Lieve Vissen,
Zie je berichtje nu pas, omdat ik ook met 12 weken ons kindje ben verloren en het allemaal even niet meer aankon om alle zwangerschapsverhalen te zien en te lezen. Hoezeer ik het iedereen ook gun. Maar soms moet je je verdriet een eigen plaats geven. Ons verhaal lijkt enorm op elkaar. Ik ben uiteindelijk vanzelf met 12 weken bevallen en kon het kindje opvangen in een luier (klinkt een beetje raar), maar zo dankbaar dat dat kon, want daardoor kon ik het zien en het nog samen met mijn man begraven in de tuin. We hebben ons kindje Vlinder genoemd. Zo voelen we toch de aanwezigheid heel dichtbij. Gelukkig ben ik nu weer zo ver om dit verhaal te vertellen en te delen. Mocht je behoefte hebben aan contact, laat het maar weten!
Liefs, Irene