geen energie...

hallo,
wij zijn 3-3-08 ons kindje verloren bij een zwangerschap van 19wk. Nog niet zo heel lang geleden dus, maar ik kan nog maar weinig energie opbrengen voor andere mensen. Hebben jullie dit ook (gehad)? Ook geen interesse in andere dingen. Ik heb een gezonde zoon van 10maanden en dit geeft je ook wel weer de nodige energie om door te gaan, maar kan nog maar weinig energie opbrengen om vrienden/kennissen te mailen, bellen of langs te gaan.
Tips misschien?

Gr. Saskia
mv Jelte en Jens*.
 
Hoi saskia,
Heb net je verhaal gelezen.., wil je graag als eerste heel veel sterkte wensen met verlies.
Zelf ben ik er gisteren achter gekomen dat het nu bij mij ook misgaat,  was nog maar net zwanger (5 weken) en het voelt toch als een verlies, laat staan hoe dat bij jou moet voelen.

Gelukkig hebben we alletwee kids, die ons erdoor slepen, want ja je moet doorgaan hoe dan ook...
Nogmaals veel sterkte, enne...., die energie komt wel weer terug hoor, geef het even wat tijd en probeer wat steun te vinden bij andere mensen/moeders in je omgeving, zal ik ook proberen.

Hou je taai!
Groetjes
Danielle
 
Hallo, wij verloren in maart ons derde kindje. We kregen in de afgelopen jaren ook nog 2 miskramen, maar gelukkig ook twee gezonde kinderen. Het is niet zo gek dat je weinig energie hebt. Je bent nog maar net bevallen en je hebt veel verdriet. Zolang je nog maar wel kunt zien dat de zon schijnt, met andere woorden, als je de moed maar niet verliest, is het echt niet zo erg dat je nog even geen energie hebt. Maar misschien moet je jezelf af en toe een beetje dwingen om juist wel contact met de buitenwereld te zoeken, afleiding helpt. En hoe meer je jezelf afzondert, des te rotter je jezelf gaat voelen. Zo doen wij het in ieder geval. We huilen onze ogen uit ons hoofd en gaan daarna juist bij vrienden eten ofzoiets.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Sterkte!
 
hey hallo meiden,

bedankt voor jullie reactie.
Tja tis idd niet zo heel gek na een bevalling en het verdriet, maar het is meer dat ik ervan baal. Is nix voor mij om zo lusteloos te zijn.
Goed idee om toch gewoon af te spreken, want was vandaag weer ff 2uurtjes op t werk en dat was eigenlijk ook wel weer lekker. Ben nu wel er moe, maar tis wel ff lekker om met andere dingen bezig te zijn en andere mensen om je heen te hebben.
Bedankt en jullie ook veel sterkte met alles.

Gr. Saskia.
 
Hoi Saskia,

Dat is helemaal niet raar. Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat onze jongste zoon overleed en ik kan nog steeds niet al te veel belangstelling en energie opbrengen voor anderen. Al dat gewauwel over hun eigen dingetjes. Ik kan het niet, ik zou het wel willen, maar ik kan het niet. Ook mijn contacten met anderen zijn spaarzamer, gelukkig begrijpen de meesten dat wel en hebben de houding: zeg jij maar wanneer je er aan toe bent. Rouwen kost zoveel energie, er blijft maar weinig over en dat wat er overblijft is voor mezelf en mijn gezin. Het is gewoon niet anders. Ik ben dat gaan leren accepteren en dat scheelt ook weer in energie.

sterkte, Keesje
 
Hallo Keesje,
jeetje wat blijken toch veel mensen helaas hetzelfde te hebben meegemaakt hé?
Fijn dat ook de ervaringen met andere vrijwel hetzelde zijn hé? Idd de belangstelling voor andere opbrengen is zo moeilijk, terwijl ik dit altijd zo belangrijk vond, ff een kaartje op belletje met verjaardagen, dat soort dingen, moet me er echt voor opladen.
Maar mss het leren accepteren en het er even bij laten moet ik ook maar gaan doen.
Bij jou nu een jaar geleden? Dat zal ook een moeilijke tijd zijn dan nu?
Bedankt voor je reactie in ieder geval,
liefs Saskia.
 
Ook al is het vreselijk wat we mee hebben gemaakt, volgens mij hebben we vooral onszelf ermee door ons terug te trekken en geen interesse meer te tonen in de buitenwereld. Hoe moeilijk het ook is, we moeten onszelf dwingen door te gaan, anders heeft leven geen zin meer. En als je naar het gewauwel van anderen luistert zijn ze ook eerder bereid naar ons verhaal te luisteren en ons verhaal willen we graag nog heel vaak vertellen. Want als we daar mee op moeten houden gaan onze kinderen pas echt dood.

 
Keesje, als je iets echt wil, dan kan je het ook! Dat leer ik mijn kinderen tenminste. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar het is de moeite van het proberen in ieder geval waard.
Groet, N
 
Terug
Bovenaan