Wat vreemd dat ze meteen over pillen begonnen. Wij hadden bij de eerste zwangerschap na 9 weken ook geen hartslag, vruchtje was toen 8+5 a 6 dus hartje was er niet heel lang geleden mee gestopt. De verloskundige gaf mijn lichaam toen eerst een week de tijd om er zelf wat mee te doen. Daarna heeft ze een echo gedaan om echt te checken dat het niet meer leefde (vruchtje was net zo groot dus vrij duidelijk). Ze heeft toen al de drie mogelijkheden besproken, waarbij de nadrukkelijke voorkeur van de medici naar voren kwam om het lichaam zelf tijd te gunnen om het af te stoten. Maar dit wilde ik zelf niet. Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf met pillen, en niet gaan wachten op een miskraam. Ik kreeg toen doorverwijzing naar gyn, die heeft nóg een echo gedaan om zeker te weten. En kreeg toen de pillen mee. Heeft uiteindelijk 1.5 maand geduurd voordat alles weg was, laatste stukje placenta is uiteindelijk met een hysteroscopie verwijderd (iets vriendelijker voor het lichaam dan curettage). Mocht ik ooit onverhoopt weer in deze situatie belanden, zou ik dezelfde keuzes maken.
Ik wens je veel sterkte deze tijd. Het is echt ontzettend *^&%$^$() maar bedenk dat het vruchtje gewoon geen kans van slagen had. En van alle momenten dat je het nieuws kan krijgen dat het niet goed is, is na 8 weken wel het snelst en minst pijnlijk, als ik in mijn eigen omgeving kijk. Kijk vooruit, maar aan je laatste reactie te lezen komt dat goed.