Goedenavond allemaal,
Mijn naam is Vera (Soraja) en ik ben 30 jaar.
15 juli 2005 ben ik getrouwd, en die dag ook met de pil gestopt.
Inmiddels ben ik maar een paar keer ongi geweest, en heb tot
voor kort meegelezen op het "gewone"zwanger worden"forum.
Maar aangezien het nu april is, en mijn laatste menstruatie
oude jaars dag (2005) was, ben ik toch maar eens om me heen gaan kijken,
wat er met me aan de hand is/kan zijn!
Ik heb verder nog geen topics van jullie gelezen, dus ik hoop dat de mensen
die dit herkennen of willen reageren dit gewoon doen.
Dan merk ik van zelf wel, wie het hier over wil hebben.
Ik hoop op reacties! Ik wil het er toch even met iemand over hebben.
Je haalt je van alles in je hoofd, een aantal testen gedaan,
je bent overtijd, en bedenkt al stiekem "hoe je het gaat vertellen!"
Maar er is schijnbaar meer aan de hand.
Ik ben een aantal keren bij de dokter geweest, en nu ook in het ziekenhuis.
Ik heb me maar laten doorsturen want bij de dokter schiet het ook niet op,
en gaan ze je op een gegeven moment toch doorsturen naar de gynecologie,
en dat is alleen maar verloren tijd. Nu blijkt dus gewoon dat de eerste vereiste is
dat ik een wat regelmatige cyclus krijg. Ik heb schijnbaar last van pco.
Dat wil zeggen dat mijn hersenen niet communiceren met mijn baarmoeder/eileiders. Mijn hersenen geven een signaal af, en dat pikt de eileider niet op. Die moeten eigenlijk reageren hierop, en daardoor groter worden. En dat gebeurt niet, en daarom word ik dus niet ongesteld. Nu ben ik dus donderdag naar het ziekenhuis geweest, en daar kreeg ik dit te horen. Ik ben meteen naar de apotheek gegaan en die dag nog begonnen met de tabletten die ze me hebben voorgeschreven. Hormonen. Het zijn 10 tabletten en daar zou ik dus ongi van moeten worden. En als dat zo is, dan heb ik ook al de nieuwe tabletten klaar liggen die ik moet gaan slikken voor als het zover is. Ik moet me wel meteen melden bij het ziekenhuis als ik ongi ben, en hun moeten me dan binnen een paar dagen inplannen. Ze gaan dan kijken of en zo ja, hoe ik er op heb gereageerd. Als ik er niet op gereageerd heb, dan gaat het verhaal nog een keer van voor af aan beginnen. Weer 10 tabletten, alleen als ik dan ongi wordt, dan zijn de volgende tabletten zwaarder. Dus ik heb geen idee, wat er op me af komt.
Mijn man hebben ze ook nagekeken, en hij gaat woensdag zijn zaad inleveren. De voorkeur is 3 dagen onthouding, dus gister voor het laatst. We hebben ook beide een formulier in moeten vullen, over vroege overgang familie, des medicijn vroeger, miskramen, en voor de man, liesbreuken gehad? Fietsen, en dat soort vragen waar je normaal niet misschien aan zou denken om te vermelden. We zien het wel, en laten het maar op ons af komen. Wel even fijn om het van me af te schrijven.
Ik weet niet of er nog meer mensen zijn, die dit hebben/herkennen maar ik dacht dat het hier wel bij paste, ook al gaat het bij ons nog niet eens om iui of andere mogelijke manieren om zwanger te worden, daar zijn we nog niet eens. maar ja, we zien wel waar het ons brengt. Het gaat in ieder geval verder heel goed met ons, en praten is ook goed, en we komen er wel door heen.
Ik wil jullie ook allemaal sterkte toewensen, en veel geluk voor de toekomst.
Dikke kus, en bedankt voor het lezen. Vera, 30 jaar, 1e kindje!
Mijn naam is Vera (Soraja) en ik ben 30 jaar.
15 juli 2005 ben ik getrouwd, en die dag ook met de pil gestopt.
Inmiddels ben ik maar een paar keer ongi geweest, en heb tot
voor kort meegelezen op het "gewone"zwanger worden"forum.
Maar aangezien het nu april is, en mijn laatste menstruatie
oude jaars dag (2005) was, ben ik toch maar eens om me heen gaan kijken,
wat er met me aan de hand is/kan zijn!
Ik heb verder nog geen topics van jullie gelezen, dus ik hoop dat de mensen
die dit herkennen of willen reageren dit gewoon doen.
Dan merk ik van zelf wel, wie het hier over wil hebben.
Ik hoop op reacties! Ik wil het er toch even met iemand over hebben.
Je haalt je van alles in je hoofd, een aantal testen gedaan,
je bent overtijd, en bedenkt al stiekem "hoe je het gaat vertellen!"
Maar er is schijnbaar meer aan de hand.
Ik ben een aantal keren bij de dokter geweest, en nu ook in het ziekenhuis.
Ik heb me maar laten doorsturen want bij de dokter schiet het ook niet op,
en gaan ze je op een gegeven moment toch doorsturen naar de gynecologie,
en dat is alleen maar verloren tijd. Nu blijkt dus gewoon dat de eerste vereiste is
dat ik een wat regelmatige cyclus krijg. Ik heb schijnbaar last van pco.
Dat wil zeggen dat mijn hersenen niet communiceren met mijn baarmoeder/eileiders. Mijn hersenen geven een signaal af, en dat pikt de eileider niet op. Die moeten eigenlijk reageren hierop, en daardoor groter worden. En dat gebeurt niet, en daarom word ik dus niet ongesteld. Nu ben ik dus donderdag naar het ziekenhuis geweest, en daar kreeg ik dit te horen. Ik ben meteen naar de apotheek gegaan en die dag nog begonnen met de tabletten die ze me hebben voorgeschreven. Hormonen. Het zijn 10 tabletten en daar zou ik dus ongi van moeten worden. En als dat zo is, dan heb ik ook al de nieuwe tabletten klaar liggen die ik moet gaan slikken voor als het zover is. Ik moet me wel meteen melden bij het ziekenhuis als ik ongi ben, en hun moeten me dan binnen een paar dagen inplannen. Ze gaan dan kijken of en zo ja, hoe ik er op heb gereageerd. Als ik er niet op gereageerd heb, dan gaat het verhaal nog een keer van voor af aan beginnen. Weer 10 tabletten, alleen als ik dan ongi wordt, dan zijn de volgende tabletten zwaarder. Dus ik heb geen idee, wat er op me af komt.
Mijn man hebben ze ook nagekeken, en hij gaat woensdag zijn zaad inleveren. De voorkeur is 3 dagen onthouding, dus gister voor het laatst. We hebben ook beide een formulier in moeten vullen, over vroege overgang familie, des medicijn vroeger, miskramen, en voor de man, liesbreuken gehad? Fietsen, en dat soort vragen waar je normaal niet misschien aan zou denken om te vermelden. We zien het wel, en laten het maar op ons af komen. Wel even fijn om het van me af te schrijven.
Ik weet niet of er nog meer mensen zijn, die dit hebben/herkennen maar ik dacht dat het hier wel bij paste, ook al gaat het bij ons nog niet eens om iui of andere mogelijke manieren om zwanger te worden, daar zijn we nog niet eens. maar ja, we zien wel waar het ons brengt. Het gaat in ieder geval verder heel goed met ons, en praten is ook goed, en we komen er wel door heen.
Ik wil jullie ook allemaal sterkte toewensen, en veel geluk voor de toekomst.
Dikke kus, en bedankt voor het lezen. Vera, 30 jaar, 1e kindje!