<p>Ik ben net terug en vanuit een (niet te warm) bad moet ik heel even mijn hart luchten.</p><p>Wij hadden vroegavond de 20-weken echo en ik was daar toch wel wat gespannen voor. Verder zitten we in een verhuizing, dus ik denk dat ik toch wel ietsje meer gespannen ben dan normaal. Dus dit resulteerde in een harde buik. Althans, dat vertelde de echoscopiste want ik had het zelf niet in de gaten.</p><p>Ik merkte het wel aan de echo zelf. Om alles goed te controleren begon ze steeds harder te duwen. Het begon met “oh, ze duwt wel harder dan de vorige keer, maar nog goed te doen” tot een 4-tal keer dat het eigenlijk wel wat pijn deed. Bij die laatste keer zuchtte ik ook, waardoor ze het doorhad. Ze vroeg of ze me pijn deed waarop ik vervolgens op mijn linkerzijde ging liggen. Toen ik terugrolde voelde ik mijn darmen rommelen, dus wellicht daardoor een harde buik. Maar inmiddels was de echo voor mij niet meer leuk. Ondanks dat alles er helemaal goed uitzag, was ik bang geworden dat ze het kind misschien wel iets had aangedaan. Als ik pijn had, dan het kind wss ook? En waarom zei ik niet meteen iets?</p><p> </p><p>Al met al moest ik dit gewoon even kwijt. Neem het vooral mezelf kwalijk dat ik niets op tijd aangaf. Hopelijk heeft het kindje hierdoor geen schade opgelopen...</p>