was gegaan. Rosco en ik zijn nooit een top koppel op gebied van borstvoeding maar dankzij hun hulp heb ik wel 6 maanden vol kunnen houden. Ik zou proberen het inderdaad nu af tesluiten voor jezelf en wat betreft dat ziek zijn rosco werd na 1 maand verkouden en is dat gebleven tot hij met 1jaar vna zijn neusamandel werd verlost.
wij als moeders willen wel alles maar kunnen nu in eenmaal niet alles oplossen voor onze liefies. Sterkte met verwerken.

groet czaar
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan