Geen hartactie meer..

Lieve Vissen,

Zie je berichtje nu pas, omdat ik ook met 12 weken ons kindje ben verloren en het allemaal even niet meer aankon om alle zwangerschapsverhalen te zien en te lezen. Hoezeer ik het iedereen ook gun. Maar soms moet je je verdriet een eigen plaats geven. Ons verhaal lijkt enorm op elkaar. Ik ben uiteindelijk vanzelf met 12 weken bevallen en kon het kindje opvangen in een luier (klinkt een beetje raar), maar zo dankbaar dat dat kon, want daardoor kon ik het zien en het nog samen met mijn man begraven in de tuin. We hebben ons kindje Vlinder genoemd. Zo voelen we toch de aanwezigheid heel dichtbij. Gelukkig ben ik nu weer zo ver om dit verhaal te vertellen en te delen. Mocht je behoefte hebben aan contact, laat het maar weten!

Liefs, Irene
 
Lieve Irene,
Het is echt iets wat je even voor jezelf een plek moet geven. Ik was blij dat ik een curretage had, als ik het zou moeten opvangen zoals jij dat gedaan hebt zou ik volgens mij breken. De verloskundige waarschuwde ons dat 't echt een soort minibevalling was, met veel bloedverlies. Ik zag daar echt tegen op, was opgelucht dat 't die ene week nog bij me bleef.
Ik moest van de gynocoloog zeker 1 menstruatie wachten voor we het weer gingen proberen, ik had erg veel bloedverlies gehad met de curretage, ik moest mn lichaam zelf schoon laten maken.
Ik voelde me de laatste tijd weer erg emotioneel en duizelig, toch maar weer testen, was negatief. Ik bleef me de hele week nog zo voelen, afgelopen vrijdag (goede vrijdag :)) nog een test gedaan en wat denk je, positief! Wij helemaal verrast, hopelijk word dit jaar toch nog ons jaar. Over 1,5 week 1e echo (7,5 week). Hopelijk mag 't voor jullie ook zo snel weer raak zijn! Bedankt nog voor je reactie.
Liefs
 
Terug
Bovenaan